Στους "μπαχαλάκηδες" της αστικής τάξης αναφερόμαστε οι οποίοι αξιοποιώντας την αδυναμία ή της απροθυμία (κλίνουμε στη δεύτερη εκδοχή) του πολιτικού μας συστήματος να θωρακίσει με αξιόπιστους θεσμούς τη λειτουργία της αγοράς, καταστρέφουν τον παραγωγικό ιστό της χώρας μας στο όνομα του βραχυπρόθεσμου κέρδους.
Είναι εξοργιστικά όσα διαδραματίζονται και επί αριστερής κυβέρνησης - επί Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ δρούσαν εξίσου ασύδοτα- σε βάρος των κτηνοτρόφων. Με αθρόες και ανεξέλεγκτες εισαγωγές γάλακτος από χώρες χαμηλότερου κόστους, παράγουν ΠΑΡΑΝΟΜΑ ελληνική φέτα, συμπιέζουν την τιμή στους κτηνοτρόφους σε σημείο που είναι αδύνατο να συνεχίσουν. Τους εξωθούν δηλαδή σε έξοδο από το επάγγελμα, καταστρέφοντας παραγωγικό κεφάλαιο με ανυπολόγιστες επιπτώσεις και στην εθνική οικονομία.
Για να το πετύχουν επικαλούνται γελοίες προφάσεις. Πότε η πρωτεϊνη είναι χαμηλή, πότε το λίπος ταπεινώνεται στα δικά τους εργαστήρια. Γιάννης μετράει Γιάννης πίνει.
Και από πέρυσι η τιμή στο πρόβειο γάλα έπεσε τουλάχιστον 20 λεπτά, δηλαδή μείωση 20% μονομερώς με " το έτσι θέλω". Επειδή έπεσαν τάχα το λίπος και η πρωτείνη!
Εφαρμόζουν δηλαδή μια μυωπική πολιτική που μακροπρόθεσμα υπονομεύει και το δικό τους συμφέρον, αφού όταν εκλείψει το ελληνικό γάλα, θα εκλείψει και η φέτα. Ομνύοντας προφανώς στο λεχθέν υπό του Κέινς: Μακροπρόθεσμα όλοι θα πεθάνουμε.
Οι κτηνοτρόφοι κραυγάζουν πως επίκειται γενοκτονία τους αφού με τις τιμές αυτές - μαζί με τις επιβαρύνσεις από φόρους και εισφορές- θα αναγκαστούν να σφάξουν τα κοπάδια τους.
Σε μια κανονική χώρα με οποιαδήποτε κυβέρνηση - αριστερή, δεξιά, κεντροδεξιά, κεντροαριστερή και πάει λέγοντας- δεν θα χρειάζονταν καν η παρέμβαση του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης. Θα αρκούσαν οι ελεγκτικοί μηχανισμοί της ΕΛΓΟ Δήμητρα, της Επιτροπής Ανταγωνισμού, του ΕΦΕΤ για να αντιμετωπιστεί η καταστρατήγηση των κανόνων της αγοράς. Πόσο γάλα παρέλαβαν οι βιομηχανίες, πόση φέτα παρήγαγαν και αν δικαιολογείται η σχέση παραλαβής-παραγωγής. Το περίφημο ισοζύγιο γάλακτος που εις μάτην ζητούν οι παραγωγοί.
Η Επιτροπή Ανταγωνισμού θα προσκαλούσε τους μεταποιητές για να εξηγήσουν πως και μέσα σε ένα χρόνοι όλοι οι παραγωγοί υποβάθμισαν ποιοτικά το προϊόν τους ώστε να εξηγηθεί η συνδυασμένη μείωση των τιμών. Και πως η μείωση αυτή εν τέλει δεν φτάνει στον καταναλωτή.
Ο ΕΦΕΤ να ελέγξει πόση από την φέτα της αγοράς πληροί τις ποιοτικές προδιαγραφές και ποια "φέτα" προσφέρεται σε κοντά 30 εκατομμύρια τουρίστες που κατακλύζουν την χώρα.
Αυτά θα συνέβαιναν σε μια κανονική χώρα. Στην Ελλάδα της εκτεταμένης διαφθοράς ο ισχυρός επιβάλλει το νόμο του. Με την εκάστοτε κυβέρνηση να ενδύεται το ρόλο του Πόντιου Πιλάτου.
Αλλά να επιστρέψουμε στους "μπαχαλάκηδες" της αστικής τάξης που με τη διαχρονική συμπεριφορά τους επιβεβαιώνουν ότι δεν συνιστούν καν αστική τάξη στην Ελλάδα. Με το όποιο κοινωνικό και εθνικό πρόσημό της.
Στις χώρες της Δύσης όπου η συσσώρευση κεφαλαίου ξεκίνησε από την πρώτη βιομηχανική επανάσταση η αστική τάξη συγκροτήθηκε με τα κοινωνικά και εθνικά χαρακτηριστικά της. Έχει συνείδηση και του εθνικού και του κοινωνικού της ρόλου. Μην ανοίξουμε μεγάλη συζήτηση: προς επίρρωση υπενθυμίζω ένα μόνο παράδειγμα της συμπεριφοράς της: Γερμανοί και Αμερικανοί μεγαλοβιομήχανοι ζητούν δημοσίως - τα παραδείγματα είναι δειγματοληπτικά- αύξηση της φορολογίας τους!
Ασύλληπτη συμπεριφορά για την καθ' ημάς αστική τάξη - προφανώς όχι στις μέρες μας με την σκανδιναβικών διαστάσεων φορολογία - που δημιουργήθηκε και πορεύεται προσκολλημένη στο εκάστοτε κράτος, από το οποίο σιτίζεται μέσω των ιδιόμορφων διομολογήσεων που αποσπά και εντός των οποίων ευημερεί παρασιτικά σε βάρος των παραγωγών, κυρίως του πρωτογενούς τομέα.
Κάπως έτσι η γιγάντωση βιομηχανιών αγελαδινού γάλακτος στην 20ετία 1990-2010 συνδυάστηκε με τον αφανισμό των αγελαδοτρόφων, κάπως έτσι ευημερεί στις μέρες μας η φέτα (προστατευόμενης προέλευσης) με παράλληλη εξόντωση των αιγοπροβατοτρόφων. Με το κράτος (δεξιό, κεντροαριστερό και αριστερό) τύποις αμέτοχο παρατηρητή και στην ουσία συνένοχο της παραγωγικής ερήμωσης της χώρας.
Αφήνω στον αναγνώστη να ζυγίσει και να αποφανθεί: Ποιοι "μπαχαλάκηδες" βλάπτουν περισσότερο την χώρα;
Προφανώς υπάρχουν και εξαιρέσεις. Κάποτε ο αείμνηστος Μουζάκης δήλωνε δημοσίως ότι νοιώθει υπερηφάνεια επειδή κατείχε την πρώτη θέση στους φορολογούμενους έλληνες επιχειρηματίες. Αλλά ήταν ένας.
Και ευτυχώς δεν λείπουν και σήμερα - προς τιμή μας μάλιστα και στο Κιλκίς- επιχειρηματίες του κλάδου που συνδέουν ευθέως το συμφέρον τους με εκείνο των συνεργαζόμενων με αυτούς παραγωγών.
Αλλά είναι οι εξαιρέσεις στο γενικό κανόνα που περιγράψαμε και όσοι αμφιβάλλουν ας ρωτήσουν οποιονδήποτε παραγωγό. Σύντομα όμως διότι σε λίγους μήνες θα αποτελούν συλλεκτικό είδος.
Υ.Γ. Στις 20 τελευταίες ημέρες με δυο κινήσεις της η κυβέρνηση επιβεβαίωσε του λόγου μας το αληθές: Όταν θέλει μπορεί. Ενέτεινε, κατά πρώτον ενόψει Πάσχα, τα μέτρα ελέγχου και απέτρεψε την ελληνοποίηση των προς σφαγή αμνοεριφίων, προστατεύοντας στην πράξη παραγωγούς και καταναλωτές.
Δεύτερον με την απόφαση της περασμένης εβδομάδας να τίθεται το ελληνικό σήμα σε φέτα που παράγεται μόνο από ελληνικό γάλα. Εξάλλου φέτα με εισαγόμενο γάλα δεν νοείται.
Τα δυο τρία βήματα που απομένουν περιγράφηκαν παραπάνω. Να ασκήσουν επιλέλους το ρόλο τους η Επιτροπή Ανταγωνισμού, ο ΕΦΕΤ και ο ΕΛΓΟ Δήμητρα.
Θέλει η κυβέρνηση; Διότι, όπως αποδείχτηκε: όταν θέλει μπορεί. Και δεν μπορεί μόνο όταν δεν θέλει.