Είναι σοφός ο λαός κι όταν αποθεώνει τον Βενιζέλο κι όταν τον κατακρημνίζει λίγους μήνες αφ’ όταν ο μέγας Κρητικός διαστέλλει τα σύνορα της Ελλάδας στα προάστια της Βασιλεύουσας.
Είναι ώριμος ο λαός. Κι όταν συγκροτεί και περιφρουρεί τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης κι όταν 14 χρόνια αργότερα την καταλύει επιλέγοντας τον Χίτλερ.
Εκατομμύρια τόνοι μελάνης απλώθηκαν σε βιβλία και εφημερίδες για να υμνήσουν την σοφία και ωριμότητα του λαού.
Κι ας είναι ο ίδιος λαός κάπως σαν την αγελάδα του Πάγκαλου που δίνει μια και χύνει το γάλα που ο ίδιος μάζεψε.
Ύστερα από το εκκωφαντικό ποσοστό αποχής διαβάζω αναλύσεις επί αναλύσεων για τα μηνύματα που έστειλαν οι απέχοντες.
Συμπαθάτε με, κι ας είμαι κι εγώ που έγραφα πριν λίγες μέρες για την ανάγκη να μελετηθεί η αιτία που απωθεί τους πολίτες από την κάλπη, αλλά κατόπιν ωρίμου σκέψεως θεωρώ μάταιη κάθε προσπάθεια αναζήτησης βαθύτερων αιτίων στην εν λόγω συμπεριφορά.
Ο χαβαλές δεν μπορεί να αποτελέσει θέμα διδακτορικής διατριβής.
Δεν πήγαν γιατί έτσι τους κάπνισε. Αν είχαν πολιτικό κίνητρο – π.χ. η αποδοκιμασία όλων των πολιτικών σχημάτων- θα αρκούσε να αφιερώσουν μισή ώρα από τον χρόνο τους και να ρίξουν στην κάλπη είτε ένα άκυρο είτε ένα λευκό ψηφοδέλτιο.
Θα ήταν μια πολιτική στάση άξια μελέτης αυτή.
Αλλά να ψηφίζει ο άλλος δίπλα σου και να αποφασίζει εκείνος και για σένα, κι εσύ να το παίζεις …παραλίας, ε, αυτός είναι ο ορισμός της ιδιώτευσης, του άσε ρε φίλε, του σάμπως θα μας δώσουν να φάμε αν ψηφίσουμε;
Ο ορισμός της κάθε χαζομάρας που θα επιστρατεύσει ο ιδιώτης για να φανεί λογικός (όταν στην Αρχαία Αθήνα κάποιος αποκαλούσε ιδιώτη ένα συμπολίτη του τον έβριζε, όπως και τώρα στη Γαλλία).
Κάπως έτσι οι ιδιώτες, πέραν των άλλων, εκθέτουν και αναδεικνύουν την ανωριμότητα και τις χρόνιες παθογένειες του πολιτικού μας συστήματος. Ο ωχαδελφισμός τους αναγορεύτηκε σε πολύφερνο πεδίο μελέτης όπου οι πάνσοφοι αρχηγοί διέβλεψαν πως κατά βάση είναι δικοί τους ψηφοφόροι και δεν πήγαν στην κάλπη επειδή δεν ήθελαν να αλλαξοπιστήσουν.
Κι άλλοι πάνσοφοι διείδαν στη μεγάλη μάζα των απεχόντων την αποδοκιμασία του γκουβέρνου. Αποκλειστικά του γκουβέρνου. Αλλιώς θα χαλούσε η σούπα τους.
Κι αυτή είναι μια δεύτερη ζημιά των απεχόντων. Υποθάλπουν την εξαγωγή βαρύγδουπων ανοησιών από κατά τα άλλα έξυπνους ανθρώπους. Χάριν εξόφθαλμων κομματικών σκοπιμοτήτων.
Να μην το κουράζουμε: όση λογική υποκρύπτει η αντικοινωνική δημόσια συμπεριφορά μας – μην επιστρατεύσουμε παραδείγματα διότι δεν αρκεί ούτε πολυσέλιδος τόμος- τόσα ερευνητέα πολιτικά μηνύματα ενυπάρχουν στην αποχή από τις κάλπες.
