Η ειδησεογραφία φέρνει την σύζυγο του Πρωθυπουργού της Ισπανίας, τον διάδοχο του Βρετανικού Θρόνου, τον ίδιο τον Πρωθυπουργό της Μεγάλης Βρετανίας, εφοπλιστές, βιομηχάνους, διανοούμενους και απλούς πολίτες ως προσβληθέντες από τον ιό.
Ενώπιον του Θεού όλοι είμαστε ίσοι.
Είναι γνωστό ότι συντριπτικά στην πλειονότητα μας οι έλληνες είμαστε θρησκευόμενοι και φιλοπάτριδες.
Η πλειοψηφία των συνανθρώπων μας μπρος στην λαίλαπα της πανδημίας σηκώνει το βλέμμα ικετευτικά στον Θεό και ζητάει από Εκείνον να μας απαλλάξει από τη μάστιγα αυτή ενώ παράλληλα προσβλέπουμε στην επιστημονική κοινότητα (ερευνητές, ιατρούς), νοσηλευτές για την θεραπεία των νοσούντων.
Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος και οι απλές σκέψεις στις οποίες ο γράφων σας κάνει κοινωνούς και ευχής έργον θα ήταν να μην υπάρχει άλλη όψη.
Δυστυχώς όμως η πρώτη πολίτης της Χώρας, το σύμβολο της ενότητας του Έθνους μας, η νέα Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, κατά την ημέρα ανάληψης των καθηκόντων της δέχθηκε τον θρησκευτικό όρκο ως απόρροια συμβιβασμού, όπως η ίδια διέρρευσε στα ΜΜΕ.
Με άκρα επιείκεια δέχθηκε η κοινή γνώμη αυτή την συμπεριφορά, ότι δηλαδή ο θρησκευτικός της όρκος ήταν ένας συμβιβασμός. Αλλοίμονο όμως κι αν δεν αναλάμβανε με θρησκευτικό όρκο.
Επίσης, σε ένα ακόμη δείγμα θεσμικής δυσανεξίας και καταστρατήγησης του πρωτοκόλλου, ζήτησε επί του προσκλητηρίου για την τελετή ορκωμοσίας της να αναγραφεί το όνομα της ως Κατερίνα αντί του βαπτιστικού της και θεσμικώς ορθού Αικατερίνη, πράγμα παιδιάστικο, λες και ήτο προσκλητήριο σε πάρτι.
Με όλο τον σεβασμό στο θεσμό που υπηρετεί και εκπροσωπεί η Α.Ε. κυρία Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, λέγω πως ήταν μείζον ολίσθημα, απρέπεια και ασέβεια προς την ίδια την εκκλησία και την διαχρονική εθνική παράδοση που εκπροσωπεί αλλά και περιφρόνηση του θρησκευόμενου λαού στο διάγγελμα της να μην κάνει παράλληλα με την εθνεγερσία της 25ης Μαρτίου, αναφορά στο Ευαγγελισμό της Θεοτόκου.
Είναι διπλή αυτή η εορτή κυρία Πρόεδρε. Οι αγωνιστές του ’21 πολέμησαν του Τούρκους όντες βαθιά θρησκευόμενοι οι ίδιοι και φυσικά τους συνέδραμε παντοιοτρόπως και ο κλήρος.
Στο δε διάγγελμα που απηύθυνε στον ελληνικό λαό, αποσιώπησε σε κάθε αποστροφή του λόγου της την λέξη «Έθνος», και μάλιστα έφθασε στο σημείο να βαπτίσει τον τουρκικό ζυγό και την επί τετρακόσια έτη σκλαβιά την οποία υπέστη και υπέμεινε ο περήφανος λαός μας ως απλά «οθωμανικό δεσποτισμό»!
Λες και το πρόβλημα μας ήταν ότι ο Τούρκος δεν ήταν επαρκώς δημοκράτης έναντι των Ελλήνων ή ότι δεν ήταν αρκετά «δικαιωματιστής» όπως θα χαρακτηρίζαμε με έναν νεολογισμό τους σύγχρονους αυτόκλητους τιμητές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Επιπροσθέτως, δεν είναι αποδεκτό από την Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας να αναφέρεται τόσο χλιαρά στην τακτική των Τούρκων ως απλά «επιθετικότητα». Ούτε φυσικά να λέει ότι παράλληλα με την προάσπιση των συνόρων μας θα πρέπει να επιτελούμε το «ανθρωπιστικό μας καθήκον απέναντι σε ανυπεράσπιστους ανθρώπους». Όχι κυρία Πρόεδρε, μιλάμε για λαθροεισβολείς, δεν μιλάμε για απλούς ανυπεράσπιστους ανθρώπους οι οποίοι χρήζουν της βοήθειας μας, άλλωστε και η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση το αναγνώρισε. Χρέος μας είναι η προστασία της εθνικής ασφάλειας και η ακεραιότητα των συνόρων, τίποτε άλλο.
Άλλωστε ο εν πολλοίς διακοσμητικός της ρόλος θα πρέπει να εξαντλείται πέραν από τις παραστάσεις σε εκδηλώσεις και επετείους, στην εκφορά θεσμικού και πατριωτικού λόγου ικανού να εμπνεύσει τον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό.
Γι αυτό ψηφίστηκε, γι αυτό επιλέχθηκε. Ας το κάνει ορθώς και κατά τα ειωθότα.
Εάν την συνδράμουν Γενικοί Γραμματείς, ειδικοί συνεργάτες και σύμβουλοι, πρέπει να την προφυλάξουν ως κόρην οφθαλμού.
Εάν εκ πεποιθήσεως όμως ενεργεί τοιουτοτρόπως, θα αντιληφθεί ότι ο θεσμός από μόνος του δεν την προστατεύει. Θα της ασκείται έντονη αλλά δίκαιη κριτική.
Εφόσον λοιπόν τα πρώτα δείγματα γραφής της Α.Ε. κυρίας Προέδρου της Δημοκρατίας είναι αυτά, δεν είναι δύσκολο να υποθέσουμε το τι θα ακολουθήσει.
Δεν γνωρίζω τι είναι ορθό και τι δέον γενέσθαι, θα πρέπει όμως να συμβιβαστεί για να ικανοποιεί το κοινό αίσθημα;
Γιατί θα πρέπει να συνεχίσει έτσι;
Εάν μια συμπεριφορά ενός δημοσίου προσώπου δεν εκπορεύεται εσωτερικά, βιωματικά και συνειδησιακά, γρήγορα θα υποπέσει σε ολισθήματα και θα αποκαλύψει τον πραγματικό του εαυτό.
Μακάρι να διαψευστώ και να αποδειχθεί η νέα Πρόεδρος μια φλογερή πατριώτισσα.
Ο Πρωθυπουργός την επέλεξε και το Κοινοβούλιο την ψήφησε ως μια προσωπικότητα κύρους και καταξιωμένη στο Δικαστικό Σώμα.
Είναι προνόμιο του να επιλεγεί πρόσωπο για το ύπατο αξίωμα και να υποστηριχθεί από τόσο μεγάλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Πρέπει όμως να αποδειχθεί άξια της εμπιστοσύνης του Πρωθυπουργού και του συνόλου των πολιτικών δυνάμεων.
Θα είναι κρίμα να διαχωρίσουμε τον θεσμό από το πρόσωπο που το υπηρετεί, δηλαδή να σεβόμαστε τον θεσμό και να απαξιώνουμε το πρόσωπο.
Αυτό το κείμενο δεν βάλλει επ’ ουδενί κατά του θεσμού, ούτε κατά της Α.Ε. Εξοχότητας της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας. Στόχο έχει να επισημάνει το αυτονόητο, δηλαδή η κυρία Πρόεδρος θα πρέπει να εκφράζει το σύνολο των Ελλήνων, ιδεοληψίες και προσωπικές απόψεις δεν έχουν θέση στην άσκηση των καθηκόντων της.
Πρέπει να φανεί αντάξια του θεσμού και των προσδοκιών ενός ολόκληρου λαού.
Ο πήχης από τους προκατόχους της είναι ψηλά.
