Είναι τόσο παράλογο το περιεχόμενο της διαμαρτυρίας που αξίζει να αναλύσουμε την επιχειρηματολογία της. Το ΠΑΜΕ βλέπει παντού κατακριτέες   σκοπιμότητες. Ο χορηγός έχει φορολογικά οφέλη, ο χορηγός διαφημίζει τον εαυτό του, οι δάσκαλοι που βρίσκουν οικονομικούς πόρους για το σχολείο επιβραβεύονται στην αξιολόγηση, η κυβέρνηση βρίσκει μπαλώματα για να καλύψει τις ανάγκες των σχολείων. Ο αναγνώστης του κειμένου φτάνει αβίαστα στο συμπέρασμα ότι η δωρεά δεν γίνεται για να ωφεληθούν  οι 100-200 μαθητές του σχολείου αλλά για άλλους μη ομολογημένους σκοπούς. Οι  ανώνυμοι  συγγραφείς του κειμένου αντιλαμβάνονται ότι τα επιχειρήματα που διατυπώνουν είναι ανίσχυρα και προσπαθούν να τα ενισχύσουν και με ένα επιπλέον επιχείρημα, τον φόβο. Τον αόριστο φόβο ότι οι ‘’χρηματοδότες‘’ του σχολείου θα μπορούσαν (υπόθεση κάνουν οι άνθρωποι) να παρεμβαίνουν (κάποτε και ίσως στο μέλλον) στα προγράμματα σπουδών του συγκεκριμένου σχολείου και ότι αυτό οδηγεί (πάλι στο μέλλον) σε ‘‘παραπέρα εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης’’ (εδώ τα εισαγωγικά είναι δικά μου). Και ενώ το ΠΑΜΕ βροντοφωνάζει ότι δεν θέλει δωρεές, συγχρόνως παραπονιέται ότι οι χορηγίες είναι ‘’ ψίχουλα, σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στα τεράστια υπερκέρδη’’ των  χορηγών και ‘’δεν μπορούν να καλύψουν στοιχειωδώς τις τεράστιες ανάγκες των σχολείων’’. Η  κομματική διαμαρτυρία ολοκληρώνεται με την διαπίστωση ότι όλα αυτά είναι ελεημοσύνη που δεν την χρειάζονται τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών (θυμίζει την ρήση του ροκ σταρ υπουργού ότι δεν χρειαζόμαστε λεφτά αλλά αξιοπρέπεια).  
Οι χορηγίες είναι απόλυτα συνδεδεμένες με την ζωή της  κοινωνίας μας και την ιστορία της χώρας μας. Το Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το Ζάππειο μέγαρο, το Ωνάσειο καρδιολογικό νοσοκομείο στην Αθήνα, τα νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ και Παπαγεωργίου στη Θεσσαλονίκη, το Παπάφειο ορφανοτροφείο στην Θεσσαλονίκη και η βιβλιοθήκη Οικονόμου στην Αξιούπολη αποτελούν μερικά παραδείγματα που θυμίζουν την προσφορά μεγάλων ευεργετών στην κοινωνία. Εάν ανατρέξουμε σε παλαιότερες εποχές θα διαπιστώσουμε ότι οι δωρεές και οι χορηγίες  αποτελούν κομμάτι των ελληνικών παραδόσεων. Κατά την διάρκεια δε της οθωμανικής κατοχής όλα τα ελληνικά σχολεία λειτουργούσαν αποκλειστικά και μόνο με δωρεές τις οποίες προσέφεραν τα μέλη των ελληνικών κοινοτήτων.
Είναι  προφανές ότι το κείμενο του ΠΑΜΕ γράφτηκε από ανθρώπους που δεν έχουν απολύτως καμία σχέση ούτε με την χώρα ούτε με την πόλη. Εάν οι συγγραφείς ήταν Κιλκισιώτες θα γνώριζαν ότι οι δωρεές είναι κομμάτι της ιστορίας και αυτού του τόπου. Ο ομογενής Κωσταντίνος Ουτσκούνης ενίσχυσε οικονομικά την κατασκευή του νοσοκομείου Κιλκίς, την ανέγερση  της εκκλησίας του Αγίου Δημητρίου και έκτισε την εκκλησία του νοσοκομείου. Ποιος νοσηρός νούς μπορεί να ισχυριστεί  ότι  υπάρχει  φορολογικό η άλλο κίνητρο  σε μια δωρεά που στέλνει ένας κάτοικος Αμερικής στην μακρινή  Ελλάδα; Το ίδιο ισχύει για τον ομογενή Μιχαήλ Ταμπάκη που με την δωρεά του βοήθησε την  ανέγερση του Αγίου Δημητρίου και του Μητροπολιτικού ναού. Το ίδιο ισχύει  και για τους ομογενείς της Αμερικής που βοήθησαν και αυτοί στην κατασκευή της Μητροπόλεως.
Στο Κιλκίς  δεν υπάρχει δραστηριότητα σχολείου, δράση συλλόγου ή πολιτιστική εκδήλωση  που να μην χρηματοδοτείται από τις εμπορικές επιχειρήσεις της περιοχής.  Είναι σε όλους γνωστό ότι ο Σεργιαννίδης, ο Κουκάκης, η Kleemann, η Anatomic Health, ο Φαίδωνας, η Κονσερβοποιία Βορείου Αιγαίου (σίγουρα ξεχνάω  και άλλους πολλούς)  ανταποκρίνονται με χαρά στις αιτήσεις που υποβάλλουν οι φορείς της περιοχής για ενίσχυση.  Είναι επίσης σε όλους γνωστό και ιδιαίτερα στους ιδιοκτήτες των καταστημάτων της πόλεως, ότι η οργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων, εκδρομών και κατασκηνώσεων, ο εξοπλισμός κτιρίων, η οργάνωση χορών, οι φιλανθρωπικές δράσεις, η έκδοση ημερολογίων μέχρι και η πώληση λαχείων (για ενίσχυση σχολείων και συλλόγων) προϋποθέτουν την ενεργό  οικονομική συμπαράσταση του εμπορικού κόσμου του Κιλκίς.
Χωρίς τις χορηγίες θα υπήρχε υποτονική δράση των συλλόγων, θα υπήρχε μία καχεκτική   πολιτιστική δραστηριότητα  στην πόλη και οι Κιλκισιώτες  δεν θα είχαν ούτε  την ευκαιρία ούτε  την δυνατότητα να εκφράσουν το δημιουργικό τους ταλέντο και την δημιουργική τους διάθεση. Με τις χορηγίες ( ή δωρεές, ή βοήθειες, ή όπως αλλιώς θέλετε να τις ονομάσουμε), τα χρήματα των ιδιωτών επιστρέφουν στην κοινωνία και αυτό το γεγονός περιέργως ενοχλεί το ΠΑΜΕ. Υπάρχει όμως και κάτι σημαντικότερο. 142 άτομα σιτίζονται ημερησίως στα συσσίτια της ενορίας της Παναγίας και 50 οικογένειες ενισχύονται κάθε μήνα με αποστολή τροφίμων. Τα τρόφιμα και τα χρήματα, που απαιτούνται για  την οργάνωση των συσσιτίων, προσφέρονται καθημερινά από τους απλούς ανώνυμους  κατοίκους της πόλεως. Μήπως χρειάζεται να αναζητήσει το ΠΑΜΕ ιδιοτέλειες και σκοπιμότητες ακόμη και στις φιλάνθρωπες πράξεις των ανώνυμων Κιλκισιωτών;   
Το ΠΑΜΕ (που αποτελεί το τμήμα παρελάσεων του ΚΚΕ) που παρουσιάζεται ως προστάτης των ασθενεστέρων τμημάτων της κοινωνίας, γιατί δεν συμμετέχει σε αυτό το πανηγύρι αλτρουισμού και αλληλοβοήθειας που γίνεται στην πόλη μας; Γιατί αρνείται στα φτωχότερα παιδιά των σχολείων να επωφεληθούν από την χρήση των υπολογιστών που πιθανότατα δεν διαθέτουν στο σπίτι τους;  Γιατί με την παράλογη ανακοίνωση του επιλέγει να ζει έξω από την κοινωνία;
Την απάντηση μας την δίνει το ίδιο το κείμενο. Το πρόβλημα του κόμματος είναι ο πλούσιος   ευεργέτης,  διότι ‘’ τα κέρδη του είναι βαμμένα από τον ιδρώτα, το αίμα και την εκμετάλλευση των Ελλήνων και ξένων ναυτεργατών’’ και λίγο παρακάτω αναφέρει  τα ‘’τεράστια υπερκέρδη του που έχουν συσσωρευτεί από το ξεζούμισμα των εργατών του, δηλαδή των γονιών των μαθητών μας’’. Και γιατί το ΚΚΕ υβρίζει τον Νιάρχο;  Διότι ένας πάμπλουτος είναι εξ ορισμού εχθρός του λαού και δεν τον επιτρέπουν να χαλάει την θεωρία του κόμματος, περί πάλης των τάξεων, με τις ευεργεσίες του. Το ίδρυμα Νιάρχος ευτυχώς δεν ενοχλείται από τον λίβελο του ΠΑΜΕ. Την προηγούμενη εβδομάδα ανακοίνωσε 67 νέες δωρεές συνολικού ύψους 11,3 εκατ. Ευρώ. Μακάρι κάποια από αυτές να φθάσει και στην πόλη μας.
Στην διπλανή φωτογραφία  φαίνεται μία τάξη σχολείου στην πρωτεύουσα του Νεπάλ. Χωρίς πόρτες, με τρισάθλιους ρυπαρούς τοίχους, εκτεθειμένο στα περίεργα βλέμματα των περαστικών και ένα κουτί που γράφει  DONATION BOX, που σε ελεύθερα ελληνικά σημαίνει: ότι έχετε ευχαρίστηση. Ευτυχώς το ελληνικό σχολείο δεν έχει φτάσει ακόμη σε τέτοια εξαθλίωση και εξαρτάται από εμάς να μην το αφήσουμε να παρακμάσει. Στην παρούσα οικονομική συγκυρία ποιος εχέφρων άνθρωπος θα διάλεγε να υπερασπιστεί μία ξεπερασμένη ιδεολογία και όχι το σχολείο που κινδυνεύει να πάψει να ανταποκρίνεται στον ρόλο του;