(Αριστοτέλης).
Αγαπητοί αναγνώστες πριν από έξι χρόνια, είχα γράψει το παρακάτω άρθρο και θεώρησα σκόπιμο μετά από τις τελευταίες, δραματικές για τον τόπο μας εξελίξεις, να το ξαναφέρω στην μνήμην σας, καθόσον θεωρώ ότι είναι και πάλι επίκαιρο.
Δυστυχώς η Πολιτική και οι Πολιτικοί, μας απογοήτευσαν και μας απογοητεύουν, κατά συρροή και κατ εξακολούθηση.
Αν ζούσε σήμερα ο Αριστοτέλης και βλέποντας πως κατάντησαν την Δημοκρατία, οι σύγχρονοι Πολιτικοί άνδρες, με στεντόρεια φωνή θα μας έλεγε και πάλι: "Γι αυτό δεν είμαι Δημοκράτης".
Ας διαβάσουμε λοιπόν το εν λόγω άρθρο.
"Ο Λαός ΟΦΕΙΛΕΙ να αγωνίζεται και όχι μόνο να πολιτεύεται."
"Δύο είναι οι συντελεστές ενός Αγώνα: Ο Λαός και οι Πολιτικοί.
Στον καθένα από αυτούς τους δύο Συντελεστές ανήκει και ένας ρόλος.
Ο ρόλος του Λαού είναι να διατυπώνει με σαφήνεια και καθαρότητα το αίτημά του, και να απαιτεί επίμονα και αταλάντευτα από τους Πολιτικούς να αγωνίζονται με όλες τους τις δυνάμεις να επιτύχουν αυτό που θέλει ο Λαός.
Και ο ρόλος των Πολιτικών είναι να πολιτεύονται με σοβαρότητα και σύνεση με στόχο να προάγουν σταδιακά και σταθερά τη δικαίωση του αιτήματος του Λαού.
Η συνεργασία αυτών των δύο ρόλων έχει αναπόδραστα ως βέβαιο αποτέλεσμα την επίτευξη του στόχου του Λαού.
Αντίθετα, η αποτυχία είναι εξασφαλισμένη αν υπάρξει αλλαγή ή έστω παρέκκλιση από το περιεχόμενο του ρόλου ενός εκάστου των δυο συντελεστών όπως τούτο καθορίζεται πιο πάνω.
Ας φύγουμε από αυτή τη γενική θεώρηση, κι ας δούμε συγκεκριμένα τη δική μας περίπτωση.
Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι, δυστυχώς, ο Λαός μας δεν αγωνίζεται αλλά μόνο πολιτεύεται.
Και με αυτόν τον τρόπο έδωσε τη δυνατότητα στους Πολιτικούς να μην αγωνίζονται, με αποτέλεσμα τα προβλήματα της χώρας συνεχώς να οπισθοδρομούν, να γλιστρούν προς τα κάτω.
Πριν προχωρήσουμε σε ανάλυση αυτής της θλιβερής κατάστασης την οποίαν ο Λαός παρασυρμένος από τους Πολιτικούς του Ηγέτες, δημιούργησε με τη συμπεριφορά του, την κατάσταση που βιώνουμε σήμερα, είναι χρήσιμο, νομίζω, να εξηγήσουμε την έννοια του «αγωνίζομαι» και την έννοια του «πολιτεύομαι».
ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ σημαίνει ότι καταβάλλω έντονη και επίμονη προσπάθεια για να επιτύχω αυτό που θέλω. Παλεύω, βάζω τα δυνατά μου, μοχθώ, πασχίζω να επιτύχω το σκοπό μου. Μάχομαι ανυποχώρητος επί των επάλξεων και διεκδικώ δυναμικά τα δικαιώματά μου, το δίκαιον μου.
ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ σημαίνει μένω αμετακίνητος στο σκοπό μου και πολεμώ με δόντια και με νύχια να τον επιτύχω.
ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ σημαίνει δεν κάμνω ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ στο σκοπό μου και στα Εθνικά θέματα. Διεκδικώ πάντοτε το ίδιο. Δεν υποχωρώ ποτέ. Δεν κάμνω ελιγμούς. Οι ελιγμοί είναι για τους Πολιτικούς που πολιτεύονται. Όχι για το Λαό που αγωνίζεται.
ΓΙΑΤΙ ο Λαός ΟΦΕΙΛΕΙ να αγωνίζεται και όχι να πολιτεύεται; Για τους ακόλουθους λόγους:
Πρώτον, για να διατηρείται ακέραιος ο σκοπός του Αγώνα του.
Δεύτερον, για να ενισχύει τους Πολιτικούς στην προσπάθειά τους να δκαιώσουν τον Αγώνα του Λαού. Οι Πολιτικοί διευκολύνονται από το ανένδοτο του Λαού στο να αντιμετωπίζουν τις πιέσεις των ξένων για υποχωρήσεις.
Τρίτον, αν οι Πολιτικοί είναι ανεπαρκείς (ανίκανοι) ή ενδοτικοί (έτοιμοι να πουλήσουν την πατρίδα τους για να έχουν την εύνοια των ξένων και να διατηρούνται στην εξουσία), η εμμονή του Λαού στον ΑΚΕΡΑΙΟ σκοπό, απαγορεύει σ’ αυτή την κατηγορία των Πολιτικών να προδώσουν, ή έστω, να οδηγήσουν τον Αγώνα του Λαού εις αποτυχία.
Τέταρτον. Για να πολιτευτεί ένας σωστά και να κάμει τους αναγκαίους ελιγμούς για να φτάσει με επιτυχία στο τέρμα του Αγώνα, απαραιτήτως χρειάζεται να γνωρίζει πολλά πράγματα τα οποία μόνον οι Πολιτικοί μπορούν να γνωρίζουν ο δε Λαός είναι αδύνατον να γνωρίζει.
Ο Λαός π.χ., δεν μπορεί να ξέρει ούτε τις πραγματικές θέσεις των άλλων χωρών, ούτε τις δυνατότητές τους, ούτε τις αδυναμίες τους, ούτε τους ειδικούς και γενικούς στόχους τους, ούτε τα εμπλεκόμενα συμφέροντα, ούτε τις πιθανές τοπικές ή διεθνείς αλλαγές και ανακατατάξεις, και, συνεπώς, ούτε τη μέθοδο που κάθε φορά θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να επιτύχουμε αυτό που επιδιώκουμε.
Για τους τέσσερις αυτούς σοβαρότατους λόγους ο Λαός οφείλει να αγωνίζεται πάντοτε και αποκλειστικά και ποτέ να μην πίπτει στην παγίδα συνειδητών ή ασυνείδητων εχθρών της Πατρίδος του και να πολιτεύεται.
Όταν ο Λαός αγωνίζεται μόνον και δεν πολιτεύεται, οι Πολιτικοί θέλουν δεν θέλουν πολιτεύονται σωστά και με επιτυχία.
Όταν ο Λαός πολιτεύεται οι Πολιτικοί στερούνται της Δύναμης του Λαού και είναι εκτεθειμένοι σε πιέσεις, πολλές φορές αφόρητες, των ξένων.
Και αν οι Πολιτικοί χωρίς την κάλυψή τους από τη Δύναμη του Λαού, είναι ανεπαρκείς ή συμφεροντολόγοι, γίνονται εύκολα πιόνια των ξένων και κάμνουν ό, τι τους ζητήσουν ή τους διατάξουν.
Ο Λαός μας, αν θέλει να αποτρέψει την σημερινή δραματική κατάσταση της Πατρίδας μας, μπορεί ! Έχει τη δύναμη.
Και αν επιθυμεί να λυθούν σωστά τα, οικονομικά και όχι μόνο προβλήματα, οφείλει χωρίς καθυστέρηση να σταματήσει να πολιτεύεται και να αποφασίσει οριστικά και αμετάκλητα ότι ο ρόλος του είναι να ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ.
Και τότε να πει στους Πολιτικούς και να αξιώσει από αυτούς να πολιτευθούν κατά τρόπον που να λύσουν τα προβλήματα της πατρίδας μας. Το πώς θα πολιτευθούν είναι ευθύνη δική τους.
Αν δεν έχουν τη δύναμη να λύσουν τα προβλήματα της χώρας μας, ο λαός ένα και μόνον δικαιούται - Συνταγματικά (λέμε τώρα, αφού και αυτό το κατήργησαν) - και οφείλει να τους πει: ΦΤΑΝΕΙ! Αδειάστε μας τη Γωνιά!
Και μην ανησυχείτε!
Η Πατρίδα μας δεν έχει στερέψει από ΑΞΙΟΥΣ και ΙΚΑΝΟΥΣ Ηγέτες, για να αναλάβουν τα ηνία της χώρας, αρκεί να μην τους «θάβεται» εσείς και το σύστημα που σας στηρίζει."
Αγαπητοί φίλες/οι δυστυχώς, τα χρόνια της μεταπολίτευσης, μας δίδαξαν, ότι η πολιτική είναι μια πάλη συμφερόντων, καλυπτόμενη πίσω από μια μεταμφιεσμένη Δημοκρατία.
