Οι χωρικοί κτηνοτρόφοι τον επικαλούνταν για την ανεύρεση των αποκομμένων κατά την βοσκή ζώων τους. Οι τσομπάνηδες για να αποφύγουν την νυχτερινή αναζήτηση των απολωλότων, κατάφευγαν στην επίκληση του αγίου διαβάζοντας ευχές, την περίφημη Σολομωνική, (μαύρη μαγεία), με την οποία πίστευαν ότι φράσσονταν το στόμα του λύκου, ενώ παράλληλα έδεναν, στην κόψη του, ένα ψαλίδι και το κρέμαγαν στον τοίχο την ημέρα αυτή, για να είναι κλειστό (δεμένο) το στόμα του επικίνδυνου τζιαναβαριού (λύκου)…
Στον Τσιφλίκ-μαχαλά, (Λαγκαδοχώρι), μικροσυνοικισμό του Παρόχθιου, (Χότσια-μαχαλάς), στην καρδιά της Κρούσιας, γενέθλιο τόπο μας, (ανύπαρκτο σήμερα), οι άνθρωποι, κτηνοτρόφοι μεγάλων ζώων κατά προτεραιότητα, είχαν προσλάβει κατά τα μέσα της δεκαετίας του ’30, ως τσομπάνη έναντι ετήσιας χρηματικής αμοιβής και διατροφής, τον γνωστό τους Χάμπο, πάππο της φίλης μου στο f/b Γεωργίας, από την Τέρπυλλο (Κιουρκιούτ).
Σαν σήμερα ημέρα του αγίου Μηνά ο θείο Γιάννης, πάππος του βουλευτή Θεσσαλονίκης Γιάννη Αμανατίδη, είδε με ανησυχία το βράδυ, ότι λείπει ανάμεσα από τα λοιπά ζώα της επιστροφής το καλύτερο ταυρί του, που το προόριζε για βόδι ζυγού…
…Χάμπο, είπε ο τριαντάρης Γιάννης, σήκω, πάρε το φανάρι και πάμε στο βουνό για αναζήτηση του νεαρού ταύρου (γαρκού)… (οι νυχτερινές αναζητήσεις ήταν μέσα στις υποχρεώσεις του τσομπάνη).
…Μην ανησυχείς Γιάννη, τον καθησύχασε ο Χάμπος, εγώ διάβασα την Σολομωνική με τις ευχές, παρακάλεσα και τον Άγιο και έδεσα το στόμα του λύκου… Κρέμασα και το ψαλίδι δεμένο στον τοίχο…
Πείσθηκε ο Γιάννης και πήγε για ύπνο καλού καιρού…
Ήρθε το αύριο και όταν βγήκαν για αναζήτηση με το φως της ημέρας, βρήκαν τα υπολείμματα του νεαρού βοδιού, που έπεσε θύμα βοράς λύκου όχι πολύ μακριά από το χωριό, στη θέση Γαβάχ’ (Καβάκι).
Μπορεί ο Χάμπος να γλύτωσε την χειροδικία, με την επέμβαση των φρονιμότερων μεγαλύτερων αδελφών, του χειροδύναμου ντελή-Γιάννη (αφήστε με, θα ‘τσακώνω’ τα στούδια τ’), εισέπραξε όμως την απόλυσή του χωρίς αποζημίωση, καθ’ ό ομολόγησε, ότι όλα αυτά, οι σολομωνικές και οι ευχές αυτού του είδους περί δεσίματος του στόματος του άγριου λύκου, είναι για τους αφελείς, τους αμαθείς και οκνηρούς…
Ενθυμούμαι ότι οι δικοί μας διατηρούσαν καλή γνωριμία με τον Χάμπο μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’70, που ολοκληρώθηκε ο βίος του.
Κιλκίς 11.11.2022
Αναστάσιος Αμανατίδης
