Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα πολλοί από εμάς να πάρουμε τους δρόμους, οι περισσότεροι βέβαια προς αναζήτηση κάποιας ταβέρνας, άλλοι πάλι θέλοντας να αποφύγουν τα «στέκια» του κορονοϊού κατέληξαν στα βουνά και τα «λαγκάδια». Εμείς επιλέξαμε το δρόμο προς το Πάικο και τα όμορφα χωριά του. Έτσι κι’ αλλιώς μια απόδραση προς το Πάικο είναι πάντα, χειμώνα, καλοκαίρι, μια καλή επιλογή. Τελικά επιλέξαμε να ανηφορήσουμε προς την όμορφη λίμνη του Μεταλλείου φροντίζοντας να πάρουμε μαζί μας κρασί και λίγα καλούδια που ξέμειναν από το πρωτοχρονιάτικο τραπέζι. Εκεί στο «μπαλκόνι» της λίμνης, με τον ήλιο να μας ζεσταίνει απολαύσαμε την χειμωνιάτικη ομορφιά του τοπίου και την γαλήνη της φύσης. Και όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις το κρασί και τα συνοδευτικά του, αποδείχτηκαν τελικά όντως λίγα.
Η βόλτα στα μονοπάτια γύρω από την λίμνη συμπλήρωσε την ευχάριστη παραμονή μας και δικαίωσε απόλυτα την επιλογή μας. Γι’ αυτό και εμείς σάς προτείνουμε όποτε νοιώσετε την ανάγκη για χαλάρωση μια απόδραση προς το όμορφο Πάικο, πάντα βέβαια με τα απαραίτητα εφόδια, ξέρετε εσείς, κρασί, ελιές, τυρί και κανένα χωριάτικο λουκάνικο. Έτσι για παν ενδεχόμενο!
Υ.Γ.: Δυστυχώς όλες οι ξύλινες κατασκευές, κιόσκια, πάγκοι, τραπεζάκια κ.λπ. πρέπει να αντικατασταθούν ή να συντηρηθούν. Η όλη εικόνα θυμίζει εγκατάλειψη. Θέλω να πιστεύω πως σύντομα θα αλλάξει.
Θα δούμε.