Για παράδειγμα. Η επιβίωση των καπνοκαλλιεργητών, καπνοβιομηχάνων, καπνεργατών, καπνεμπόρων και περιπτεράδων εξαρτάται από τις πωλήσεις του καπνού. Σε έναν εντελώς άκαπνο κόσμο, όλοι αυτοί οι άνθρωποι θα έβγαιναν στην ανεργία και το κράτος θα έχανε εισοδήματα από τον ΦΠΑ και από την χαμένη υπερφορολόγηση. Επίσης, ο τζίρος των καφενείων, καφετεριών και μπαρ θα μειωνόταν καθότι η ιεροτελεστία στην κατανάλωση του καφέ και του αλκοόλ εμπεριέχει και την συνοδεία του τσιγάρου.
      Πλήθος ιατρικών ειδικοτήτων ασχολείται με τις συνέπειες του καπνού στην υγεία των ανθρώπων. Εάν ξαφνικά όλοι οι άνθρωποι σταματούσαν να καπνίζουν, τότε οι ογκολόγοι θα είχαν ελάχιστους ασθενείς με καρκίνο στον πνεύμονα, στα χείλη, στον λάρυγγα και στην ουροδόχο κύστη. Οι καρδιολόγοι θα είχαν λιγότερα περιστατικά με εμφράγματα και οι εντατικές των καρδιολογικών κλινικών δεν θα είχαν πληρότητα. Οι νευρολόγοι θα είχαν να θεραπεύσουν λιγότερα εγκεφαλικά επεισόδια και οι φυσίατροι και φυσιοθεραπευτές θα είχαν λιγότερες ημιπληγίες να αντιμετωπίσουν στα κέντρα αποκαταστάσεως, που και αυτά θα υπολειτουργούσαν. Οι παιδίατροι θα θεράπευαν λιγότερες ωτίτιδες, βρογχίτιδες και λιγότερες ασθματικές κρίσεις αφού οι άκαπνοι γονείς δεν θα εξέθεταν τα παιδιά τους στο παθητικό κάπνισμα. Οι δερματολόγοι θα είχαν λιγότερα προώρως γερασμένα δέρματα να φροντίσουν και οι ανδρολόγοι λιγότερα προβλήματα ανικανότητος να αντιμετωπίσουν. Οι δε πνευμονολόγοι δεν θα είχαν κανένα ασθενή με χρόνια αναπνευστική πνευμονοπάθεια να θεραπεύσουν. Με λιγότερους ασθενείς  και λιγότερες θεραπείες (που ορισμένες θα έπρεπε να χορηγούνται για όλη την ζωή) η φαρμακευτική αγορά θα έπεφτε σε παρακμή. Ο τζίρος των φαρμακείων θα μειωνόταν αισθητά όπως και οι φόροι που θα κατέβαλαν τα φαρμακεία στο κράτος. Οι φαρμακευτικοί αντιπρόσωποι θα έχαναν την δουλειά τους και οι φαρμακοβιομηχανίες θα απέλυαν εργαζομένους.
    Υπάρχουν όμως και οι λιγότερο εμφανείς οικονομικές συνέπειες μιας ενδεχόμενης καπνο-απαγορεύσεως. Οι μπογιατζήδες θα έχουν λιγότερη δουλειά, αφού οι τοίχοι των σπιτιών και των γραφείων δεν θα χρειάζονται συχνά βάψιμο. Τα πλυντήρια και καθαριστήρια θα δουλεύουν λιγότερο αφού τα ρούχα, εσώρουχα και επανωφόρια δεν θα χρειάζονται κάθε τόσο καθάρισμα. Οι δε άκαπνοι και άκαπνες δεν θα χρειάζονται κολόνιες και αρώματα για να καλύπτουν την βρώμα του τσιγάρου που δεν θα κουβαλούν πλέον επάνω τους.
    Για όλους αυτούς τους εθνικά σημαντικούς λόγους η απαγόρευση του τσιγάρου θα έπρεπε να απαγορεύεται! Υπάρχει όμως και ένας λόγος ακόμη σημαντικότερος. Καλύτερα να μην υπάρχει νόμος, παρά να υπάρχει ένας σωστός νόμος που συστηματικά καταστρατηγείται.
    Η ημέρα κατά του καπνίσματος θυμίζει την παταγώδη αποτυχία του κράτους να εφαρμόσει με συνέπεια τους νόμους που το ίδιο ψηφίζει. Οι γεμάτες με τσιγαρο-ομίχλη καφετερίες, ταβέρνες και εστιατόρια διαλαλούν την χαμένη αξιοπιστία και ασυνέπεια του κράτους που έγιναν… καπνός.