Οι καταλήψεις δεν είναι πράξεις αθώες καθώς έχουν συνέπειες νομικές, κοινωνικές, οικονομικές και επηρεάζουν την αντίληψη περί δημοκρατίας.
Η κατάληψη δημοσίου κτηρίου ή χώρου είναι μια παράνομη ενέργεια σύμφωνα με το άρθρο 334,παρ 3 του Ποινικού Κώδικα που αναφέρει ότι «Όποιος εισέρχεται παράνομα σε κατάστημα ή χώρο δημόσιας, δημοτικής ή κοινοτικής υπηρεσίας ή νομικού προσώπου δημόσιου δικαίου ή επιχείρησης κοινής ωφέλειας ή παραμένει στους χώρους αυτούς παρά τη θέληση της υπηρεσίας που τους χρησιμοποιεί, της οποίας τη θέλησή του δηλώνει ο νόμιμος εκπρόσωπος ή ο υπάλληλός της, και προκαλεί έτσι διακοπή ή διατάραξη της ομαλής διεξαγωγής της υπηρεσίας τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών». https://www.google.com/search ?channel=crow2&client=firefox-b-d&q=%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CF%88%CE%B7+%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%83. Επομένως οι μαθητές παραβιάζουν τον νόμο όταν καταλαμβάνουν τα σχολεία τα οποία ωςι δημόσια κτήρια δεν ανήκουν στους μαθητές.
Δεν πρέπει να συγχέουμε την κατάληψη με την απεργία. Η απεργία είναι νόμιμο και απολύτως θεμιτό δικαίωμα των εργαζομένων. Είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη είναι συστατικό στοιχείο της δημοκρατίας (απαγορεύεται στα κομμουνιστικά καθεστώτα) και δεν αφορά τους μαθητές.
Εκτός από παράνομη, η κατάληψη σχολείου έχει και έναν αντικοινωνικό χαρακτήρα. Στρέφεται κατά του ίδιου τού μαθητή. Ο μαθητής τού (κλειστού) δημόσιου σχολείου, στερείται γνώση και μόρφωση και μειονεκτεί σε σχέση με τον μαθητή που φοιτά στο ιδιωτικό σχολείο, στο οποίο ως γνωστόν δεν συμβαίνουν καταλήψεις. Η αδικία είναι ακόμη μεγαλύτερη για όσους μαθητές δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πάνε σε φροντιστήριο και περιμένουν να ανοίξουν τα δημόσια σχολεία για να μπορέσουν να μορφωθούν. Κατά συνέπεια η κατάληψη δεν μπορεί να θεωρείται μορφή κοινωνικού αγώνα αφού έχει (τα προαναφερόμενα) αντικοινωνικά χαρακτηριστικά. Γι’ αυτόν τον λόγο τα κόμματα που εργολαβικά προστατεύουν τις ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες θα έπρεπε να καταδικάζουν τις καταλήψεις ως πράξεις που βλάπτουν την κοινωνία.
Όσον αφορά τα οικονομικά: Οι πολίτες δεν πολυνοιάζονται για τα κλειστά σχολεία διότι θεωρούν ότι αφού δεν πληρώνουν οι ίδιοι δίδακτρα, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Και όμως η λεγόμενη δωρεάν παιδεία είναι πανάκριβη. Στοιχίζει 5.5 δις/έτος. Το ποσό αυτό το πληρώνουν όλοι ανεξαιρέτως οι πολίτες (και αυτοί που έχουν παιδιά στο σχολείο και αυτοί που δεν έχουν) μέσω των άμεσων και έμμεσων φόρων. https://www.alfavita.gr/ekpaideysi/307201_analysi-proypologismoy-2020-toy-ypoyrgeioy-paideias Εάν τα σχολεία παραμένουν κλειστά τα χρήματα αυτά δεν δαπανώνται για την παιδεία αλλά σπαταλώνται αδίκως.
Με τις καταλήψεις καλλιεργούνται αντιδημοκρατικές αντιλήψεις:
- Οι μαθητικές καταλήψεις δημιουργούν μια στρεβλή εμπειρία δημοκρατίας όπου οι λίγοι επιβάλουν το κλείσιμο του σχολείου στους πολλούς, με διαδικασίες που περισσότερο μιμούνται την οχλοκρατία.
- Οι μαθητές εθίζονται στην μη υπακοή στους νόμους του κράτους (αφού οι καταλήψεις είναι παράνομες).
- Οι μαθητές εμπεδώνουν την νοοτροπία ότι όταν μια απόφαση είναι αποτέλεσμα δημοκρατικών διαδικασιών (πχ μιας ψηφοφορίας ) μπορεί να εκτελεστεί ακόμη και εάν οδηγεί σε παράνομη πράξη (κατάληψη). Σαν να λέμε ότι εάν μια πλειοψηφία μαθητών ψηφίσει (με άψογη δημοκρατική διαδικασία) να κάψει το παρακείμενο δασάκι (που είναι παράνομη πράξη) νομιμοποιείται να το κάνει!
- Οι μαθητές συνηθίζουν στο να μην σέβονται την ελευθερία του άλλου, εν προκειμένω θεωρούν φυσιολογικό το να εμποδίζουν τους καθηγητές να προσέλθουν στον τόπο εργασίας τους και το να απαγορεύουν σε όποιον μαθητή το επιθυμεί να κάνει μάθημα.
- Οι μαθητές μαθαίνουν να μην σέβονται την δημόσια περιουσία την οποία μπορούν να καταστρέφουν ατιμωρητί.
Με αυτόν τον τρόπο πλάθονται, από τις τρυφερές ακόμη ηλικίες, αντιδημοκρατικές συνειδήσεις και εκπαιδεύονται οι μελλοντικοί καταληψίες των πανεπιστημίων και αργότερα των δρόμων και των υπουργείων. Δημιουργείται δηλαδή μια μαγιά ανθρώπων που με βίαια μέσα θα επιβάλλουν τις αποφάσεις τους στους χώρους που θα δραστηριοποιούνται.
Ενδεχομένως αυτοί οι πολίτες, ως γονείς πλέον, να καμαρώνουν όταν θα βλέπουν τους γόνους τους να κάνουν τα ίδια, συμμετέχοντας σε μια αέναη ανακύκλωση δημοκρατικής παρακμής.
Και ποια μπορεί να είναι τα αποτελέσματα των καταλήψεων; Η απάντηση είναι: κανένα. Γίνεται φασαρία χωρίς νόημα. Εθιμοτυπικώς! Εάν οι καταλήψεις σχολείων πραγματικά συντελούσαν στην βελτίωση της παρεχόμενης παιδείας, μετά από τόσα χρόνια καταλήψεων, τα σχολεία μας θα έπρεπε να είχαν γίνει καλύτερα και από τα αμερικανικά κολλέγια.

Φωτογραφία: Σχολείο στην  Ταϋλάνδη... πλήρως εξοπλισμένο!