Για να βροντοφωνάζει ότι η πύλη που γκρέμισε το τανκ έγραφε "Εξω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ". Για να διαλαλεί την ανάγκη δικαίωσης των αγώνων, για να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση.
 Εδώ και χρόνια η γενιά του Πολυτεχνείου, η δική μου γενιά ενοχοποιείται, αλλά το Πολυτεχνείο δεν είναι μόνο κάποιοι επώνυμοι που έκαναν «νταβατζηλίκι» και προβάλλονται επειδή συμβιβάστηκαν (όπως και οι σημερινοί κυβερνώντες ΣΙΡΙΖΑίοι). Δεν είναι εκείνοι που το πέρασμά τους από το Πολυτεχνείο το έκαναν καριέρα!, που είδαν στις κρατικές και υπουργικές Μερσεντές - που απέκτησαν προϊόντος του χρόνου - «το Πολυτεχνείο τώρα (να) δικαιώνεται»!!! Αυτοί που για να περισώσουν τη δική τους ξεφτίλα, πάσχισαν για δεκαετίες να ξεφτίσουν το Πολυτεχνείο, επιστρατεύοντας «αναρχικούς», «κλέφτες και αστυνόμους», «αγανακτισμένους πολίτες», κουκουλοφόρους, χαφιέδες, προβοκάτορες και στήνοντας για φόντο του Πολυτεχνείου μια κατασκευασμένη εικόνα «επεισοδίων», αστυνομοκρατίας και δακρυγόνων.
Είναι και χιλιάδες που βρέθηκαν και συνεχίζουν να βρίσκονται στο καζάνι της  βιοπάλης, στους καθημερινούς αγώνες και έδωσαν απάντηση στο ερώτημα που έβαλε ο Γληνός: «Ή με τη συντήρηση ή με την προσαρμογή ή με την εργατική τάξη στον αγώνα για την απελευθέρωση του ανθρώπου».
Υπάρχουν και αυτοί που μαζί με τους  οδηγούς των ερπυστριοφόρων ποδοπατούν τη μνήμη του Πολυτεχνείου και δεν θα μπορούσε, φυσικά, να λείπει η μαυρίλα του χρυσαυγιτισμού.  Αυτά τα θρασίμια του «δεν υπήρξε νεκρός στο Πολυτεχνείο»! όμως η αλήθεια δεν σβήνεται. Η μάχη του Πολυτεχνείου , αποτελεί κορυφαία εκδήλωση της εφτάχρονης αντιχουντικής πάλης και μια από τις κορυφαίες στιγμές των αγώνων του λαού και της νεολαίας.
Το Πολυτεχνείο, αδικαίωτο και ζωντανό, σε πείσμα όσων πέρασαν από το «εδώ Πολυτεχνείο» στο ...«εδώ Πεντάγωνο» - «εδώ τρόικα» - «εδώ Μνημόνιο», μια μόνιμη Ερινύα για όσους πέρασαν από την όχθη των «ελεύθερων πολιορκημένων Ελλήνων» στην αντίπερα όχθη, των πολιορκητών και των «ελεύθερων σκοπευτών», θα συνεχίζει να ενσαρκώνει τις μνήμες του μέλλοντός μας.
Το Πολυτεχνείο ζει και συμβολίζει αυτό που ακριβώς φοβούνται αυτοί που κυβερνούν τον τόπο χρόνια τώρα: Οτι ο λαός μπορεί να οργανωθεί και ξεφεύγοντας από τη μοιρολατρία να παλέψει, να επιβάλει άλλες λύσεις προς όφελός του. Οπως τότε που στάθηκε περήφανος μπροστά στα αμερικανικά τανκς της χούντας.
Το Πολυτεχνείο είναι η ελπίδα και ο όρκος, ο πόθος και η υπόσχεση: Σ' αυτόν τον τόπο, κόντρα στα εμπόδια, ενάντια στους προσκυνημένους του ιμπεριαλισμού, κόντρα στους ντόπιους και ξένους «συνταγματάρχες» των «hedge funds», παρά τα «τάγματα εφόδου» της «νέας τάξης», όσες υποκλίσεις κι αν κάνουν όλοι όσοι φέρονται ή δηλώνουν ότι «είναι Αμερικανοί» ή ότι «είναι Γερμανοί» και πάντα… «φιλέλληνες», ό,τι κι αν κάνουν οι υποτακτικοί των «ευλογημένων  μνημονίων», τελικά, σ' αυτόν τον τόπο «θα κάνει ξαστεριά»! ο λαός θα νικήσει!
Και ένας είναι ο δρόμος για να νικήσει ο λαός. Η ακούραστη οργάνωση της ταξικής πάλης της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων και των παιδιών τους σε επαναστατική γραμμή με στόχο και προσανατολισμό την κατάκτηση της εργατικής - λαϊκής εξουσίας και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας.
Το έχω ξαναγράψει: είμαστε η γενιά του «15% για την Παιδεία», του «114» και «του Πολυτεχνείου». Είμαστε «ευλογημένη γενιά». «Είμαστε από καλή γενιά» που έγραψε και ο Ελύτης. Να μπούμε πάλι μπροστά και με οδηγό το Πολυτεχνείο των νιάτων μας , όλα τα «Πολυτεχνεία» των αγώνων μας για μια Ελλάδα με ψωμί για το λαό της, με μόρφωση για τα παιδιά της, με εθνική ανεξαρτησία και λευτεριά.