Παραμένουν οι παρελάσει αλλά προφανώς για το θέμα αυτό θα ασχοληθεί άλλος υπουργός που θα επιλεγεί με κλήρωση μπροστά στη Βουλή!
Ο υπουργός λοιπόν της παραμελημένης μας παιδείας, λέει το ρεπορτάζ, δεν υπηρέτησε στον ελληνικό στρατό, πλήρωσε κι απαλλάχτηκε, όπως προέβλεπε η τότε νομοθεσία και δεν νομίζω να ήταν ο μοναδικός. Όσοι υπηρετήσαμε σίγουρα έχουμε να διηγηθούμε κάποια παρ4όμοια ιστορία.
Αυτή η ιστορία της μη στράτευσης ή μάλλον της αποφυγής της στράτευσης του κυρίου υπουργού, μου θύμισε μια άλλη ιστορία ενός άλλου ανθρώπου, του μακαρίτη πλέον μπάρμπα Γιάννη Παυλίδη.
Ο Γιάννης Παυλίδης ήρθε στο Πολύκαστρο μαζί με άλλους νεοπρόσφυγες - παλιννοστούντες τους χαρακτήριζε η ελληνική Πολιτεία, ρωσοπρόσφυγες οι νεοέλληνες της δανεικής ευμάρειας - το 1990.
Ο μπάρμπα Γιάννης ήταν ανάπηρος. Έχασε σε εργατικό ατύχημα στη Ρωσία, το ένα του χέρι και παρόλη την αναπηρία του αγωνιζόταν να τα φέρει βόλτα κάνοντας διάφορες δουλειές.  Παράλληλα ασχολούνταν και με τη μελισσοκομία που τη γνώριζε καλά.
Μια ημέρα ήρθε στο συνεργείο μου.
Πού ήσουν και ντύθηκες με τα καλά σου; τον ρώτησα.
Στο Κιλκίς, στη Στρατολογία, θα πάει φαντάρος ο γιός μου, μου είπε κια το πρόσωπό του φεγγοβόλησε.
Τους ενημέρωσες για την αναπηρία σου; τον ρώτησα. Ναι, μου απαντά και προσθέτει: ο στρατολόγος μάλιστα με ενημέρωσε πως  αν θέλω ο γιός κου μπορεί να απαλλαγεί από τη στράτευση.
Και τι απάντησες; τον ξαναρωτώ.
Είπα στον αξιωματικό: άκου κυρ Λοχαγέ, ανάπηρος είμαι εγώ, ο γιός μου, Δόξα τω  Θεώ, είναι μια χαρά και θα υπηρετήσει κανονικά την πατρίδα.
Ας είναι μπάρμπα Γιάννη ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει. Εκείνο το χώμα που έσκυψες και φίλησες ήταν ήρθες από τη Ρωσία. Πέρασαν χρόνια από τότε που είπες την απάντηση που έδωσες στον στρατολόγο, αλλά θα τη θυμάμαι πάντα.
ΥΓ: Ο γιός του μπάρμπα Γιάννη, όπως και χιλιάδες άλλα Ελληνόπουλα, ζει και εργάζεται στη Γερμανία. Μερίμνησαν γι' αυτό οι "αγωνιστές του Πολυτεχνείου".
Άλλωστε κάπως έτσι μας προέκυψε ακόμη ένας Παππάς. Αυτός λέει πως δεν θα πάρει μισθό,. Θα μας σώσει τζάμπα. Είδες η "πρώτη φορά αριστερά;"