Την επόμενη ημέρα, την Κυριακή, η Περιφέρεια οργάνωσε εθελοντικό καθαρισμό της παραλίας της Δοϊράνης. Κι όπως όλοι γνωρίζουμε τη Δοϊράνη την έχουμε όλοι στην καρδιά μας. Κι αν αφαιρέσουμε τους εργαζόμενους της ΑΛΟΥΜΥΛ -που ήταν συνδιοργανωτής- τότε μετρήστε κοντά 10 εθελοντές. Και σ’ αυτήν την εξόρμηση δεν βρέθηκε ούτε ένας αιρετός της Περιφέρειας κι ας ήταν διοργανωτής, σε αντίθεση με το δήμαρχο Κιλκίς, Δ. Κυριακίδη, και την αντιδήμαρχο περιβάλλοντος-καθαριότητας, Κ. Ζιούτα, που ήταν εκεί. Μιας και ο λόγος για τις παρουσίες, ο πρόεδρος του Περιβαλλοντικού Συλλόγου, Χρήστος Ανδρεανίδης, ήταν το πρωί του Σαββάτου στο Λόφο, το απόγευμα στο Αεροδρόμιο του Κιλκίς στην εκδήλωση του φορέα του και την Κυριακή στη Δοϊράνη… Εύγε Χρήστο!
Κι έτσι, φθάνουμε στο… υπαρξιακό ερώτημα: Που πήγαν οι εθελοντές; Που πήγαν όλοι αυτοί που αγαπάνε το περιβάλλον, το Λόφο, τη Δοϊράνη; Που πήγαν όλοι αυτοί που φωνάζουν όλη μέρα διαδικτυακά για την κατάντια της Λίμνης, για το σκουπιδαριό στο Λόφο, που κατακεραυνώνουν φορείς και παράγοντες; Που πήγαν οι ενεργοί πολίτες του καναπέ;
Α, ξέρω, υπάρχει και το «αλλά». Στη χώρα του «ναι, μεν αλλά» ζούμε. «Καλή η πρωτοβουλία για τον καθαρισμό της λίμνης, αλλά…». Πάντα υπάρχει ένα «αλλά» για να δικαιολογεί την αποχή μας, την ανέξοδη κριτική μας ή τη μίζερη στάση μας.
Κι εγώ σκέφτομαι τα μικρά παιδιά που βρέθηκαν την Κυριακή στην παραλία της λίμνης με γάντια και μια σακούλα -πιο μεγάλη από το μπόι τους- να μαζεύουν τα σκουπίδια με παιδικό ενθουσιασμό!
Τα σκουπίδια τίνος άραγε; Κάποιων ηλίθιων και απολίτιστων -κυρίως- νέων, που πίνουν τον καφέ ή την μπύρα τους σ’ ένα όμορφο περιβάλλον ως… φυσιολάτρες και μετά παρατάνε πλαστικά ποτήρια και μπουκάλια στην παραλία. Κάποιοι ηλίθιοι εθελοντές θα τα μαζέψουν. Κι αν δεν τα μαζέψουν, τότε οι ίδιοι αυτοί που τα παράτησαν θα βρίζουν μέσω facebook το δήμο, που αδιαφορεί για το περιβάλλον.
Α, ξέρω, δεν είχε κάδο εκεί που καθόμουν, θα πει κάποιος, έτσι, για το «αλλά» που λέγαμε. Κι εγώ πήγα στην παραλία για πικ νικ με τη γυναίκα μου, δεν είχε κάδο, αλλά δεν αφήσαμε τα σκουπίδια μας στον τραπεζόπαγκο. Τα βάλαμε στη σακουλίτσα και τα γυρίσαμε στο Κιλκίς. Μόλις ολοκληρωθούν οι παρεμβάσεις στην παραλία θα τοποθετηθούν και τα καλαθάκια. Πιστεύετε πως δεν θα ξαναμαζέψουμε σκουπίδια στην παραλία;
Τα «ναι μεν, αλλά» δεν τελειώνουν ποτέ σ’ αυτή τη χώρα!
Μήπως είναι καιρός να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα το “αλλά”;