Η εσωτερική απειλή καθόσον δεν είναι ορατή στα γυμνά μάτια, προκαλεί ζημιές που θέλουν καιρό για να γίνουν αντιληπτές. Είναι, θα λέγαμε, όπως ένας Εμφύλιος Πόλεμος, γιατί ο εχθρός βρίσκεται μέσα μας. Είναι δικός μας. Σπλάχνο από τα σπλάχνα μας.
Για πρώτη φορά το φαινόμενο αυτό το είδαμε στον Ισπανικό Εμφύλιο, το 1936, όταν κατά την πολιορκία της Μαδρίτης, εκτός από τις τέσσερις φάλαγγες του στρατού, υπήρχε και μία, η Πέμπτη φάλαγγα, που δρούσε μυστικά υπέρ των πολιορκητών εκ των έσω. Από εδώ και μετά ο καθένας ας κάνει τη δική του αναγωγή, στη σημερινή εποχή, όπου το σαράκι, ως Πέμπτη φάλαγγα κατατρώει τον Σύριζα εκ των έσω, εδώ και μερικά χρόνια.
Η έκπτωση των αρετών του ανθρώπου , τον οδηγεί πέρα από την ατομική, στην κοινωνική και κατ' επέκταση και στην κομματική του πτώχευση. Ο κάθε πολιτικός, ανεξαρτήτου κόμματος, μέσα από το λόγο που εκφέρει, φανερώνει και το ποιόν του, καθότι «Ανδρός χαρακτήρ εκ λόγου γιγνώσκεται». Το ίδιο ισχύει και για τον προσωπικό χαρακτήρα του κάθε συντρόφου, ειδικά στις περιπτώσεις, όπου η ανυπαρξία του έργου επισκιάζεται από την υπερδοσολογία του λόγου.
Η ανασυγκρότηση στην οποία στοχεύει ο νυν πρόεδρος του Σύριζα, ο Στέφανος Κασσελάκης, για να γίνει εφικτή απαιτεί ενιαία συμπόρευση. Το καλό του κόμματος προϋποθέτει σεβασμό στον θεσμό του πρόεδρου και πειθαρχία στις κεντρικές αποφάσεις του κόμματος. Η κομματική λειτουργία, για να είναι αποτελεσματική απαιτεί υπακοή στην πλειοψηφία, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τη Δημοκρατία. Η γκρίνια δεν φέρνει, αλλά διώχνει τον κόσμο.
Είναι μέγα έγκλημα για μια χώρα, όταν τα δημόσια της αγαθά περνούν σε ιδιωτικά χέρια, μπιρ παρά, όπως ρεύμα, παιδεία, υγεία κλπ., όταν η ακρίβεια έχει γονατίσει τον Έλληνα, όταν η παραγωγή της πνίγεται στα νερά και στη λάσπη, επειδή δεν έγιναν αντιπλημμυρικά έργα, όταν τα δάση της καίγονται τα καλοκαίρια, επειδή δεν προμηθεύτηκε πυροσβεστικά, αντί η Αριστερά στη χώρα αυτή, ως αντιπολίτευση να μάχεται για του λαού το δίκαιο, τρώει από μόνη της τα σωθικά της, προκαλώντας στους ψηφοφόρους της αηδία! Κι όλα αυτά για το ποιος ή ποια θα κατέχει ιδιοκτησιακά το κόμμα!
Η σημερινή κατάσταση στον Σύριζα είναι μία πορεία επί ξηρού ακμής, με πιο πιθανή τη διάσπαση. Αναγκαστική συμβίωση δεν υπάρχει ούτε στη ζωή ούτε και στην πολιτική. Όσοι δεν αντέχουν τη δημοκρατικά εκλεγμένη ηγεσία, μπορούν να πάνε όπου θέλουν. Μπορούν να κάνουν νέο κόμμα και να πορευθούν είτε μόνοι τους είτε με εκείνους που έχουν ίδιες αρχές και στόχους. Ένα τοξικό, κομματικό περιβάλλον, δεν βοηθά κανέναν από τα αντίπαλα μέλη του. Και κυρίως δεν έχει να προσφέρει τίποτα στον ελληνικό λαό, τον οποίο οι εσωκομματικοί καυγάδες δεν τον αγγίζουν.
Κόμμα που δεν είναι γειωμένο στην κοινωνία, δεν έχει μέλλον. Όσο οι «σύντροφοι» δεν μιλούν μεταξύ τους, όχι μόνο δεν φέρνουν κόσμο, αλλά διώχνουν κι αυτόν που έχουν, είναι το δίδαγμα που πήραμε από τις εκλογές. Αν δεν έχεις να δώσεις τίποτα στην κοινωνία ως κόμμα, η πρώτη που θα σε εγκαταλείψει είναι αυτή. Αν οι σύντροφοι που πολέμησαν με πάθος πρώτα τον Τσίπρα και με το ίδιο πάθος πολεμούν τώρα τον Κασσελάκη, αν τον χρόνο αυτόν, τον αφιέρωναν ασκώντας κριτική στον Μητσοτάκη, ο Σύριζα ίσως και να ήταν κυβέρνηση τώρα. Αυτά ας τα δει ο νέος βουλευτής του Σύριζα στο Κιλκίς, μιας και δεν υπάρχει νομαρχιακή επιτροπή στην ουσία!
