Του Γιάννη Αλίρη.

Με διπλωματική μάλλον ασθένεια ο εκλεκτός της πλειοψηφίας κ. Δεβετζόπουλος ήταν απών από την συνεδρίαση, οπότε δεν παρουσίασε όπως συνηθίζεται, το βιογραφικό του και δεν ακούσαμε δύο λόγια για το πως σκέφτεται να υπηρετήσει τον θεσμό του Συμπαραστάτη του Δημότη . Ούτε βέβαια αναγνώστηκε κάτι από το προεδρείο για την υποψηφιότητά του.

Γράφει ο Ευάγγελος Μαυρογόνατος

Ζούμε στην παραζάλη του 21^ου αιώνα σε μια εποχή ανατροπών, όπου χαρακτηριστικό της είναι η εξαθλίωση των λαών της γης, μέσα από «σκοτεινά κέντρα αποφάσεων», τα οποία ρυθμίζουν τις τύχες των πολλών εκατομμυρίων ανθρώπων, για τα συμφέροντα των ολίγων.

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης

Γιώργο, γεια σου. Σου μιλάει ένας απλός συνταξιούχος δάσκαλος που άσκησε το λειτούργημά του στο Κιλκίς, στη μακρινή αυτή εσχατιά της ακριτικής Ελλάδας.

Γράφει ο ΚΩΣΤΑΣ ΚΙΛΤΙΔΗΣ, πρώην υφυπουργός και βουλευτής Κιλκίς της Νέας Δημοκρατίας.

Ο ελληνισμός αναζήτησε στη φύση και στον άνθρωπο το «είναι» τους. Με γλώσσα κυριολεξίας αποτύπωσε τις έννοιες. Μέγιστοι επιστήμονες και φιλόσοφοι έθεσαν τις βάσεις και με αποδείξεις και νοήματα δημιούργησαν τις προϋποθέσεις του συγκλονιστικού αποτυπώματος ενός ανεπανάληπτου πολιτισμού. Από ότι παράλληλα και στην συνέχεια προσετέθη, ξεχωρίζει η χριστιανική μετάγγιση βαθύτερων αρχών και αξιών του ανθρώπου.

Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ διαμόρφωση και από κοντά η Παιδεία μας προ πολλού απο-προσδιορίζονται διεθνικά και μετα-προσδιορίζονται κυβερνητικά από βασικές οροθεσίες εξαιρετικά εκσυγχρονισμένες και προγραμματισμούς ακραίας μεταχρονολόγησης. Με βασικό κεντρικό κίνητρο την διαχείριση ανθρώπων και πραγμάτων.

Γράφει ο Ευάγγελος Μαυρογόνατος

Ξημέρωμα της 31ης Ιανουαρίου 1996,( πριν από είκοσι οκτώ χρόνια  ακριβώς), σε δύο βραχονησίδες του Αιγαίου μας, οι οποίες δεν διαφέρουν σε τίποτα από τις χιλιάδες άλλες που βρίσκονται διάσπαρτες σε αυτό  και μάλιστα κάποιες από αυτές πολύ πιο κοντά στα παράλια της Τουρκίας, διαδραματίστηκε ένα από τα θλιβερότατα γεγονότα της σύγχρονης ιστορίας μας, το οποίο τραυμάτισε το ηθικό των τότε στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, παραλλήλως δε την εθνική υπερηφάνεια και  αξιοπρέπεια της Πατρίδος μας.

Γράφει ο Κώστας Ταλαμπίρης, Δάσκαλος.

Πώς μπορείς να μιλήσεις για μία πόλη που με τη σύγχρονη πληθυσμιακή της σύνθεση έχει ιστορία ενός αιώνα περίπου, οι κάτοικοί της είναι στην πλειοψηφία τους απόγονοι προσφύγων, ενώ τα τοπόσημα από το απώτερο ή πιο πρόσφατο παρελθόν της είναι ελάχιστα;

Γράφει ο Θανάσης Βαφειάδης, τοπογράφος, συγγραφέας.

Η πρώτη ραδιοφωνική μετάδοση μεσαίων κυμάτων στην Ελλάδα έγινε από τον Χρήστο Τσιγγιρίδη στις 25 Μαρτίου 1925, μόλις δύο χρόνια μετά την ίδρυση του BBC στην Αγγλία.

Γράφει η Ελισάβετ Μελετιάδου.

Παρατηρούμε μια δραματική αύξηση στα προβλήματα στον γάμο. Λίγα όμως είναι τα ζευγάρια που αποφασίζουν να πάνε σε έναν ειδικό ψυχοθεραπευτή στη θεραπεία ζεύγους πριν τη λύση του διαζυγίου. Θεωρούν πως μπορούν από μόνα τους, χωρίς να συνειδητοποιούν πως απαιτείται να ψυχοεκπαιδευτούν πρώτα και να αποκτήσουν εξειδικευμένες τεχνικές, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της σχέσης τους, καθώς αυτά δεν αλλάζουν ως δια μαγείας από μόνα τους ή με τον καιρό.

Γράφει ο Αναστάσιος Γιοβανούδης

Έτσι έκανε ο Γιωρίκας, αλλιώς είπε ο Πανίκας, πονηρή η Συμέλα, οι Πόντιοι καθημερινά μας βομβαρδίζουν με τα μοναδικά τους ανέκδοτά που κάνουν εμάς, τους Θρακιώτες, να νοιώθουμε άβολα και μειονεκτικά, λες και εμείς δεν έχουμε Γιώργηδες Τριανταφυλλιές και Χρυσούλες.

-Στα δύσκολα τα χρόνια, που όλα ήταν λιγοστά, η λέλιου (θεία) Τριανταφυλλιά, εξοικονόμησε μια γκούρντα (κομμάτι) τυρί, αλεύρι είχε, λίγο λίπος από το γουρούνι που έσφαξαν τα Χριστούγεννα υπήρχε και αποφάσισε να κάνει, αντί για μεσημεριανό φαγητό,  μια πίτα.

Άνδρας της ήταν ο νταής (μπάρμπα) Γιώργης ο Μάγγανος, καλός, χρυσός, αλλά απαιτούσε όλα του σπιτιού και προ παντός τα οικονομικά, να τα έχει υπό πλήρη και απόλυτο έλεγχο.

-Χρυσούλα, είπε η Τριανταφυλλιά η γυναίκα του, στη μεγάλη την κόρη τους, να πας σ΄Νικόλα του μαγαζί, να βρείς  τουν μπαμπάκας, να τουν  πείς ότι δα κάμου πίτα κι να τουν ρουτί(σ)εις, πόσα αυγά να βάου.

Τροχάδην και χαρούμενη η Χρυσούλα, που σε λίγο θα έτρωγε τραγανή, ξεροψημένη, λαχταριστή πίτα, έφτασε στο καφενείο, ανέβηκε τα σκαλιά, άνοιξε και στάθηκε λαχανιασμένη στην πόρτα. Με τα μαύρα, μεγάλα και πανέξυπνα μάτια της, κοίταξε τους θαμώνες και στο βάθος, στην γωνία, είδε τον πατέρα της να κάθετε και να χουρατέβ΄ (κουβεντιάζει) με το νταή (θείο) το Μήτσο.

Αμέσως φώναξε καθαρά και δυνατά, από την πόρτα:

-Μπαμπάκα, είπι η μάνα μ΄, ότι δα φκιάς  πίτα κι μι σάλτσι να συ ρουτήσου κι να μη πείς, πόσα αυγά να βάλ΄;

Σηκώθηκε όρθιος ο Γιώργης, να τον δουν όλοι στο καφενείο, πήρε αρχοντικό ύφος και λέει, όλος καμάρι ο χουβαρντάς:

-Χρυσούλα, πει τ΄ μάνα σ΄, να βάλ΄  δυό και δείχνει με τα δύο δάχτυλα του χεριού, ώστε να δουν, να ακούσουν και να μάθουν όλοι στο καφενείο, ότι στο σπίτι του θα κάνουν πίτα, αλλά τί πίτα, με μπόλκα (μπόλικα) αυγά.

Αμέσως η Χρυσούλα κλείνει  την πόρτα και φεύγει προς το πηγάδι τ Ίανάκ, όπου ήταν το σπίτι τους, αλλά και ο Γιώργης σβέλτα-σβέλτα φθάνει στην πόρτα, βγαίνει έξω, ξανακλείνει την πόρτα και φωνάζει, προς τη Χρυσούλα, χαμηλόφωνα, σιγανά και συνωμοτικά, μην ακούσει κανείς άλλος και δείχνει και με το δείκτη του δεξιού χεριού ένα και συγχρόνως με το δείκτη του αριστερού χεριού να κόβει το ένα στη μέση, ώστε να γίνει απολύτως κατανοητό από το παιδί.

-Χρυσούλα, πει τ΄ μάνα σ΄  να βάλ΄ μισό αυγό, άκσεις; Μισό κι λίγου παρακάτ΄, μισόοοοο κι λίγου παρακάτ΄, μισόοοοοοοο κι λίγου παρακάτ΄, κατάλαβις, παρακάτ΄ ΄που του μισό.

Είπαμε να κάνουμε πίτα, αλλά μην ξοδέψουμε και ολόκληρη περιουσία, μη ξοδέψουμε και μιας κουσαριάς (κλώσας) τα αυγά!!!!