Ένα από τα μειονεκτήματα του είναι το ότι προϋποθέτει την συμμετοχή υπευθύνων πολιτών, καθότι ο ίδιος ο πολίτης επιλέγει και υφίσταται τις συνέπειες των επιλογών του. Στις βουλευτικές εκλογές τα πράγματα είναι απλά. Επιλέγουμε πρώτα πρωθυπουργό και μετά έναν βουλευτή της αρέσκειας μας, μέσα από την λίστα που έχει συντάξει το κόμμα.
Όμως στις δημοτικές εκλογές ψηφίζουμε με βάσει τις προσωπικές μας σχέσεις. Ψηφίσουμε τον συγγενή, επειδή είναι σόι μας, τον φίλο μας επειδή πίνουμε μαζί τα τσίπουρα, τον κουμπάρο επειδή είναι καλό παιδί και τον γείτονα επειδή τον συναντάμε κάθε Κυριακή στην εκκλησία.
Επομένως σε αυτές τις εκλογές δεν ψηφίζουμε για δήμαρχο, ψηφίζουμε πρώτα για δημοτικό/η σύμβουλο! Στην συνέχεια ο δήμαρχος εκλέγεται από το άθροισμα των ψήφων που μαζεύουν οι υποψήφιοι σύμβουλοι. Γι’ αυτό και οι υποψήφιοι δήμαρχοι μαζεύουν γύρω τους δεκάδες υποψηφίους συμβούλους. Με άλλα λόγια, πρόκειται για επιλογή του ‘’χαβαλέ’’ , που αναδεικνύει κακούς δημοτικούς συμβούλους και αφήνει τον δήμαρχο χωρίς ικανούς συνεργάτες. Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί οι δήμαρχοι δεν παράγουν έργο και τους κατηγορούμε ως ανίκανους, μέχρι να τους… ξαναψηφίσουμε για μια επόμενη θητεία.
Το λογικό θα ήταν να επιλέξουμε πρώτα έναν ικανό για δήμαρχο και μετά να διαλέξουμε τον πιο ικανό από τους υποψηφίους συμβούλους του, χωρίς κομματικά κριτήρια. Δηλαδή θα έπρεπε να ακολουθήσουμε την λογική του κινέζου πρωθυπουργού Deng Xiao Ping, που το 1978 μας ενημέρωσε ότι δεν τον ένοιαζε εάν η γάτα ήταν άσπρη ή μαύρη, αρκεί να έπιανε ποντίκια. Και μετά ακολούθησε η ραγδαία ανάπτυξη της Κίνας.
Όσοι είναι ευχαριστημένοι από την γάτα που επέλεξαν στις προηγούμενες εκλογές, έχουν ήδη αποφασίσει για την ψήφο τους.
Όσοι είναι απογοητευμένοι από τις ανίκανες γάτες που αφήνουν τα ποντίκια να χορεύουν ανενόχλητα, επί επαναλαμβανόμενες τετραετίες, έχουν μια επιλογή, που δεν έχει κομματικό χρώμα. Να δοκιμάσουν νέους ανθρώπους. Νέους άφθαρτους και αδοκίμαστους στην πολιτική. 1.382 συμπολίτες μας κατεβαίνουν ως υποψήφιοι στις επόμενες εκλογές στον νομό μας. Ανάμεσα τους σίγουρα υπάρχουν και νέοι και άξιοι για να υπηρετήσουν τα κοινά. Μπορεί η νεαρή ηλικία να είναι κριτήριο επιλογής; Σίγουρα όχι! κουβαλούν όμως την ελπίδα. Κάποιοι από αυτούς ίσως αποδειχθούν χρήσιμοι για τον τόπο και ικανοί να πιάνουν ποντίκια.
Τάσος Ναούμης / παιδίατρος Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.