Οι άνθρωποι δεν είναι μόνον οι ιδέες τους. Είναι και οι χαρακτήρες τους. Πιο δύσκολα κι από τις ιδέες  αλλάζουν οι χαρακτήρες, γεγονός που το παρατήρησε ο Αριστοτέλης με το  γνωστό ρητό «χαρακτήρ  εν σώματι εμπέφυκεν». Ότι ο  χαρακτήρας μας γεννιέται με το σώμα μας. Βρίσκεται στα γονίδιά μας.

Πολιτικοί δίχως  κοινά χαρακτηριστικά γνωρίσματα, που δεν έχουν καμία χημεία μεταξύ τους, δεν μπορούν να λειτουργούν μαζί. Η αναγκαστική συνύπαρξη  μόνο καυγά και  λεκτικά μαχαιρώματα φέρνει ανάμεσα σε συντρόφους. Καθώς η πολιτική εκτός από ιδεολογία είναι και νοοτροπία.

Ο κάθε χωρισμός είναι οδυνηρός, ακόμη και για εκείνους που  τον επιθυμούν, όταν αποχωρούν από  συνθήκες πολιτικού και  προσωπικού οφέλους. Το είπε άλλωστε κι ο Χριστός: «Κι έσονται εχθροί του ανθρώπου οι οικιακοί του».  Οι πλέον δικοί του. Αυτοί που ως αδερφοί «σκοτώνονται» για μισό στρέμμα γης, ως συνάδελφοι καυγαδίζουν για τη θέση του διευθυντή και ως σύντροφοι ερίζουν για την  καρέκλα του βουλευτή ή του προέδρου του κόμματος.

Αυτοί, που, ενώ προεκλογικά εξυμνούν την αξία που έχει η εσωκομματική δημοκρατία και η μεγάλη συμμετοχή των μελών του κόμματος σ’ αυτήν, που ενώ τη μια στιγμή δηλώνουν πίστη κι ενότητα στο κόμμα, την επόμενη κιόλας, μόλις βγουν τα αποτελέσματα και δουν ότι έχουν χάσει, δηλώνουν κατευθείαν αδυναμία για συνεργασία, από κάθε κομματική θέση!

Τα περί συντροφικότητας, συναδελφικότητας,  και όποιας άλλης  ιδεολογικής συνάφειας φαινόμενα πάνε περίπατο. Αριστερός και μόνο για τον εαυτό του δεν γίνεται. Ούτε όμως εγωιστής και αριστερός γίνεται. Οι έννοιες αυτές δεν είναι συμβατές. Οι αριστερές ιδέες αν δεν μετατραπούν  σε κυβερνητικές πράξεις,  με αποδέκτη τον λαό, δεν ωφελούν την κοινωνία.

Η Αριστερά ως ζώσα ιδεολογία οφείλει να δρα ευεργετικά επ’ ωφελεία του κοινωνικού συνόλου, από το να λειτουργεί ως ένα κλειστό κι ελεγχόμενο κομματικό γραφείο.  Ο Τσίπρας δεν  ηττήθηκε από τον Μητσοτάκη, αλλά από  το ίδιο του το κόμμα. Από κάποιους που ενώ τους έκανε υπουργούς, αυτοί τον πολέμησαν. Από κάποιους  που  δεν θέλουν κόμμα κυβερνητικό,  αλλά μικρό και ιδιωτικό,  για να μην χάσουν τα πρωτεία τους.

Στις εκλογές δεν έχασε η  Αριστερά ως ιδεολογία, αλλά ως πολιτική συγκυρία διαμορφωμένη από στελέχη της.  Όπως, όμως,  στη  ζωή έτσι και στην πολιτική ο άνθρωπος πρέπει να παίρνει δύναμη από τα λάθη του και να πάει μπροστά. Υπεράνω όλων για κάθε παράταξη είναι το συμφέρον του λαού και όχι του πολιτικού. Εχθρός κάθε προόδου είναι η στασιμότητα. Η επανάσταση και η κατάσταση είναι έννοιες αντιθετικές σε διαρκή σύγκριση και σύγκρουση μεταξύ τους.

Ο χειρότερος αντίπαλος είναι ο εσωτερικός. Τα κάστρα πέφτουν εκ των έσω. Χειρότερο εμφύλιο από τον συντροφικό δεν έχει. Τα μεγαλύτερα δεινά στην ιστορία του τόπου προκλήθηκαν από τα εμφύλια πάθη.  

Η κομματική πολιτική γίνεται διαυγής, όταν θέτει όρους και όρια. Όταν λειτουργεί πέρα κι έξω από αυτά  γίνεται ασαφής κι επιβλαβής για το κόμμα. Πρόγραμμα που αφήνει σκιές δεν γίνεται πιστευτό. Οι  εσωκομματικές τρικλοποδιές και οι υπόγειες συμπεριφορές  είναι καλό να πάψουν  να  είναι ανεκτές, μετά την εκλογή νέου προέδρου στον Σύριζα. Αλλιώς όπως είπαμε εισαγωγικά: «υπάρχουν κι ευτυχισμένα διαζύγια»!