Η ένταξη σε ένα χώρο,  δεν φανερώνει τίποτα το ιδιαίτερο αφ’ εαυτής.  Εκείνο που δίνει αξία ή απαξία στον συγκεκριμένο χώρο είναι οι άνθρωποι που τον υπηρετούν καθώς και ο τρόπος με τον οποίο έχουν επιλεγεί για τον εν λόγω  χώρο. Αν μπήκαν δια της ευθείας, δια της πλαγίας ή δια της κομματικής οδού. Αν επιλέχθηκαν με εισαγωγικές εξετάσεις ή με βιογραφικά ή αν άλλαξε για χάρη τους ο νόμος,  όπως στην περίπτωση του Κοντολέοντος.
Η κοινωνία των ανθρώπων και η ζούγκλα των ζώων έχουν πολλά κοινά στοιχεία μεταξύ τους. Άνθρωποι και ζώα είναι χορτοφαγικά και κρεατοφαγικά όντα. Ήμερα και άγρια. Κοινωνικά και ακοινώνητα. Κι επιπλέον έχουν κοινή συμπεριφορά σε ό,τι αφορά την επιθετικότητα και την εχθρότητα. Ο άνθρωπος ωστόσο καμιά φορά είναι χειρότερος κι από το ζώο, όταν σκοτώνει το είδος του. Όταν .από ζώο κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό, κατά τον Αριστοτέλη, συμπεριφέρεται ως σκέτο ζώο.    

Στη ζούγκλα τα δέντρα συνεργάζονται μεταξύ τους, έτσι ώστε να βλέπουν και τα πιο  χαμηλά του ήλιου το φως. Αντίθετα, στη "ζούγκλα" των ανθρώπων, ο ισχυρός κλέβει το «φως» του ανίσχυρου. Η ρήση του Διογένη από τη Σινώπη του Πόντου προς τον Μέγα Αλέξανδρο: «ολίγον από του ήλιου απόστηθι». (Μετακινήσου λίγο, γιατί μου κρύβεις τον ήλιο), είναι επίκαιρη στις μέρες μας, ειδικά μετά από την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ!
Στην κοινωνία των «πολιτισμένων» κρατών η χριστιανική ρήση  «Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε» είναι και μένει ανεδαφική, όπως και η πολιτική της αλληλεγγύης. Η ευαγγελική παρότρυνση «αγαπάτε αλλήλους» είναι και μένει άπραγη όπως και η αρχαιοελληνική έκφραση του Κλεόβουλου του Ρόδιου, «τον εχθρόν φίλον ποιείν και ευεργετείν». Το καλό και στις δύο «ζούγκλες» δεν βρίσκει γόνιμο έδαφος να ανθίσει.  Η λατινική φράση “homo homini lupus” (ο άνθρωπος για τον άνθρωπο είναι λύκος) μένει κι αυτή επίκαιρη.
Στη ζούγκλα των αρπακτικών όταν ένα μεγάλο θηρίο χορτάσει, αφήνει να φάνε από το θήραμά και τα πιο μικρά. Στη Ζούγκλα των ανθρώπων οι ισχυροί κρατούν όλα για τον εαυτό τους: φως, ενέργεια, τροφή, ΜΜΕ  κι άλλα πολλά κοινωνικά τιμαλφή. Ως και η γη αφού πρώτα καίγεται «κατά λάθος»  τεμαχίζεται μετά σε οικόπεδα και περνά στων ισχυρών τα χέρια. Αντίθετα, στη ζούγκλα των ζώων και τα πιο μικρά ζώα  έχουν τη δική τους γη και φωλιά.
Όσο για τα θηλαστικά αυτά έχουν περισσότερο ανεπτυγμένο το ένστικτό τους από ότι ο άνθρωπος. Μερικά θηλάζουν τα μικρά μιας άλλης ράτσας, αν μείνουν από μάνα ορφανά.  Τα παίρνουν στη φωλιά τους και τα προστατεύουν σαν να είναι δικά τους.
Η αποικιοκρατική ήπειρος, εκτός από τον πολιτισμό, εφηύρε και τον καπιταλισμό, τον φασισμό και τον ιμπεριαλισμό, που μετά από δεκαετίες οι έννοιες αυτές γίνονται και πάλι επίκαιρες. Τα δάση μας καίγονται  και στις βουνοκορφές «φυτεύονται» ανεμογεννήτριες. Τίποτα, μα τίποτα,  δεν έχει διδαχτεί ο άνθρωπος από το μύθο του Ερυσίχθονα!
Η δημόσια περιουσία περνά σταθερά σε ιδιωτικά χέρια. Τα δημόσια αγαθά εκποιούνται κοψοχρονιά, για να βολεύει η πολιτική τάξη τα παιδιά της, σε υψηλόμισθες θέσεις. Ένα ποσοστό της ΔΕΗ, αν εκποιηθεί,  αρκεί για να τακτοποιηθεί σε θέση διευθυντική ένα συγγενικό πρόσωπο της κυβερνητικής εξουσίας. Για τίνος πατρίδα μιλάμε;  Μήπως η πατρίδα αυτή για κάποια παιδιά δεν φέρθηκε σαν μάνα, αλλά σαν μητριά;
Η κερδοσκοπική πολιτική λειτουργεί σε βάρος των πολλών και υπέρ των λίγων ισχυρών. Στο βωμό  του κέρδους πρώτα «κατασκευάζεται»  το σύμπτωμα και μετά αναλαμβάνεται η θεραπεία του. Πρώτα προκαλείται ο ιός και μετά πωλείται το εμβόλιο. Τίποτα δεν είναι εντελώς τυχαίο...