Ήταν προχθές που βρέθηκα στην μικρή επαρχιακή πόλη. Τηλεφώνησα στον φίλο απ’ τα παλιά και βρεθήκαμε για καφέ λίγο παρακάτω απ’ την κεντρική πλατεία. Απέναντί μου η είσοδος μεγάλου σούπερ μάρκετ δίπλα στην οποία ήταν καθισμένη μια γυναίκα που δεν την έκανα παραπάνω από 22-23 χρόνων. Στα χέρια της κρατούσε μια κουβερτούλα τυλιγμένη σαν μπόγος. Ζητιάνευε η γυναίκα και τότε μέσα από την κουβέρτα ξεπρόβαλε το κεφαλάκι ενός μωρού. Έκλαιγε το καημενούλι τρέμοντας από το απογευματινό χειμωνιάτικο κρύο που περόνιαζε τα κόκαλα. Όταν ηρέμησε για λίγο είδα το προσωπάκι του. Ανατρίχιασα. Ο μικρός Χριστούλης ήταν.
-Τι έπαθες; με ρώτησε ο φίλος.
-Τίποτα μωρέ, είδα εκείνη την ζητιάνα με το μωρό της μες στο κρύο και το λυπήθηκε η ψυχή μου το καημένο.
-‘Αστα φίλε, γέμισε ο τόπος από δαύτους και ιδιαίτερα τέτοιες μέρες πριν απ’ τα Χριστούγεννα επειδή ξέρουν ότι ο κόσμος είναι πιο ευαισθητοποιημένος.
-Νοιάζεται κανείς από τις αρχές της πόλης σας γι’ αυτά τα κακόμοιρα τα παιδάκια;
-Μπαααα…δεκάρα τσακιστή δεν δίνουν. Να αυτός ο κύριος που περνάει είναι ο διοικητής της αστυνομίας. Τον βλέπεις; Αντί να κάνει αυτά που πρέπει για την σωτηρία αυτού του μωρού προσπερνάει αδιάφορος. Αυτές οι καλοντυμένες κυρίες είναι η πρόεδρος και τα μέλη της οργάνωσης ‘’Το μειδίαμα των παιδιών’’. Α, να και ο Δήμαρχος με τους αντιδημάρχους μας, να και οι βουλευτές μας.
-Βιαστικούς τους βλέπω.
-Ναι, σε λίγο στην πλατεία θα γίνει το άναμμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου. Θα έχουμε μουσικές, τραγούδια, πυροτεχνήματα…Άντε πάμε κι εμείς να χαζέψουμε.
-Πήγαινε φίλε και θα ρθω σε λίγο.
-Οκ, θα σε περιμένω δίπλα στη φάτνη.
Φεύγει ο φίλος και κοιτάζω τον μικρό, ζωντανό Χριστούλη που κουνάει τα χεράκια του. Ακούω μέσα μου τη φωνή Του:
-Εεεε Χριστιανοί βοηθήστε με. Εκεί στην ψεύτικη φάτνη στην πλατεία δεν είμαι εγώ. Είναι ένα σανιδένιο ανθρώπινο κατασκεύασμα. Εγώ είμαι ο Χριστός σας και κρυώνω. Δεν βλέπετε που σταυρώνομαι καθημερινά στα χέρια κακών ανθρώπων;
Από την πλατεία ακούγονται τραγούδια. Ο κόσμος διασκεδάζει γιορτάζοντας τη γέννηση του Θεανθρώπου. Σε λίγο τα πυροτεχνήματα φωτίζουν τη χειμωνιάτικη νύχτα. Η τελετή τελειώνει. Όλοι, επίσημοι και απλός λαός αποχωρούν χαρούμενοι και βέβαιοι ότι έκαναν το χριστιανικό τους καθήκον.
Ο μικρός Χριστούλης, ο ζωντανός και αληθινός γέρνει αποκαμωμένος και παγωμένος στην κουβερτούλα του, κλείνει τα ματάκια του και πέφτει σε λήθαργο….
