Και για φανεί υπεύθυνος προσκάλεσε τους Έλληνες να τον ξαναψηφίσουν τον Σεπτέμβρη του 2009 υποσχόμενος ότι θα υπερβεί την κρίση απλά με πάγωμα των αυξήσεων για μια τριετία! Σε απλά ελληνικά για όσους επικαλούνται έκτοτε ως δήθεν «χαμένη ευκαιρία» την τότε καταψήφισή του, πως θα έβγαζε την χώρα από την κρίση μη αυξάνοντας το έλλειμμα ή μειώνοντάς το οριακά. Όντως  ρηξικέλευθη πολιτική.
Ο κλεινός Παπανδρέου πάλι ούτε καν σε πάγωμα μισθών δεσμεύτηκε. Μέχρι και επίδομα 500 ευρώ έδωσε τα Χριστούγεννα του 2009 στους μη έχοντες. Κι επειδή οι «μη έχοντες» καταγράφηκαν με βάση τα δηλωθέντα εισοδήματα, το επίδομα έλαβαν ακόμα και φοροφυγάδες των βορείων προαστίων! Και τα εισέπραξαν οι κερατάδες!
Όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου (δυο τρεις μήνες αργότερα) φυσικά και έλαβε τα μηνύματα από τις αγορές και τους δανειστές. Και έκτοτε  τα μνημόνια  διαδέχονται το ένα το άλλο και προκοπή δεν βλέπει ο τόπος.
Τις προάλλες ο Υπουργός Υγείας Ανδρέας Ξανθός, είπε την μεγάλη αλήθεια: «Πίστευα κι εγώ πριν γίνω υπουργός πως αρκούσε η πολιτική βούληση για να γιατρέψουμε τα κακώς κείμενα».
Η κυβερνητική εμπειρία όμως άλλα διδάσκει. Δεν αρκούν οι καλές προθέσεις, ούτε από μόνη της η πολιτική βούληση.  Και για να αποδείξει του λόγου του το αληθές, αντί συγκεκριμένων και άμεσων λύσεων  που ζητούσαν γιατροί και φορείς του νομού, περιορίστηκε στην περιγραφή των καλών του προθέσεων για την ανάταξη του ΕΣΥ.
Αποτύπωσε  με τον τρόπο του το καρκίνωμα  της πολιτικής ζωής του τόπου. Όπου τα κόμματα χωρίζονται σε εκείνα με τους καλούς, τους υπηρέτες του λαού και στους κακούς, σε εκείνους που ηδονίζονται   να φτωχαίνουν τον κοσμάκη.
Στα κόμματα των καλών ανθρώπων, των έντιμων, των ηθικών  και στα κόμματα των κακών, των ανέντιμων και των ανήθικων. Παρακολουθούμε στις δηλώσεις πολιτικών και το διάλογο στη Βουλή ένα κρεσέντο πολιτικού μανιχαϊσμού, όπου ακόμα και η Χρυσή Αυγή ομνύει στον Άνθρωπο και τον Έλληνα – αλήθεια, κανείς αριστερός δεν αναρωτήθηκε πως και συνάδουν οι δικές του κατηγόριες με εκείνες της «οξαποδώ»  Χ.Α. κατά των αυτοαποκαλούμενων φιλευρωπαϊκών κομμάτων;
Ωσάν η Ιστορία να γύρισε πίσω και να ζούμε τις ημέρες δόξας του ιερέα Βογόμιλου και του κινήματός του όπου ο υπαρκτός κόσμος ήταν δημιούργημα του Σατανιήλ ή κοινώς και εις τα καθ’ ημάς δημιούργημα του Βενιζέλου, του Σαμαρά, του Σόιμπλε, του ιμπεριαλισμού, των μασόνων, των κομμουνιστών, των Εβραίων, των Αμερικάνων …(προσθέστε κι εσείς τους ….Σατανιήλ της επιλογής σας)
Κι απέναντι στους Σατανιήλ ετούτους η απάντηση είναι το Κίνημα των ξεκούραστων, των Καθαρών (με τούτη την ονομασία το κίνημα του Θεόφιλου ή Φιλόθεου βούλγαρου ιερέα επηρέασε και τη Δύση κάπου στα γαλλοϊσπανικά σύνορα) των Υπηρετών του λαού και ανυπερθέτως έντιμων πολιτικών.
Η Πολιτική ως χώρος αναζήτησης και επιλογής των προσφορότερων μέσων και μεθόδων οργάνωσης μιας κοινωνίας (και οικονομίας) απέκτησε θεολογικό χαρακτήρα. Καλοί και Κακοί, Έντιμοι και Ανήθικοι, Θεός και Διάβολος αντιμάχονται για την επικράτηση.
Κι ύστερα αναρωτιόμαστε γιατί άλλες χώρες ύστερα από ένα, δυο, τρία χρόνια ξεπέρασαν την κρίση και τα μνημόνια κι εμείς ύστερα από έξι χρόνια ακόμα  βυθιζόμαστε σε αυτήν.
Είναι απλό: Αντιμαχόμαστε τους Σατανιήλ:  Εν τω μεταξύ κινδυνεύουν να πεθάνουν παιδιά και απασχολημένοι στη Μεγάλη Μάχη δεν καταφέραμε να διορίσουμε έξι επικουρικούς στο Νοσοκομείο Κιλκίς.