Τότε υπήρξαν εκατομμύρια άνθρωποι σε κάθε σημείο της Γης που, ανεξάρτητα από πολιτική και ιδεολογική τοποθέτηση, συναισθάνθηκαν τις αρνητικές συνέπειες αυτής της εξέλιξης. Οσα ακολούθησαν ξεπέρασαν ακόμα και την πιο δυσοίωνη φαντασία.  
Η Σοβιετική Ένωση και ο σοβιετικός λαός κάτω από την καθοδήγηση του κόμματος του Λένιν ακολούθησε έναν απάτητο μέχρι τότε δρόμο και πέτυχε αυτό που ήθελε κτίζοντας την αναπτυγμένη σοσιαλιστική κοινωνία. Μέσα σε λίγα χρόνια η Σ.Ενωση έκανε άλματα αιώνων ξεπερνώντας τα ανεπτυγμένα καπιταλιστικά κράτη.
Κατέκτησε την πρώτη θέση στην παραγωγή χάλυβα και πετρελαίου, στην παραγωγή τρακτέρ και χημικών λιπασμάτων, στο μέγεθος των επενδύσεων στην λαϊκή οικονομία και στην έκταση οικοδόμησης κατοικιών, στην εξηλεκτρισμό και την εκβιομηχάνιση.
Πως σ’ αυτή τη μεγάλη χώρα που ήταν πρωτοπόρος του διαστήματος, που ο σοβιετικός λαός απολάμβανε να έχουν εξαλειφθεί η ανεργία και ο πληθωρισμός, το κόστος ζωής να είναι το χαμηλότερο στον κόσμο, να έχει την καλύτερη Παιδεία, Υγεία και Πρόνοια, που σήκωσε στους ώμους της το κύριο βάρος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην συντριβή του Φασισμού, πως έφτασε στο σημείο να ανατραπεί ο Σοσιαλισμός;
20ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ. Η αρχή του τέλους της Σοβιετικής Ένωσης.
Στις 14 έως 25 Φλεβάρη 1956 έγινε το 20ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ. Το Συνέδριο αυτό ξεχωρίζει ως σημείο - καμπή στην πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, επειδή σε αυτό υιοθετήθηκαν μια σειρά οπορτουνιστικές θέσεις για τα ζητήματα της οικονομίας, της στρατηγικής του κομμουνιστικού κινήματος και των διεθνών σχέσεων. Αλλαξε ο συσχετισμός στη διαπάλη που διεξαγόταν όλη την προηγούμενη περίοδο, με στροφή υπέρ των αναθεωρητικών - οπορτουνιστικών θέσεων.
Οι αντεπαναστατικές εξελίξεις στη Σοβιετική Ενωση και η στήριξή τους από τέτοια κοινωνικά στρώματα είχαν τον προάγγελό τους σε ανάλογες προσπάθειες στην Ουγγαρία το 1956, στην Τσεχοσλοβακία το 1968, στην Πολωνία το 1980.
Σήμερα, που όλο και περισσότεροι κομμουνιστές κατανοούν πως το σημείο στροφής στη Σ.Ε. από τη σοσιαλιστική στην αντισοσιαλιστική πολιτική, βρίσκεται στο 20° συνέδριο, είναι χρήσιμο να μελετηθεί ξανά η περίοδος αυτή της επιβολής και εδραίωσης του ρεβιζιονισμού στην εξουσία και η αρχή του τέλους της Σοβιετικής Ένωσης.
Σ΄ αυτό το Συνέδριο εκλέχθηκε ο Χρουτσώφ, εκείνος ο γραφικός τύπος που χτυπούσε το παπούτσι τους στο έδρανο του ΟΗΕ. Από τότε ακολούθησε μια σειρά από γραμματείς του ΚΚΣΕ και συνεχής κατρακύλα εκτός από την περίοδο του Γιούρι Αντρόποφ που στην σύντομη θητεία του προσπάθησε και έβαλε κάποιο φρένο.
Επανέρχονται τα σενάρια που θέλουν το θάνατο του – πιθανώς Ελληνικής καταγωγής – γενικού γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης Γιούρι Αντρόποφ το 1984 να μην προερχόταν από φυσιολογικά αίτια. Ο ίδιος ο ιστορικός ηγέτης του ΚΚΕ Χαρίλαος Φλωράκης είχε εξομολογηθεί πριν το θάνατό του  - το καταγράφει ο Κάρολος Μπρούσαλης (historyreport) –  ότι δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να τον «έφαγαν».
Και έτσι φθάσαμε στον Γκορμπατσώφ.

Γκορμπατσόφ – ο Αντικομμουνιστής, ο Πιτσαδόρος

 Έφυγε από τη ζωή ο Γκορμπατσόφ,ο τελευταίος πρόεδρος της Σοβιετικής Ένωσης μέσα σε ύμνους από ηγέτες των καπιταλιστικών χωρών. Ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ δεν είναι συμπαθής στους ομοεθνείς του που τον θεωρούν υπεύθυνο για την κατάρρευση της σοβιετικήςΈνωσης και για το χάος που ακολούθησε.
Ο ίδιος σε ομιλία του στο αμερικανικό πανεπιστήμιο της Τουρκίας, περίπου δέκα χρόνια μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης,το2000 , περιέγραψε με μεγάλη σαφήνεια το βρώμικο ρόλο που έπαιξε ο ίδιος ως πρωταγωνιστής μέσω της περεστρόικα στην αντεπανάσταση, στην ανατροπή του σοσιαλιστικού κράτους και στη διάλυση της Σοβιετικής. Παραθέτω χαρακτηριστικό κομμάτι της ομιλίας του.                                 
«…Ο στόχος ολόκληρης της ζωής μου ήταν η εξολόθρευση του κομμουνισμού, αυτής της ανυπόφορης δικτατορίας κατά των ανθρώπων. Οταν γνωρίστηκα προσωπικά με τη Δύση, αντιλήφθηκα ότι δε θα έπρεπε να εγκαταλείψω το στόχο που είχα θέσει και ότι για να τον πετύχω έπρεπε να αντικαταστήσω ολόκληρη την ηγεσία του ΚΚΣΕ και της Σοβιετικής Ενωσης, καθώς και τις ηγεσίες σε όλες τις σοσιαλιστικές χώρες…»
«…Η οικουμένη θα φαντάζει πολύ καλύτερη χωρίς τον κομμουνισμό. Μετά το έτος 2000 θα ξεκινήσει μία εποχή της ειρήνης και της γενικής άνθησης…»
«…κατάφερα να θέσω τέλος στον κομμουνισμό στην Ευρώπη. Βέβαια, θα πρέπει να καταργηθεί και στην Ασία, γιατί αποτελεί το κύριο εμπόδιο στο δρόμο της ανθρωπότητας στην επίτευξη των ιδανικών της ειρήνης και της ομόνοιας…»
Χάρη λοιπόν στο Γκορμπατσόφ (σ- - - ά στην μνήμη του) , που εξολόθρευσε το κομμουνισμό , απολαμβάνει ολόκληρη η ανθρωπότητα σήμερα   την πραγματική ειρήνη,την καπιταλιστική ειρήνη με τους πολέμους που άρχισε το ΝΑΤΟ εναντίον των λαών, αμέσως μετά , τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης,( Γιουγκοσλαβία,Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, Συρία) και τώρα τον ιμπεριαλιστικο πόλεμο στην Ουκρανία , απολαμβάνει τη γενική άνθηση τη φτώχειας,της ανεργίας της ακρίβειας,της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων,των δικαιωμάτων των εργαζομένων,, της επερχόμενης πείνας;του φακελωματος και της παρακολούθησης όλων μας(αυτά είναι τα αγαθά του καπιταλισμού, μπορεί να τα αμφισβήτησει κάποιος); Αν αυτά είναι τα όνειρα μας και οι προσδοκίες μας  για το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας ας συνεχίσουμε να αποδεχόμαστε τα πάντα αδιαμαρτύρητα, όπως γίνεται μέχρι σήμερα, και να τους στηρίζουμε, για όλα αυτά που κάνουν χρόνια τώρα εις βάρος μας. Αντίσταση και αγώνας για να υπερασπιστούμε τη ζωή μας.Το δρόμο τον δείχνει η δράση  η πολιτική και η ιδεολογία του ΚΚΕ.                       
Βοηθήματα: στοιχεία από την εφημερίδα της Ημαθίας «Η Άλλη Άποψη»
Επισήμανση: Με τον θάνατο του μεγάλου ηθοποιού και συντρόφου Κώστα Καζάκου, ερώτηση: πως εξηγείται οι σημαντικότεροι άνθρωποι του πνεύματος, της επιστήμης, της τέχνης και του πολιτισμού να ανήκουν στην Αριστερά και ειδικά στο ΚΚΕ;

18-9-2022