Α. Σύμφωνα με το παρακάτω απόσπασμα από το πρόγραμμα εκδηλώσεων του Δήμου Κιλκίς  για τα ¨ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 2017¨ διαβάζουμε:
«Σάββατο 27 Μαΐου – 18:00
11ος Διαγωνισμός  Πιροσκί Ευκαρπίας Κιλκίς
Δεξίωση του μνημοσύνου των θυμάτων της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου
Πλατεία Ευκαρπίας
Πολιτιστικός Σύλλογος Ευκαρπίας Κιλκίς “Το Λαβάς” - Δήμος Κιλκίς»
 Η εκδήλωση είχε ενταχθεί στο πρόγραμμα εκδηλώσεων  του Δήμου Κιλκίς ως «Δεξίωση του μνημοσύνου των θυμάτων της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου» και προφανώς χρηματοδοτήθηκε από το Δήμο.
Β. Αναζητώντας την αφίσα της εκδήλωσης, πληρωμένη προφανώς από τον Δήμο με το σήμα του,   διαπίστωσα ότι αναγράφονται τα αυτονόητα:
Διαγωνισμός διαφόρων Πολιτιστικών Συλλόγων για το καλύτερο πιροσκί, με ποντιακό γλέντι και πρόσκληση του κοινού για να ψηφίσουν και να γλεντήσουν. Σημείωση, η αφίσα επανακυκλοφόρησε λόγω ματαίωσης της αρχικής εκδήλωσης εξ αιτίας των δυσμενών καιρικών συνθηκών.
Γ. Αναζητώντας  περαιτέρω στοιχεία για την εκδήλωση, βρίσκω την ανακοίνωση της εκδήλωσης στην ηλεκτρονική εφημερίδα pontos  news, η οποία έχει ως ακολούθως:
«Διαγωνισμός πιροσκί και ποντιακό γλέντι στην Ευκαρπία Κιλκίς
Πολιτιστικός Σύλλογος Ευκαρπίας Κιλκίς «Το Λαβάς»
Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ευκαρπίας Κιλκίς «Το λαβάς» και ο Δήμος Κιλκίς διοργανώνουν διαγωνισμό πιροσκί και ποντιακό γλέντι την Κυριακή 4 Ιουνίου 2017, στις 18:00, στην πλατεία Ευκαρπίας.                                                                                         Όσοι παρευρεθούν θα έχουν την ευκαιρία να ψηφίσουν το καλύτερο πιροσκί και στη συνέχεια να το γευτούν γλεντώντας με ποντιακή μουσική.  Είσοδος ελεύθερη.»                                          
Δεν χωρά αμφιβολία, από τις ανακοινώσεις, αφίσες και προσκλήσεις,  ότι πρόκειται για μια εκδήλωση μείγμα πολιτιστικού -παραδοσιακού περιεχομένου με διαγωνισμό για το ποιος Π. Σ. Σύλλογος θα κάνει το καλύτερο πιροσκί,  με παραδοσιακούς ποντιακούς χορούς από χορευτικά των Πολιτιστικών Συλλόγων και με γλέντι ποντιακό σε αντίθεση με την ένταξή του στο πρόγραμμα εκδηλώσεων του Δήμου Κιλκίς για τα    ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 2017 ως «Δεξίωση του μνημοσύνου των θυμάτων της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου».
Δ. Η εκδήλωση όπως φαίνεται παρακάτω , τελεί υπό την αιγίδα της Περιφερειακής Ενότητας Κιλκίς.  Άραγε με τι εννοιολογικό περιεχόμενο  έγινε η ένταξή της υπό την αιγίδα της Π.Ε. Κιλκίς;
Ε.   Επανέρχομαι στο δημοσίευμα παραθέτοντας το παρακάτω απόσπασμα:
«ΜΕ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ ΤΗΝ ΕΥΚΑΡΠΙΑ ΤΙΜΗΘΗΚΕ Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ
            ………………………….
Η Εκδήλωση, που συνδιοργανώθηκε από τον τοπικό Σύλλογο και τον Δήμο Κιλκίς, υπό την αιγίδα της Περιφερειακής Ενότητας Κιλκίς και πολλών χορηγών που την υποστήριξαν, αποτελεί ένα μνημόσυνο στα θύματα της Γενοκτονίας του Πόντου και στέλνει δυνατά τα μηνύματα της διατήρησης της μνήμης και της συνέχειας του αγώνα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας.
Την έναρξη της διαδικασίας κήρυξε η Πρόεδρος του ΔΣ του Πολιτιστικού Συλλόγου Ευκαρπίας  ”ΛΑΒΑΣ”  κα. Μαρία Ευθυμιάδου, η οποία εξέφρασε την υπερηφάνεια της για τις δραστηριότητες του Συλλόγου  αλλά και για τον τρόπο που αποδίδει τιμή στα θύματα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και ευχαρίστησε όλους όσους συνεργάστηκαν για την άψογη διεξαγωγή της εκδήλωσης.»
ΣΤ.  Στην ομιλία ή συνέντευξη (video αναρτημένο στο διαδίκτυο) ο Ιερέας π. Ιωάννης Ξενιτίδης αναφέρει:  «ότι η εκδήλωση αρχικά ξεκίνησε ως δεξίωση για το μνημόσυνο των θυμάτων των Ελλήνων του Πόντου. Αργότερα την αγάπησε τόσο πολύ ο κόσμος που εξελίχθηκε σε μια κανονική εκδήλωση χωρίς να χάσει το χαρακτήρα της.  ΄Οσον  αφορά τον πανηγυρικό χαρακτήρα που  έχει πάρει», είπε ότι, «εμείς τους προγόνους μας τους έχουμε ως ήρωες  και τους ήρωες δεν τους κλαίμε ποτέ, τους αισθανόμαστε εδώ και με το ποντιακό παρασκεύασμα τους θυμόμαστε και τους τιμούμε».
Αλήθεια, με το κέρασμα πιροσκί στο ξεκίνημα, με τις πρώτες εκδηλώσεις, που δεν είχε αυτόν τον πανηγυρικό χαρακτήρα , τους προγόνους δεν τους θεωρούσαν ήρωες και τους κλαίγανε;  Ο πανηγυρικός χαρακτήρας που πήρε η εκδήλωση, στο πέρασμα μια δεκαετίας  περίπου, μετέβαλε  τους προγόνους από θύματα σε ήρωες;
Αλήθεια διερωτώμαι με φρίκη , πως μπορέσατε, ποιός σας έδωσε το δικαίωμα  να εκμεταλλευτείτε τη μνήμη   των θυμάτων της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου; ενός γεγονότος που  μαυρίζει την ψυχή όποιου το γνωρίζει σε βάθος ή την ακούει έστω και για πρώτη φορά. Ενός εγκλήματος που όμοιά του λίγα έχει να επιδείξει η ιστορία ανά τον κόσμο.  Ενός εγκλήματος για το οποίο μίλησαν ξένοι – μη Έλληνες – μη Ορθόδοξοι  (Πρόξενοι της εποχής εκείνης στον Πόντο, ανταποκριτές κ.λ.π.)  αλλά κυρίως οι επιζήσαντες μάρτυρες και  πρόσφυγες πρώτης γενιάς.  352.000 ανθρώπινες ζωές χαθήκανε με τον πιο απάνθρωπο τρόπο γιατί ήταν Ορθόδοξοι  Χριστιανοί και όχι Μουσουλμάνοι, γιατί ήταν Έλληνες διατηρώντας γλώσσα, ήθη, παραδόσεις και αξίες για περισσότερο από2.500 χρόνια.
Σαν εκδήλωση παραδοσιακή – πολιτιστική, σ’ ένα πανέμορφο πάρκο που όμοιό του δεν έχει η πόλη του Κιλκίς, ναι τη συγχαίρω και εγώ. Μπράβο στο Π.Σ. Ευκαρπίας, αλλά μέχρις εκεί.   Βέβαια γεννάται  και το ερώτημα: Ενημερώθηκαν οι συμμετέχοντες Πολιτιστικοί  Σύλλογοι ότι θα χορέψουν και θα διασκεδάσουν σε μια δεξίωση του μνημόσυνου των θυμάτων της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, όπως αναφέρει ο Δήμος στην ανακοίνωσή του ή σ΄ ένα μνημόσυνο όπως ανέφερε η πρόεδρος του Π. Σ. Ευκαρπίας;
Θεωρώ πως κανείς δεν έχει το δικαίωμα να εμπλέκει εκδηλώσεις αυτού του είδους με μνημόσυνα υπέρ  των θυμάτων της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, και με τη συνέχεια των προσπαθειών για την αναγνώριση της Γενοκτονίας.
Με πανηγυρικές εκδηλώσεις θα πείσουμε ξένους πολιτικούς και κυβερνήσεις για το τι θηριωδίες διαπράχθηκαν από το κεμαλικό καθεστώς σε βάρος του Ποντιακού Ελληνισμού, ώστε να έρθουν ακόμη και σε ρήξη με του τουρκικό κατεστημένο και να αναγνωρίσουν τη Γενοκτονία;  
Ταπεινή μου γνώμη: να πάψει πια ο Π.Σ. Ευκαρπίας και οι εμπλεκόμενοι άλλοι φορείς  να παρουσιάζουν αυτή την απλή παραδοσιακή εκδήλωση, όσο όμορφη και αν είναι, με το βαρύτατο θέμα της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού και να το αποκαλούν με τόσο αφελή και επιπόλαιο τρόπο «μνημόσυνο ή δεξίωση μνημοσύνου»  αυτών των αμέτρητων θυμάτων, που οι κραυγές του πόνου και της οδύνης του χαμού τους ηχούν ακόμα στα αυτιά του σύγχρονου  σκεπτόμενου ΄Ελληνα.