Η προσπάθειά τους να χαράξουν διαχωριστικές γραμμές δεν μπορεί να συγκαλύψει το γεγονός ότι τα κόμματα αυτά, δηλαδή η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο τότε «Συνασπισμός», συντάχθηκαν πίσω από κοινές θέσεις σε ό,τι αφορά το ζήτημα του ονόματος, όταν το 1991, η ΠΓΔΜ ανακηρύχτηκε σε ανεξάρτητο κράτος, με τη συνταγματική ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας» προσανατολίζοντας στο δέντρο και κρύβοντας το δάσος.
Σε μια επίδειξη άκρατης πατριδοκαπηλίας, στις 14/2/1992, οργανώθηκε το 1ο εθνικιστικό συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη.
Συμμετέχουν όλοι ...πλην Λακεδαιμονίων, όπως ο Τσίρκος (Κύρκος- ήταν και Θρακιώτης-Σαμακοβίτης, πανάθεμά τον), βουλευτής του τότε «Συνασπισμού», χαρακτήρισε το ΚΚΕ, που αρνήθηκε να συνδράμει την εθνικιστική έξαρση.
Η δε ακατανόμαστη (Δαμανάκη), η Επίτροπος της Ε.Ε εσχάτως ντε. (Αλήθεια που χάθηκε αυτή η ψυχή;) είχε πει: το ΚΚΕ για άλλη μια φορά απών από τους εθνικούς αγώνες!!!
Τι ωραία εικόνα εκείνη, πάνω στην εξέδρα στην Αριστοτέλους! Κύρκοι, Μύρκοι Τρικούκηδες μαζί με Κοσμόπουλο, Κούβελα, Παπαθεμελή, Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ.λ.π., πιασμένοι με τα χέρια ψηλά να χορεύουν τον «πολεμικό χορό…», οι «Μακεδονομάχοι»…
Θυμάμαι την ημέρα του συλλαλητηρίου ήμασταν περιφρούρηση στα κομματικά μας γραφεία στη Θεσσαλονίκη. Στο κτίριο της Επιτροπής Πόλης στην οδό Εγνατίας και στο κτίριο όπου στεγάζονταν η ΚΝΕ και ο 904 Αριστερά στα FM, Εγνατίας και Πλάτωνος. Περνούσαν από κάτω εξαγριωμένα από τα εθνικιστικά κηρύγματα «στίφη αλαλάζοντα», με ύβρεις και απειλές. Ακολούθησαν και άλλα συλλαλητήρια, το εμπάργκο… Τι έγινε μετά από 27 χρόνια; Που οδηγηθήκαμε; Εδώ και πάνω από ένα τέταρτο του αιώνα η χώρα παραμένει εγκλωβισμένη σε μια αδιέξοδη, αυτοκαταστροφική πολιτική για το «Μακεδονικό» με αιχμή την ονομασία.
Την ίδια στιγμή έχουν αναγνωρίσει τη γειτονική χώρα πάνω από 120 χώρες και το σύνολο σχεδόν του διεθνούς τύπου, των ΜΜΕ γενικώς.
Κόντρα στο ρεύμα και στο δηλητηριώδες κλίμα της εποχής το ΚΚΕ έμεινε αταλάντευτο. Ήταν και παραμένει η μόνη συνεπής φωνή με σωστή θέση που δικαιώθηκε και δικαιώνεται και ας αποφεύγουν να το παραδεχθούν όλοι τουλάχιστον.
Τι λέει και σήμερα το ΚΚΕ;
«Σε μια διαπραγμάτευση για εξεύρεση κοινώς αποδεκτής λύσης, στην οποία περιλαμβάνεται με οποιονδήποτε τρόπο το όνομα Μακεδονία και όποια παράγωγά του, αυτό θα πρέπει ρητά να γίνει αποδεκτό μόνο ως γεωγραφικός προσδιορισμός. Να μπει τέλος στην αλυτρωτική προπαγάνδα, της ΠΓΔΜ, να υπάρξει αμοιβαία αναγνώριση του απαραβίαστου των συνόρων, της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας των δύο χωρών».
Και να σκεφθεί κανείς ότι τότε ηγέτης της γειτονικής χώρας ήταν ο Κίρο Γκλιγκόροφ, ένας διαλλακτικός πολιτικός που πίστευε στα σλαβικά χαρακτηριστικά του λαού του και έλεγε ό,τι δεν είμαστε Μακεδόνες, απλώς η ιστορία το έφερε να κατοικήσουμε σε ένα κομμάτι της Μακεδονίας. Θα μπορούσε λοιπόν από τότε να είχε δοθεί λύση.
Μερικοί από τους «Μακεδονομάχους του 1991