Οι εθνικές εκλογές είναι καθοριστικές για το μέλλον του κάθε λαού και τόπου, καθώς αυτές μπορούν να αλλάξουν το μέλλον του. Να κάνουν τη διαφορά υπέρ του ιδίου του λαού του κι όχι υπέρ των υποψηφίων βουλευτών του, όπως συνήθως γίνεται.
Οι φετινές εκλογές είναι ιδιαίτερα σημαντικές, γιατί πρέπει να θέσουν τέλος σε ό,τι μας «τελειώνει» τη ζωή. Να αποτελειώσουν την πολιτική που κλείνει σχολεία, βάζει λουκέτα σε νοσοκομεία, στέλνει τρένα στην καταστροφή, κι όπου βγει, δικάζει στη φτώχεια και στην πείνα την κοινωνία, ακρωτηριάζει τη δημοκρατία, υφαρπάζει την πρώτη κατοικία, πολλαπλασιάζει τις κοινωνικές ανισότητες και κάνει τη ζωή των Ελλήνων αφόρητη.
Ζούμε σε μια χρονική συγκυρία με υπερσυγκεντρωμένη την εξουσία στα χέρια μερικών οικογενειών, που έχουν ιδιωτικοποιήσει θεσμικά και πολιτειακά τη χώρα. Που ελέγχουν την οικονομία, αλλά και την ελευθερία της. Την ενημέρωση αλλά και την πολιτική ηγεσία της. Είναι κάποιοι που κατέχουν και κανάλια και καράβια Όσοι έχουν μετατρέψει το νόμο σε ατομική τους ισχύ κι έχουν κάνει το κράτος προσωπικό τους φέουδο συνενώνοντας την οικονομική με την κομματική ολιγαρχία. Λιγότερη δημοκρατία μεταπολιτευτικά ουδέποτε άλλοτε είχε η Ελλάδα.
Τα πολιτικά ερωτήματα των ημερών μας είναι πολλά. Ας περιοριστούμε σε μερικά: Είναι όντως ηθικό να χάνει το σπίτι του ένας πολίτης και να του το παίρνει ένας πολιτικός, κάτοχος εισπρακτικής εταιρείας;
Είναι ποτέ δυνατόν να είναι ευχαριστημένος ένας λαός, όταν οι δείκτες που ορίζουν την ελευθερία, την υγεία, την παιδεία και γενικά την ευημερία του να βρίσκονται στα τάρταρα;
Ας υποθέσουμε ότι κάποιος εκλέγεται βουλευτής για δέκα χρόνια κι έχει βουλευτική αποζημίωση 6.000 ευρώ το μήνα. Συνολικά δηλαδή 720.000 ευρώ. Ας προσθέσουμε σ' αυτά και τα έξοδα σε γραφεία, προσωπικό, αστυνομική προστασία, τηλέφωνα, εισιτήρια, ξενοδοχεία κ.ά.
Αν η βουλευτική του πορεία χαρακτηριζόταν κυρίως από εθιμοτυπικές επισκέψεις, κοινότυπα δελτία Τύπου, δηλώσεις σε κοινωνικές εκδηλώσεις, δίχως να έχει αφήσει πίσω του, έστω κι ένα μικρό αποτύπωμα σε έργο, ποια είναι τότε η ουσιαστική του προσφορά στον τόπο;
Ποια υγιής επιχείρηση θα άντεχε κάτι τέτοιο και δεν θα πτώχευε; Ή μήπως δεν πρέπει να κρίνεται ο πατριωτισμός του Έλληνα από το τι προσφέρει και το τι κερδίζει από αυτόν η πατρίδα του; Θα υπήρχε ποτέ εργοδότης που θα κρατούσε στη δουλειά του έναν τέτοιο εργαζόμενο;
Να γιατί η χώρα μας χρωστά πάνω από 400 δις! Να γιατί τα δύο κόμματα που την κυβέρνησαν από την χούντα και μετά, για 43 χρόνια, χρωστούν μαζί κοντά στα 800 εκατομμύρια! Να γιατί κινδυνεύουμε από τους "σωτήρες" μας και μάλιστα με την υπαιτιότητά μας!
Μια χώρα την κυβερνά πιο καλά ο πολιτικός που εξασφαλίζει εργασία και αξιοπρεπή μισθό στο λαό, που κάνει ισχυρή την οικονομία, την άμυνα την παραγωγή της. Την ευημερία του λαού την φροντίζει πιο καλά η πολιτική που μειώνει τον ΦΠΑ στα είδη διατροφής και τον ειδικό φόρο στα καύσιμα.
Τη δημοκρατία την στηρίζει πιο καλά η εκπαιδευτική πολιτική, που νομοθετεί υπέρ της δωρεάν Παιδείας και Υγείας. Τη δικαιοσύνη την υπηρετεί πιο καλά η πολιτική που υιοθετεί τον ίδιο νόμο για τον πολίτη και τον πολιτικό. Αυτή που καταργεί κάθε είδους ασυλία και εφαρμόζει την ίδια δικαιοσύνη παντού.
Σ' αυτά καλείται ο ψηφοφόρος να πάρει μέρος την 21η του μηνός. Αυτά είναι τα βασικά θέματα της κοινωνίας. Το κατεστημένο κυριαρχεί εκεί, όπου μια ενωμένη μειοψηφία ενεργεί ενάντια σε μια διαιρεμένη πλειοψηφία και θριαμβεύει. Όλα τ' άλλα είναι εκ του πονηρού, εκ του εγωισμού και εκ του περισσού προερχόμενα.
