Εάν διαβάσατε τις πασχαλινές διαφημίσεις αυτής της εφημερίδας θα βρήκατε σε πάλι σε αγγλική γλώσσα είτε ευχές (happy easter), είτε  εμπορεύματα (sport fashion, cosmetic shop, soft ice creams, salades, club sandwich omelettes)  είτε υπηρεσίες (auto car service, body percing, swimming club). Θα διαβάσατε σίγουρα  και για  την συμμετοχή ενός δημοτικού σχολείου στο πρόγραμμα let’s do it Greece.
     Δεν μπορεί κάτι μας συμβαίνει! Μήπως ξεχάσαμε τα ελληνικά μας; μήπως δεν αρκεί πλέον η ελληνική γλώσσα για να συνεννοηθούμε; μήπως είμαστε αθεράπευτα ξενομανείς; ή μήπως πρόκειται περί γλωσσικής εισβολής που καταστρέφει και εκτοπίζει την γλώσσα μας;
 Ονόματα όπως σκάι αντένα μέγκα έχουν καθιερωθεί στο καθημερινό μας λεξιλόγιο. Τηλεόραση βλέπουμε σε οθόνες φλατ  χάι ντεφινίσιον  κάνοντας ζάπινγκ με  το τηλεκοντρόλ.  Τηλεπερσόνες στα τηλεοπτικά πάνελ συζητούν με έξπερ της οικονομίας και της πολιτικής. Τα δελτία ειδήσεων παρουσιάζουν τα γκάλοπ και οι ρεπόρτερ μεταφέρουν τα νέα από όλη την χώρα. Σε περίοδο εκλογών όλοι ασχολούνται με τα ντιμπέιτ και τα έξιτ πολ.   Στις μεσημεριανές εκπομπές χαριεντίζονται  αρτίστες της μουσικής, με  τοπ μόντελ και με σούπερ σταρ του σινεμά.  Στο ραδιόφωνο οι σπίκερ με χιούμορ και κούλ διάθεση μας χαλαρώνουν. Στο φεστιβάλ της γιουροβίζιον μοντέρνοι τραγουδιστές χειροκροτούνται από το φανκλαμβ που τους συνοδεύει.
   Για τις εξόδους μας ντυνόμαστε τρέντυ αλλά μπορεί και γκλάμουρους εάν το σηκώνει η περίσταση. Οι κυρίες φοράνε παπούτσια πιπ-τόου και κρατούνε κλάτς τσαντούλες.  Στα σχολεία οι καθηγητές βάζουν τεστ και  προβληματικοί μαθητές κάνουν μπούλινγκ σε ευαίσθητους συμμαθητές τους.  Οι γιατροί μας στέλνουν σε ιατρικά κέντρα  για να κάνουμε  τσεκ-απ. Την αλληλογραφία την στέλνουμε με κούριερ.   Οι Έλληνες πηγαίνουν  διακοπές σε κάμπινκ ενώ οι πρόσφυγες διαμένουν σε χοτ-σποτ και σε καμπ. Τους πρόσφυγες τους εκμεταλλεύονται  επιτήδειοι που κάνουν μπίζνες εις βάρος τους. Η κυβέρνηση καθιέρωσε το όπεν-γκοβ  και τις  φαστ-τρακ διαδικασίες και κοροϊδεύει τους πολίτες υποσχόμενη  εργασία μέσω στέιτζ.  
   Τα κομπιούτερ δουλεύουν σε περιβάλλον γουίντοους. Με αυτά ακούμε τα σι-ντι, βάζοντας βεβαίως τα μπάφερ στη διαπασών. Ταινίες βλέπουμε στο  ντι-βι-ντι πλέιρ που έχει καλύτερη εικόνα όταν παίζει δίσκους μπλιού-ρέι. Με το κομπιούτερ μπορούμε να δούμε και τηλεοπτικές  εκπομπές είτε σε λάιβ-στριμ είτε ον-ντέμαντ.  Με τα σκρήν-σέιβερ προστατεύουμε τις οθόνες ενώ  με τα αντιβάιρους προστατεύουμε τα  κομπιούτερ και τα κινητά τηλεφωνά από ηλεκτρονικές απειλές και από ψυχανώμαλους χάκερ.  Με τα κινητά τηλέφωνα μπορούμε και να ανταλλάσσουμε  δεδομένα εάν διαθέτουμε μπλού-τούθ και μπορούμε να ακούμε μουσική εμ-πι-θρι. Οι νέοι πηγαίνουν σε διάφορα ιβέντ όπου συμβαίνουν κάθε λογής χάπενινγκ, ακούνε μουσική  χιπ-χοπ ίσως και  ραπ όχι όμως ροκ γιατί η εποχή των ροκάδων πέρασε και δεν ξαναγυρίζει πίσω.
   Αν και τα χάι-τεκ μηχανήματα αποδίδουν  καλύτερα τον  ήχο, οι περισσότερο  απαιτητικοί απολαμβάνουν μουσική  μόνο σε χάι-εντ συσκευές. Η επιλογή της μουσικής γίνεται πάντα  από την λίστα του τοπ-τεν, γιατί πρέπει και στην μουσική να είμαστε ιν. Φωτογραφίζουμε με κόμπακτ μηχανές  η ακόμη καλυτέρα με μηχανές ρέφλεχ. Οι πιο μοντέρνοι χρησιμοποιούν τις μηχανές μίρορ-λες που είναι πολύ ελαφρότερες. Τις φωτογραφίες τις επεξεργαζόμαστε  στο φώτο-σοπ, τις τυπώνουμε σε πρίντερ και τις ταξινομούμε  σε άλμπουμ. Τις παλιότερες φωτογραφίες τις σκανάρουμε και τις αποθηκεύουμε στα κομπιούτερ.   
  Στο ίντερνετ συνδεόμαστε με γουάι-φάι, σερφάρουμε στα σάιτ, κάνουμε λάικ στο φέισμπουκ και ανταλλάσσουμε ατάκες στο τουίτερ. Μιλάμε με τους φίλους μας στο βάιμπερ και βλέπουμε τους ξενιτεμένους της οικογένειας στο σκάιπ. Στα ταξίδια μας, όταν μένουμε σε ξενοδοχείο, προσκομίζουμε  το βάουτσερ  στην ρεσεψιόν όπου κάνουμε και το  τσεκ-άουτ κατά την αναχώρηση. Για να ταξιδέψουμε  με  αεροπλάνα αγοράζουμε ι-τίκετ χρησιμοποιώντας   ι-μπάνκινκ. Το τσεκ-ιν το κάνουμε  στα κάουντερ της αεροπορικής εταιρίας όπου παραδίδουμε και τα μπαγάζια μας. Τις ταξιδιωτικές εμπειρίες τις καταγράφουμε με κάμερα σε βίντεο και όταν επιστρέφουμε τις προβάλουμε με προζέκτορα στους φίλους μας.  
     Δοκιμάζουμε την τύχη μας παίζοντας τζόκερ  και κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα, που συμβαίνει να έχει τζάκ-ποτ, ορμάμε στα προποτζίδικα. Μαθαίνουμε τα κους-κούς για την ζωή των σελέμπριτισ ξεφυλλίζοντας περιοδικά λάιφ-στάιλ. Τα βιβλία (όταν σπάνια  διαβάζουμε) τα επιλέγουμε μεταξύ των  μπέστ-σέλερ που μας πλασάρουν οι εφημερίδες. Τρώμε  πίτσες, τοστ, σάντουιτς και καφέδες που μας φέρνουν στα σπίτια ντελιβεράδες που τρέχουν με τα μηχανάκια σαν δαιμονισμένοι. Τι να πούμε και για το ποδόσφαιρο; Ενθουσιαζόμαστε όταν βάζει γκολ η ομάδα μας,  αγωνιούμε όταν χτυπάνε κόρνερ οι αντίπαλοι και  ανακουφιζόμαστε  όταν η μπάλα βγαίνει οφ-σάιντ. Όταν ελληνικές ομάδες συμμετέχουν στα πλέι-οφ της σούπερλιγκ οι φίλαθλοι ξημεροβραδιάζονται παρακολουθώντας τα ματς στην σπορ-τιβί.   
   Η κυβέρνηση (η προηγούμενη) απαγόρευσε τις ξενόγλωσσες επιγραφές. Το μικρό παντοπωλείο όμως επιμένει να  λέγεται μίνι-μάρκετ  (μπορείτε να το πείτε και μαρκέτα, δεν θα σας περάσουν για αγράμματους) και  το μεγαλύτερων διαστάσεων παντοπωλείο  συνεχίζει να γράφεται σούπερ-μάρκετ. Το ξενοδοχείο γράφεται πάντα χότελ. Το αρτοπωλείο γράφεται  μπέκερι-σοπ και το κρασοπωλείο γράφεται γουάιν-σοπ. Παντού υπάρχουν αγγλόφωνες επιγραφές για κάθε είδους φάστ-φούντ, μπαρ, μπαράκια, κλάμπ  και καφετέριες. Βεβαίως σε όλα αυτά τα σπουδαία μέρη  το αφοδευτήριο γράφεται πάντα  wc, που αποτελεί μια διαχρονική γλωσσική αξία.
    Αβίαστα φθάνουμε στην διαπίστωση ότι η αγγλική γλώσσα κυριαρχεί σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Το ίδιο φαινόμενο παρατηρούμε και  στις περισσότερες χώρες του κόσμου, όχι μόνο στην δική μας.  Το εμπόριο, η τεχνολογία, η επιστήμη και ο τουρισμός προάγουν και επιβάλουν την χρήση της αγγλικής γλώσσας, η δε παγκοσμιοποίηση διευκολύνει την εξάπλωση της. Φθάνουμε λοιπόν στο λογικό ερώτημα: μήπως η ελληνική γλώσσα απειλείται από την χρήση αγγλικών λέξεων; μήπως καταστρέφεται η γλώσσα μας; ή μήπως αντιθέτως εμπλουτίζεται;
   Πριν προσπαθήσουμε να βρούμε την απάντηση, θα πρέπει πρώτα να εξετάσουμε εάν εμείς οι ίδιοι  κακομεταχειριζόμαστε, καταστρέφουμε και ευτελίζουμε την γλώσσα μας. Πώς;  με το ελληνικότατο υβρεολόγιο που κοσμεί τις καθημερινές φράσεις  ατόμων κάθε ηλικίας, φύλου και επαγγέλματος και εκστομίζεται  σε κάθε ευκαιρία και σε  όλους τους χώρους, όχι μόνο στα γήπεδα.  Θα επανέλθουμε.