Γράφει η Χρυσούλα Δημάδου – Βαπορίδου, Συνταξιούχος νηπιαγωγός.
Μην φοβάστε πως αν λέτε συχνά τη λέξη «Σ‘ αγαπώ» θα φανείτε γραφικοί.
Τυχαία άκουσα στην τηλεόραση τη λέξη ανθρωπολατρεία. Πράγματι πρέπει να μας χαρακτηρίζει και μακάρι να συνέβαινε σε όλους…
Κάποτε μου καταλόγισαν το γεγονός ότι πολύ συχνά λέω τη λέξη «σ’ αγαπώ». Εξεπλάγην από αυτή τη δήλωση της φίλης μου. Μάλλον θεώρησε υποκριτικό να λέω τη λέξη αυτή τακτικά.
– Τι να πω!
Είναι δύσκολο να αναγνωρίσουμε στους άλλους κάποια τέτοια χαρακτηριστικά;
Η αγάπη, λέει ένας συγγραφέας, ο David-Maya, είναι κάτι πολύ λαμπερό. Οι ακτίνες της είναι η τρυφερότητα, η συμπόνοια, η εκτίμηση. Αλήθεια, πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος αν μπορούσαμε να δούμε τον διπλανό μας με αγάπη και όχι μόνο τους οικείους μας;
Μάθαμε αβίαστα να λέμε ότι η συμπεριφορά του καθενός είναι θέμα χαρακτήρα.
Όχι. Όλοι μας μπορούμε να δουλέψουμε τον εαυτό μας. Μπορούμε να διαχειριστούμε τις καταστάσεις που προκύπτουν στη ζωή μας με σύνεση, με ηρεμία και με αγάπη.
Αν εκλείψει ο εγωισμός, ο άκρατος ατομισμός, θα δούμε τη ζωή με άλλο μάτι. Θα δούμε ότι η ζωή, εκτός από αδιέξοδα και δυσκολίες, που όντως υπάρχουν, έχει και πολλές ομορφιές και αυτές βρίσκονται στα απλά πράγματα.
Ποιες είναι αυτές; Ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα, ένας καφές με φίλους, ένα χάδι, η πόρτα να χτυπάει, να ανοίγεις και να είναι το εγγόνι σου και πολλά άλλα, όπως π.χ. το μπουμπούκι που πέταξε η τριανταφυλλιά στον κήπο μας.
Θεωρούμε δεδομένο το θαύμα της φύσης, το προσπερνάμε σαν κάτι φυσιολογικό - και είναι - αλλά το προσπερνάμε αδιάφορα.
Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αυτά τα ωραία τα βλέπουν και τα νιώθουν άνθρωποι με θετική σκέψη. Αυτοί που μετά από απίστευτες δυσκολίες που πέρασαν στη ζωή τους, θεώρησαν τελικά ότι οι δυσκολίες κατέληξαν να είναι ευλογίες. Γιατί μέσα από αυτές γίνονται πιο κατασταλαγμένοι, πιο σοφοί , πιο ουσιώδεις, πιο καλοί άνθρωποι.
Εκεί που τα είχαν όλα και δεν το καταλάβαιναν, ξαφνικά έφτασαν να χαίρονται με ελάχιστα και να δοξάζουν τον Θεό που τους αξίωσε να ζήσουν αυτά που έζησαν και βγήκαν νικητές.
Μια παλιά κινέζικη παροιμία λέει: «Δεν μπορείς να εμποδίσεις τα πουλιά της θλίψης να πετάξουν πάνω από το κεφάλι σου, αλλά μπορείς να τα εμποδίσεις να χτίσουν φωλιά στα μαλλιά σου».
Συμπέρασμα: αυτή η μικρή τρισύλλαβη λέξη «Αγάπη» κρύβει απίστευτη δύναμη, που όπου υπάρχει μόνο καλό κάνει:
- Στις οικογένειες, που τόσο εύκολα διαλύονται.
- Στις φιλικές σχέσεις.
- Στους ηγέτες κρατών , που έχουν άκρατη αλαζονεία και εγωισμό και καθορίζουν τις τύχες των λαών τους.
Στην ιστορία είναι λίγοι αυτοί που κυβέρνησαν με σύνεση και αγάπη και σκοπό είχαν το καλό του λαού τους. Οι περισσότεροι βέβαια από αυτούς δεν είχαν καλό τέλος, γιατί συγκρούστηκαν με τα μεγάλα συμφέροντα.
Με την αγάπη κερδίζεις τα πάντα, δεν χάνεις τίποτα.
Με το μίσος χάνεις τα πάντα, δεν κερδίζεις τίποτα.
Στο μίσος περιλαμβάνονται όλα τα αρνητικά συναισθήματα: Κακία, αλαζονεία, υπεροψία, αρχομανία, μισαλλοδοξία, υποτίμηση και πολλά άλλα.
Στην αγάπη βρίσκεις… και τι δεν βρίσκεις! Ένα χέρι να σε σηκώσει όταν πέφτεις, μέχρι μια αγκαλιά να σε παρηγορήσει και να νιώσεις ασφάλεια, δοτικότητα και νοιάξιμο. Πολύ βασικό να νοιαζόμαστε για τον διπλανό μας και όχι μόνο για τους δικούς μας.
Κάποτε ρώτησα μια γνωστή μου η οποία ήταν πράγματι συνεπής στα εκκλησιαστικά: Όταν προσεύχεσαι, θα προσεύχεσαι πρώτα γι’ αυτόν που δεν συμπαθείς και ύστερα για τους δικούς σου. Και μου είπε ξαφνιασμένη « ε, τρελή είσαι!».
Όχι δεν είμαι τρελή. Πιστεύω ότι είμαι συνειδητοποιημένη. Ο Χριστός δεν είπε να ξεχωρίζουμε τους ανθρώπους σε καλούς και κακούς. Τι κάνουμε εμείς; Τα λόγια του Χριστού τα ερμηνεύουμε όπως μας συμφέρει. Ο Χριστός δίδαξε την άδολη αγάπη.
Α – ΓΑ – ΠΗ.
Τρεις μαγικές συλλαβές…
