Όταν αποδοκιμάζεται  η ασκούμενη πολιτική, ακολουθεί ανασχηματισμός μετά, που δεν είναι τίποτα άλλο από την μετατόπιση της ευθύνης στους πολιτικούς, κάτι αντίστοιχο με τη θυσία της «Ιφιγένειας εν Αυλίδι, ενόψει της εκστρατείας των Αχαιών στην Τροία.

Αν και πέρασαν  2.500 χρόνια από την εποχή του Κλεισθένη η δημοκρατία πάει από τότε από το κακό στο χειρότερο. Το 58% του εκλογικού σώματος  της Ελλάδας έδειξε μέσω της αποχής του την απογοήτευσή του από τη δημοκρατία. 

Τα  μεγαλύτερα ανθρώπινα βάρη στην ελληνική κοινωνία δεν είναι αυτοί που δούλεψαν και έχτισαν την Ελλάδα αλλά αυτοί που θήτευσαν στην πολιτική και  διέλυσαν τη χώρα. Που μέτρησαν τη ζωή τους με καλοπληρωμένες θητείες και όχι με αγώνες και θυσίες. 

Τα πιο βαριά αδικήματα στην πολιτική διαχρονία δεν συντελούνται από τα αδύναμα μέλη της κοινωνίας, αλλά από τα ισχυρά. Από τυχάρπαστους εσμούς που στελεχώνουν τους δημόσιους  θεσμούς. Οι πολλοί, ούτως ή άλλως είναι ανίσχυροι, είτε είναι καλοί είτε κακοί, σύμφωνα με τα όσα αναφέρει ο Σωκράτης σε διάλογο του με τον Κριτία.

Πουθενά  οι αδύναμοι και οι ανώνυμοι δεν κατέλυσαν τη δημοκρατία, αλλά η υψηλόβαθμη τάξη της  είτε ως βασιλεία είτε ως στρατιωτική χούντα  είτε ως οικογενειοκρατία, που στις μέρες μας η τελευταία επεκτάθηκε και στην επαρχία, από τους πάλαι ποτέ διαπρύσιους επικριτές της! 

Η αδυναμία των πολλών να ενωθούν σε κοινή πορεία είναι  ζητούμενο κάθε εποχής. Με  κομματιασμένη και κατακερματισμένη την κοινωνία αλλαγή υπέρ των πολλών δεν γίνεται, γεγονός που το διαπιστώνουμε τώρα με τη χώρα να είναι ιδιοκτησία ορισμένων ανώνυμων εταιρειών!

Είμαστε η χώρα η οποία, αν και έχει ξεπουλήσει τα δημόσια τιμαλφή της, χρωστά πιο πολλά από ότι χρωστούσε πριν. Είμαστε ένα κράτος χωρίς κρατική περιουσία κι ένας λαός δίχως ιδιωτική περιουσία στην πλειοψηφία του. Το 72% των Ελλήνων έχει καταθέσεις λιγότερες  από  χίλια ευρώ!

Είμαστε η χώρα όπου  τη μια χρονιά καίγονται τα δάση της και την άλλη φυτρώνουν πάρκα με ανεμογεννήτριες συγκεκριμένων εταιρειών! Γίναμε από χώρα χώρος  όπου ο πρωθυπουργός ψηφίζει νόμους, ανάλογα με τις αγορές σπιτιών και οικοπέδων που κάνει …

Αντιστέκομαι λέει ο ποιητής. «Αντιστέκομαι όπως οι ελιές της πατρίδας μου», γιατί η τιμή στο λάδι  σαν τη λάβα εκτινάχθηκε στα ύψη. Στα ίδια ύψη και χειρότερα  και το εξωτερικό χρέος, παρότι έχουν ξεπουληθεί τα πάντα.  Στα σχολεία δεν  υπάρχουν λεφτά για κλιματιστικά, υπάρχουν όμως δις για την Ουκρανία!

Αντιστέκομαι λέει ξανά ο ποιητής, γιατί ως και το καρπούζι τώρα το αγοράζουμε σε φέτα. Σε λίγο και το αγγούρι  θα το παίρνουμε μισό, όπως και στη βόρεια Ευρώπη, γεγονός που άλλοτε το στηλιτεύαμε!  

Για τη μείωση του ΦΠΑ στα τρόφιμα απόφαση καμιά. Ήρθαν τα πάνω κάτω. Τα παράλογα αντικατέστησαν τα λογικά.  Το «πατρίς θρησκεία οικογένεια» δεν υπάρχει πια ως σύνθημα σε όλη την εκφυλισμένη Δύση.

Δεν έμεινε κοινωνικός φραγμός που να μην έχει ξεπεραστεί.  Δεν απέμεινε σταγόνα  ντροπής  στην ευνουχισμένη ιδεολογική σημερινή κοινωνία. Ως και ο λαός αδυνατεί  να αντιληφθεί κι αυτός ότι η δύναμή του βρίσκεται στα «σφιγμένα χέρια» του, όπως λέει ο Λουντέμης.

Ότι το πιο σημαντικό έχει επινοηθεί σε τούτη την ηλιοπότιστη γη είναι  η αρχαία ελληνική γλώσσα.  Η τελειότερη γλώσσα του κόσμου. Επειδή όμως η εκμάθησή της  απαιτεί νου και λογική, έχει απλοποιηθεί τόσο που έχει χάσει σε εκφραστική δυναμική. Αντί δηλαδή να αρθούμε  στο επίπεδο της αρχαίας ελληνικής, υποβιβάσαμε  το επίπεδό της, στο δικό μας. Οι  υπέρμαχοι των αλλοτινών αξιών έγιναν οι επιβήτορες της χώρας, και μάλιστα επ’ αμοιβή!