Ο Απρίλιος είναι ο κατεξοχήν μήνας της περισυλλογής. Η μνήμη της 21ης Απριλίου θα δίνει για πολλά, ευελπιστώ, χρόνια την ευκαιρία να συνειδητοποιούμε το μεγαλείο της πολιτικής ελευθερίας και της Κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας.

Συγκυριακές και ανόητες αντικοινοβουλευτικές κραυγές φαντασμάτων σκοτεινών σελίδων της ιστορίας μας ξαναβρήκαν την αρμόζουσα θέση τους στο περιθώριο της πολιτικής μας ζωής. Στο χέρι μας είναι να καταδικαστούν με την ψήφο μας σε ισόβια πολιτική αφωνία, αρκεί να αξιοποιήσουμε τα γνωστά εργαλεία της Δημοκρατίας.

Η συμμετοχή, ο ορθός λόγος και το μέτρο είναι τα όπλα του πολίτη για να θωρακίσει την πολιτική του ελευθερία.

Συνήθως λησμονείται το τρίτο.

Στο όνομα της εξασφάλισης κομματικής νομιμοφροσύνης θυσιάζουμε το αυτονόητο, επιλέγοντας την τυφλή αντιπαράθεση σε όλα τα επίπεδα.

Η περιστασιακή συναίνεση δεν είναι ανεκτή από τον κομματικό πατριωτισμό, ακόμα και στα εθνικά θέματα. 

Μια ματιά στη σύγχρονη ιστορία μας δείχνει ότι, η λαϊκή ετυμηγορία της σταύρωσης του «προδότη» πολλές φορές εκδόθηκε πριν από την εξέταση των μαρτύρων, και το αίμα, μεταφορικά και κυριολεκτικά, προηγήθηκε της απολογίας και της απόφασης. 

Το κόστος μιας τέτοιας τακτικής είναι πάντα βαρύ, και η κατανόησή του συνήθως δεν διδάσκει. 

Σύμπτωμα αποτελεί ο αποτρεπτικός φόβος να συμφωνήσει η Αντιπολίτευση με τη Συμπολίτευση, με θύμα την κοινή λογική.

Ας καταλάβουν λοιπόν όλοι όσοι ασκούν δημόσιο ρόλο ότι, ο τεκμηριωμένος λόγος, έστω και συναινετικός, εξυπηρετεί την αξιοπιστία των πολιτικών, ενισχύοντας εξαιρετικά τη βαρύτητα των λεγομένων τους.

Και τότε, ο κρίνων πολίτης ανασαίνει την ελευθερία της ευθυκρισίας, και το πολιτικό σύστημα θωρακίζει τη χώρα από τα λάθη της μισαλλοδοξίας και του τυφλού φανατισμού.

Μια διακομματική συναίνεση σε θέματα Εξωτερικής Πολιτικής, στην περίπτωση που η μικροκομματική αντιπαράθεση αδυνατεί να πείσει τον καλόπιστο, πολλαπλασιάζει τα ευήκοα ώτα και ενισχύει την πολιτική συμμετοχή.

Ας ξεκινήσουμε από τα μικρά και ευνόητα, μήπως κατορθώσουμε να συνεννοηθούμε στα μεγάλα και πιθανώς δυσνόητα.

Μια καλή αρχή είναι η ψήφος των αποδήμων.

Αυτό ίσως θα μας βοηθήσει να βρούμε κοινό βηματισμό ακόμα και σε όσα κατά καιρούς μας δίχασαν, εξαιτίας της ευκολίας του προεκλογικού μικροκομματικού οφέλους να ανακαλύπτει προδότες εκεί που δεν υπήρχαν.