Στην ανατολή του νέου έτους οι ευχές μας  για τον τόπο μας δεν διακρίνονται για την πρωτοτυπία τους. Είναι ακριβώς οι …περσινές. Οι ίδιες ανεκπλήρωτες ευχές. 
Τι ευχόμαστε κάθε χρόνο τέτοιο καιρό; Να γιάνουν οι πληγές της δημόσιας ζωής, να πάρει εμπρός η παραγωγική μηχανή του νομού, να κατασκευαστεί στην ώρα του ένα έστω δημόσιο έργο.
Λόγια ακούσαμε πολλά. Υποσχέσεις και δεσμεύσεις άφθονες. Αλλά το ταμείον στο τέλος του έτους αποδείχθηκε …μείον.
Και εξηγούμαστε: Η δημόσια ζωή κατατρύχεται και στο Κιλκίς από έλλειμμα στοιχειώδους συνεννόησης. Η διαφορετική άποψη ενοχοποιείται ακόμα και εντός του ίδιου πολιτικού – κομματικού χώρου.  Ο αντίπαλος θεωρείται εχθρός. Όπου υπήρξε θέμα με διιστάμενες απόψεις, προσέλαβε αυτομάτως ιδεολογική και κομματική χροιά για να τεθούν τείχη δυσμάχητα ανάμεσά  μας.
Η παραγωγική μηχανή όχι μόνο δεν πήρε μπρός, αλλά έκανε και βήματα πίσω. Κι αν για τη βιομηχανία και το εμπόριο η κρίση αποτελεί άλλοθι, η καθηλωμένη γεωργοκτηνοτροφία αποτελεί παράδειγμα πως εξαερώνονται και οι λιγοστές ευκαιρίες  που δημιούργησε η ίδια κρίση.
Νομός με 1.000.000 στρέμματα πεδινής και λοφώδους καλλιεργήσιμης γης, νομός με τρία βουνά να ορίζουν τα φυσικά του σύνορα, νομός με τον τρίτο  σε όγκο νερού ποταμό να τον διασχίζει, νομός – το σημαντικότερο- δίπλα σε 1.000.000 καταναλωτές  δεν καταφέρνει να παράξει και να συναγωνιστεί στη λαχαναγορά της συμπρωτεύουσας, στα 20 έως 80 χιλιόμετρα απόσταση δηλαδή, τις ντομάτες της Ισπανίας, τα αγγουράκια του Ισραήλ, τα κρεμμύδια της Τουρκίας  κ.ο.κ.
Και για όλα αυτά αναμφίβολα πέραν του Χατζηπετρή ευθύνονται και οι ημέτεροι μεγαλόπνοοι  φωστήρες που δεν λένε να δοκιμάσουν ποτέ τους προγραμματικούς τους πομφόλυγες στην πράξη.
Τέλος, στο βρόντο πάνε εδώ και χρόνια οι ευχές μας να τελειώσει στην ώρα του ένα δημόσιο έργο, να υλοποιηθεί απρόσκοπτα μια πρωτοβουλία, μια υπόσχεση….
Το Δικαστικό μέγαρο που από το 2007 «κατασκευάζεται με ταχείς ρυθμούς» όπως ο Κωνσταντίνος ο Μικρός διακήρυξε από το Κιλκίς, ο αυτοκινητόδρομος Νέας Σάντας - Εγνατίας που ο εργολάβος εγκαταστάθηκε σχεδόν πριν τρία χρόνια κι ακόμα δεν ξεκίνησαν τα έργα, το κτήριο του ΤΕΙ και η Τρίτη πτέρυγα για τα οποία απαιτήθηκαν περισσότερα χρόνια από όσα χρειάστηκε ο Νάσερ για να κατασκευάσει το φαραωνικό φράγμα του Νείλου στο Ασουάν, είναι λίγα από τα πρόσφατα δείγματα της κακοδαιμονίας του τόπου μας.
Κι εδώ οι υποσχέσεις, οι δεσμεύσεις, οι διακηρύξεις αρχών  περίσσεψαν. Εκεί που υστερήσαμε είναι στην αποτελεσματικότητα. Στη συστοίχιση των λόγων με τα έργα.
Αλλά να μην κλείσουμε εντελώς απαισιόδοξα. Ο τόπος μας εν ολίγοις προόδευσε κιόλας. Υπάρχουν πληγές που έγιαναν.
Αν σκεφτείτε πως σ’ αυτό το ηρωικό Κιλκίς κάποτε- όχι τόσα πολλά χρόνια πριν- πολιτικοί δεσμεύονταν  ότι θα κατασκευάσουν λιμάνι στον πλωτό Αξιό και θα συνδεθούμε ατμοπλοϊκώς με τη Γερμανία και επέκεινα με όλη τη Δυτική και τη Μεσευρώπη  μέσω του Δούναβη, ότι  στη Νέα Καβάλα θα κατασκευαστεί εμπορικό αεροδρόμιο, στην Αξιούπολη ελικοδρόμιο, ε, πάλι καλά να λέμε…