Από τότε που πρωτοεμφανίστηκε το θηλαστικό άνθρωπος πάνω στον πλανήτη και ιδιαίτερα από τότε που μετεξελίχθηκε σε homo sapiens και απέκτησε μόνιμη κατοικία στους πρώτους οικισμούς, αναδείχθηκαν και οι δύο εκφάνσεις της ανθρώπινης ψυχής, η συντηρητική και η φιλελεύθερη. Ένα κομμάτι των πρώτων ανθρώπινων κοινωνιών εξέφραζε τον συντηρητισμό δηλαδή την προσήλωση στην υπάρχουσα κατάσταση των πραγμάτων φοβούμενο τις οποιεσδήποτε παρεμβάσεις που θα την άλλαζαν. Το άλλο κομμάτι εξέφραζε τον ριζοσπαστισμό δηλαδή τις αλλαγές στην ανθρώπινη λειτουργία ανάλογα με την πρόοδο της ανθρώπινης σκέψης που εκφραζόταν μέσα από την εξέλιξη της φιλοσοφίας αλλά και της επιστήμης. Οι δύο αυτές εκφάνσεις βρίσκονταν και βρίσκονται μέχρι σήμερα σε μια διαρκή σύγκρουση. Ας θυμηθούμε την αρχαία Ελλάδα στην οποία τον συντηρητισμό εξέφραζε η Σπάρτη ενώ τον φιλελευθερισμό η Αθήνα.
Ο συντηρητισμός οδηγεί σε αδιέξοδα οπότε έρχεται νομοτελειακά ο ριζοσπαστισμός ο οποίος ολοκληρώνει τον κύκλο του και οδηγεί σε νέα αδιέξοδα. Επανέρχεται ο συντηρητισμός και έτσι πορεύεται εδώ και χιλιετίες το ανθρώπινο είδος.
Κλασσικό παράδειγμα στα καθ’ ημάς αποτελεί ο φιλελεύθερος βενιζελισμός που επικράτησε από το 1910 μέχρι το 1935 όταν με το αποτυχημένο κίνημα του Πλαστήρα εγκαθιδρύθηκε το κράτος της δεξιάς. Συντηρητισμός παντού. Θεοποίηση της βασιλικής οικογένειας, ξύλο από τους δασκάλους στα σχολεία, ποδιές στους μαθητές, υπερανάδειξη του ρόλου του στρατού και της αστυνομίας, νόμος 4000 περί τεντυμποϊσμού κτλ…κτλ…
Το κράτος της δεξιάς άρχισε να παρακμάζει εκεί κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 70. Το τέλος του επισφραγίστηκε στις εκλογές του 1981 με την επικράτηση του ΠΑΣΟΚ και ο κύκλος ριζοσπαστισμού άνοιξε όταν οι κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου επέφεραν επαναστατικές αλλαγές. Κατάργηση του αναχρονιστικού θεσμού της προίκας, πολιτικός γάμος, αυτόματο διαζύγιο, κατάργηση της σχολικής ποδιάς και φιλελευθερισμός στην εκπαίδευση με την κατάργηση του θεσμού του επιθεωρητή, τα μαθητικά συμβούλια και πόσα άλλα…
Σήμερα, διαπιστώνουμε ότι ο κύκλος που άνοιξε το ΠΑΣΟΚ από το 1981 κλείνει οδηγώντας μοιραία στο άλλο άκρο. Βλέπουμε το τι γίνεται στα γυμνάσια, στα λύκεια και στα πανεπιστήμιά μας. Η πρωτοφανής έξαρση της εγκληματικότητας και η ατιμωρησία δημιουργεί το αίσθημα της ανασφάλειας στους πολίτες που αγωνιούν καθημερινά για τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους.
Για όλους τους παραπάνω λόγους επιτρέψτε, φίλοι μου, να κάνω την πικρή πρόβλεψη ότι στις ευρωεκλογές του Ιουνίου, στη χώρα μας αλλά και σ’ όλα τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα έχουμε σαρωτική άνοδο των δεξιών και ακροδεξιών κομμάτων.
‘’Σε φοβίζει αυτό το ενδεχόμενο;’’ θα με ρωτήσει κάποιος. Η απάντησή μου είναι ένα μεγάλο όχι. Η ακραία συντηρητική πορεία θα κάνει κι αυτή τον κύκλο της και σε βάθος χρόνου θα αρχίσει νομοτελειακά η παρακμή της οπότε θα ανοίξει και πάλι ο δρόμος για τον φιλελευθερισμό.
Ας είμαστε αισιόδοξοι…
