Τόχουμε συνήθειο στη χώρα αυτή να κάνουμε την τρίχα τριχιά, να περνάμε από το ένα άκρο στο άλλο, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για πράγματα άσχημα και αρνητικά. Το έχουμε όμως πει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο. Οταν μιλάμε για το χώρο της υγείας, θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα σοβαροί και υπεύθυνοι. Και πιο πολύ απ’ όλους οι συνδικαλιστές. Η απομόνωση και μεγέθυνση μεμονωμένων γεγονότων δεν βοηθά το ίδρυμα, για το οποίο δίνουν πραγματική μάχη για να κρατηθεί όρθιο οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Άσχημα περιστατικά συνέβαιναν και θα συμβούν και στο μέλλον κα όχι μόνο σε ένα νοσοκομείο όπου η ψυχολογία των ανθρώπων που το επισκέπτονται είναι στα τάρταρα. Πολύ περισσότερο σήμερα που ο λαός βρίσκεται κοντά μια δεκαετία στην ακραία λιτότητα και στην ψυχολογική πίεση των μνημονίων.
Η δυσφήμιση όμως ενός νοσοκομείου δεν είναι δύσκολο να γίνει στην εποχή και των «τεράτων» του διαδικτύου. Κι αυτό δεν βοηθά κανέναν, ιδιαίτερα τους εργαζόμενούς του. Αντίθετα,  η καλή φήμη είναι δύσκολο να οικοδομηθεί ή να επανέρθει. Ας το έχουν υπόψη τους όσοι λειτουργούν στο χώρο της υγείας.
Επιτέλους, διοίκηση και εργαζόμενοι στο νοσοκομείο Κιλκίς να καθίσουν σ’ ένα τραπέζι και να βρουν έναν κώδικα επικοινωνίας και συνεργασίας. Εχουν ευθύνη και οι δυο πλευρές απέναντι στην κοινωνία του Κιλκίς, που χρόνια τώρα στηρίζει και αγαπά αυτό το ίδρυμα, που το νοιάζεται σαν δικό της. Και που τον τελευταίο καιρό, διαβάζει έκπληκτη… πράματα και θάματα για το νοσοκομείο Κιλκίς. Και πιστέψτε με, η κοινωνία –που έχει για πολλά και δύσκολα να νοιαστεί- έχει κουραστεί από ανώφελες και ασήμαντες αντιπαραθέσεις, που μεταβάλλονται σε σημαντικές μέσα από σκοπιμότητες και μικροεγωισμούς.
Διοίκηση και εργαζόμενοι να ΣΥΝΝΕΝΟΗΘΟΥΝ και να ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΟΥΝ, πριν πέσει... ξύλο!