Φωτεινό παράδειγμα για τη δική μας πόλη, η Σοφία Προκοπίδου συνταξιούχος δασκάλα, που δώρισε ένα ασθενοφόρο, πλήρως εξοπλισμένο στο νοσοκομείο του Κιλκίς στη μνήμη των προσφύγων γονιών της και του αδελφού της.
Μία από τις πιο γνωστές λειτουργίες στην παλιά Αθήνα ήταν και η τριηραρχία. Ο τριήραρχος οριζόταν κυβερνήτης μιας τριήρους, για ένα έτος, και είχε την ευθύνη για τη συντήρηση και το πλήρωμά της.
Στη νέα Αθήνα οι πλούσιοι, όχι μόνο δεν έχουν τέτοιες ευθύνες, αλλά γίνονται ακόμα πλουσιότεροι από την ιδιωτικοποίηση του Δημόσιου τομέα, ενώ οι υπουργοί χαίρονται την προστασία που τους παρέχει η ασυλία τους, αντικαθιστώντας ως και τους δικαστές σε εγκλήματα, σαν αυτό των Τεμπών, ακυρώνοντας στην πράξη τη δικαιοσύνη.
Δημοκρατία δίχως δικαιοσύνη δεν υφίσταται. Ούτε και δικαιοσύνη υπάρχει, όπου ο γιατρός που σώζει ζωές παίρνει 1.200 ευρώ το μήνα, ενώ ο διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ αμείβεται με 30.000 μηνιαίως και ο καταναλωτής δεν έχει να πληρώσει την πανάκριβη ΔΕΗ του!
Αν υπάρχει έστω κι ένας Έλληνας που πιστεύει ότι η Εξεταστική Επιτροπή, για το έγκλημα των Τεμπών, στο οποίο χάθηκαν 57 ζωές, νέων παιδιών, θα οδηγήσει σε ομόφωνη καταδικαστική πρόταση για τους υπεύθυνους πολιτικούς, θα ξαφνιαζόμουν πολύ. «Επιτροπές» σαν κι αυτήν δεν προσφέρουν τίποτα το σημαντικό στη δικαιοσύνη, γιατί «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει», και δη όταν οι κόρακες είναι πλειοψηφία!
Στο πνεύμα της ισονομίας κάθε πολίτης ανεξάρτητα από τίτλο και οικονομική ισχύ θα έπρεπε να οδηγείται στον φυσικό του δικαστή. Τελεία και παύλα. Η μετατροπή ενός ζητήματος από νομικό σε πολιτικό, φαλκιδεύει, ευνουχίζει και ακυρώνει τη δικαιοσύνη. Αυτά δυστυχώς συμβαίνουν στη χώρα μας, όπου η πανεπιστημιακή παιδεία κοστίζει 117 εκατομμύρια και η αγορά των F-35, στοιχίζει 8,5 δις!
Στην Κατοχή δεν υπήρχε πείνα στα χωριά, γιατί ήταν αυτάρκη οικονομικά. Είχαν πουλερικά, γελάδια, πρόβατα, με εξασφαλισμένα τα γαλακτομικά και το κρέας, είχαν και τα σιταροχώραφα για ψωμί. Τώρα με την ακρίβεια η φτώχεια ήρθε και στα χωριά, όπου ο μέσος όρος ηλικίας των κατοίκων τους είναι μεταξύ 60-70 ετών, με αγροτική σύνταξη, μεταξύ 350-400 ευρώ, που δεν αρκεί καν για φάρμακα και φαγητό!
Η Ε.Ε έχει γίνει ένα συνονθύλευμα λαών με διαφορετικά ήθη, έθιμα, θρησκεία και ιστορία, εκτός κι αν πιστεύει κανείς ότι σε ενδεχόμενο πόλεμο με την Τουρκία, θα τρέξουν οι Λετονοί, οι Λιθουανοί, οι Εσθονοί... να μας βοηθήσουν, όπως βοηθά τώρα η Δύση με την Ουκρανία, σε έναν πόλεμο χαμένο, καταστρέφοντας την οικονομία των κρατών μελών της και εξαθλιώνοντας τους λαούς της!
Έξι στα δέκα νοικοκυριά δεν τα βγάζουν πέρα οικονομικά, στη χώρα μας. Η ενέργεια έχει πάει στα ύψη, η ακρίβεια έχει γονατίσει τον Έλληνα, αλλά εμείς αντίθετα από την Τουρκία, κόντρα στην Ιστορία, πολεμάμε με μανία την ομόδοξη Ρωσία, στέλνοντας όπλα στην Ουκρανία, ωσάν ο πόλεμος αυτός να είναι δικός μας!
Οι πολιτικοί χαρτογιακάδες της Ευρώπης, δεν είναι πλέον του μεγέθους του Βίλλυ Μπραντ, του Ζισκαρ ντ’ Εστέν , του Μιτεράν… αλλά υπάλληλοι των αραβικών χωρών κι εμιράτων, ικανοί μόνο για λόμπινγκ όπως π.χ. η Καϊλή!
Πρώτη φορά βλέπω πολιτικό στην Ελλάδα να βρίσκεται κοντά στον ανθρώπινο πόνο πρακτικά, να λειτουργεί αλληλέγγυα, με ανθρωπιά κι ευαισθησία, προσφέροντας το πατρικό του σε δημοσιογράφο που της έκαναν έξωση και να στενοχωριούνται μερικές καλοπληρωμένες πένες. Μακάρι το παράδειγμα του Κασσελάκη να το μιμηθούν κι άλλοι πολιτικοί, γιατί τον τιμητή μπορούν να τον κάνουν πολλοί, τον δωρητή όμως ελάχιστοι!