Ουδέποτε άλλοτε, ούτε καν στα πιο άγρια χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, στα χρόνια της χούντας, καθώς και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, πλην της σημερινής, ουδέποτε οι σχέσεις μεταξύ της Ελλάδας και της Ρωσίας δεν ήταν τόσο ψυχρές!
Η Αγγλία και η Γαλλία, αν και μάς πούλησαν στην Μικρά Ασία, το ίδιο και χειρότερα η ναζιστική Γερμανία, αν και προκάλεσε τεράστιες καταστροφές στη χώρα μας, αλλά και η ίδια η Τουρκία όπως και η Αμερική, αν και έχουν τεράστιες ευθύνες για την απώλεια της μισής Κύπρου, με όλες αυτές τις χώρες είμαστε φίλοι και σύμμαχοι, και καλώς!
Το να δείχνουμε όμως μια άνευ προηγουμένου αντιρωσική συμπεριφορά, δεν αδικούμε μόνο τη Ρωσία αλλά και την Ελλάδα. Δυσαρεστούμε τους ομόδοξους και ομόθρησκους λαούς μας. Τιμωρούμε την ίδια τη λογική. Διότι, ουδείς μπορεί να αρνηθεί ότι η επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς, έγινε μετά την αποδυνάμωση και τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, με σαφείς και προφανείς στόχους!
Πώς εξηγείται λοιπόν να αντιμετωπίζουμε την Τουρκία με τόση μεγαλοψυχία, που παρά τα 400 χρόνια σκλαβιάς, απαιτεί ακόμη και τώρα τον αφοπλισμό των νησιών μας και να αντιμετωπίζουμε τη Ρωσία ως εχθρό, που όντως συνέβαλε στην απελευθέρωση της Ελλάδας, από την Τουρκία;
Αν κοιτάξουμε πίσω στην ιστορία, θα διαπιστώσουμε ότι η Ρωσία έκανε 19 πολέμους με την Τουρκία. Πόσους άραγε πολέμους έκανε η Αμερική με την Τουρκία; Κανέναν. Με την Ελλάδα ή με την Τουρκία ήταν σύμμαχος η Γερμανία σε δύο Παγκόσμιους Πολέμους; Με την Τουρκία! Τέλος, αν στη μάχη του Στάλινγκραντ, στον Β΄Π΄Π΄ νικούσε η ναζιστική Γερμανία, θα υπήρχε σήμερα Ορθοδοξία ή ακόμα και δημοκρατία στην Ευρώπη; Αμφιβάλλω.
Ας αφήσουμε να μιλήσουν τα γεγονότα: Το 1774 τερματίζεται ο ρωσοτουρκικός πόλεμος, που ξεκίνησε το 1768, με τη συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή, που υπογράφεται μεταξύ της νικήτριας Ρωσίας και της ηττημένης Τουρκίας. Σύμφωνα με τη συνθήκη αυτή, και συγκεκριμένα, το άρθρο 7, το πιο ενδιαφέρον για την Ελλάδα, η Ρωσία αναλαμβάνει προστάτιδα δύναμη των χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Οι Έλληνες βάσει της παραπάνω συνθήκης είχαν το δικαίωμα να χρησιμοποιούν τη ρωσική σημαία στα καράβια τους, αλλά και να τοποθετούν πάνω σ’ αυτά κανόνια, για να αντιμετωπίζουν την πειρατεία, με αποτέλεσμα να αυξηθεί θεαματικά ο ελληνικός εμπορικός-πολεμικός στόλος, που έπαιξε σημαντικό ρόλο, στον απελευθερωτικό αγώνα του 1821.
Το 1826, ο τσάρος της Ρωσίας, Νικόλαος ο Α΄ υπέγραψε με την Αγγλία το πρωτόκολλο της Πετρούπολης, με σκοπό την επίλυση του ελληνικού ζητήματος. Το 1827 η Ρωσία, Αγγλία και Γαλλία υπέγραψαν τη συνθήκη του Λονδίνου, βάσει της οποίας συνομολογείται η ανάληψη κοινής δράσης για την επίλυση του ελληνικού ζητήματος, όπου για πρώτη φορά εμφανίζεται ο όρος Ελλάς ως όρος δηλωτικός πολιτικής οντότητας. (Ηλίας Ηλιόπουλος, δόκτορας Ιστορίας).
Κατά τον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο, 1828-1829, οι Ρωσικές δυνάμεις έφθασαν στην Αδριανούπολη. Έντρομος ο σουλτάνος, μήπως και προχωρήσουν προς την Κωνσταντινούπολη, αναγκάστηκε και υπέγραψε τη Συνθήκη της Αδριανούπολης, στην οποία αποδέχθηκε τους όρους, που του έθεσε ο Τσάρος Νικόλαος ο Α΄ , όπου μεταξύ άλλων προβλεπόταν και η δημιουργία ελεύθερου Ελληνικού Κράτους.
Αλλά και αμέσως μετά την επανάσταση, με τον απαγχονισμό του Γρηγορίου του Ε΄, η Ρωσία δια του τσάρου Αλέξανδρου απέστειλε τελεσίγραφο προς την υψηλή Πύλη, απαιτώντας από τον Σουλτάνο να πάψει να σφάζει τους Χριστιανούς υπηκόους του. Διαφορετικά, εντός 8 ημερών, θα προέβαινε στην κήρυξη πολέμου. Έτσι έγινε και σταμάτησαν οι μαζικές σφαγές κατά των Ελλήνων.
Περιττό να κάνω αναφορά στους διακόσιους χιλιάδες Έλληνες που εγκαταστάθηκαν, επί Αικατερίνης της Μεγάλης στη Ρωσία και στους εβδομήντα χιλιάδες Έλληνες προγόνους μας, που έζησαν στο Καρς, στους οποίους η Ρωσία παρείχε γη, ζωικό κεφάλαιο, μόρφωση και προστασία. Πολλοί Πόντιοι την εποχή εκείνη έγιναν δάσκαλοι, αξιωματικοί του ρωσικού στρατού και στελέχωσαν ρωσικές υπηρεσίες.
Αν εγκλωβιστούμε στη στείρα αντιρωσική πολιτική, θα φθάσουμε στο σημείο να απορρίπτουμε τον Καποδίστρια και τον Κολοκοτρώνη, που ήταν του φιλορωσικού κόμματος και να μιλάμε μόνο για τον Μαυροκορδάτο και τον Κωλέττη, του αγγλικού και του γαλλικού κόμματος αντίστοιχα, πράγμα απολύτως άδικο κι ανιστόρητο!
Το να μην καλούμε στην εθνική γιορτή, της 25ης Μαρτίου, τη Ρωσία αποτελεί ιστορική, πολιτισμική και θρησκευτική απρέπεια και φοβούμαι ότι κάποια στιγμή, θα μας στοιχίσει ως χώρα.
Το είδαμε τον Ιανουάριο του 1919, όταν ο Βενιζέλος με προτροπή των Γάλλων απέστειλε χιλιάδες Έλληνες στη μεσημβρινή Ρωσία, για να καταπνίξουν την επανάσταση των μπολσεβίκων. Τα ίδια λάθη δεν πρέπει να επαναλαμβάνονται. Η Εξωτερική πολιτική χρειάζεται προσεγμένες κινήσεις, για το καλό του έθνους.
