Έφυγα από κοντά του έφηβος, πολλά είδα και πολλά έζησα αλλά τον Αη Γιώργη του που τα χώματα του τα πότισα με τα αίματα στον πετροπόλεμο των παιδικών μου χρόνων τον    κουβαλώ πάντα μέσα μου. Μιλάω φυσικά για το Κιλκισάκι μας  που φοβάμαι ότι είναι άτυχο και δεν αγαπήθηκε ποτέ από τους κατοίκους του. Οι πρώτοι του κάτοικοι ,οι πρόσφυγες που το δημιούργησαν το είδαν σαν εφαλτήριο για εκτίναξη στην  διπλανή Θεσσαλονίκη και οι σημερινοί το ανέχονται χωρίς να το δημιουργούν.
Πέστε μου αλήθεια  οι κατοικούντες στο σημερινό Κιλκίς είναι εικόνα  Ευρωπαϊκής πόλης του εικοστού πρώτου αιώνα αυτό που  βλέπει κανείς μόλις μπαίνει στην 21η Ιουνίου.
Μόλις μπεις  παίρνεις  την εικόνα ενός υπαίθριου γκαράζ, που παρκάρεις, ανέξοδα μάλιστα, και στις δύο πλευρές του δρόμου, τα περισσότερα κτίσματα, στα μικρά οικόπεδα των πρώτων κατοίκων είναι από την εποχή του 1913, οι κάθετοι της 21ης Ιουνίου έχουν οικοδομηθεί με πολυκατοικίες δυσανάλογες των στενών δρόμων, ευτυχώς σε ορισμένες γειτονιές, π.χ. στον περιφερειακό,  χουν κτιστεί ορισμένες οικοδομές από μερακλήδες, που επιτρέπουν να φανταστούμε το πώς θα μπορούσε να γίνει το Κιλκίς εάν υπήρχε λογικό  πολεοδομικό σχέδιο. Δεν ξέρω αν διαφωνήσετε με την γνώμη μου αλλά εγώ πιστεύω ότι δεν αγαπήθηκε η πόλης μας ούτε από τους κατοίκους της αλλά ούτε και από τους κατά καιρούς  άρχοντες του. Υπήρχε ανέκαθεν έλλειψης  οράματος και σχεδιασμού.
Το πρώτο μεγαλόπνοο σχέδιο ήταν  η δημιουργία περιφερειακού  δρόμου, έμεινε ημιτελής, το τελευταίο, η ανάπλασης του Πάρκου-Κήπου, χαρακτηριστικό παράδειγμα προχειρότητας και έλλειψης ολοκληρωμένου προγραμματισμού. Η πόλης κόπηκε στα δύο γιατί δεν υπήρξε κοινή λογική να γίνει υπόγειος ο δρόμος, άντε τώρα  να πας από την Μητρόπολη στους 15 Μάρτυρες. Όταν πριν την αποπεράτωση του έργου ρώτησα παράγοντες της πόλης μας , γιατί δεν υπογειοποιήσατε τον δρόμο, πήρα την απάντηση, λόγω υψηλού κόστος. Μα απ’ ότι ξέρω το έργο έγινε από Ευρωπαϊκά προγράμματα, οι Ευρωπαίοι που εκτιμούν την τελειότητα, ήταν δυνατόν με σωστή παρουσίαση της σκοπιμότητας  να μην ενέκριναν την ολοκληρωμένη μελέτη. Πάμε  παρακάτω διατήρησης παρελθόντος, είναι γνωστό ότι η πόλης μας δημιουργήθηκε από το μηδέν, οι πρώτοι κάτοικοι, πρόσφυγες στο σύνολο τους το είδανε σαν τόπο προσωρινής διαμονής και σαν εφαλτήριο για την κάθοδο τους στην γειτονική Θεσσαλονίκη οι  σημερινοί όμως που αισίως φτάνουν στις 30 χιλιάδες δεν θέλουν να δημιουργήσουν ανθρώπινη πόλη γ’ αυτούς και τα παιδιά τους, δεν πρέπει δημιουργώντας την σημερινή πόλη να κρατήσουν και σημεία που να θυμίζουν το παρελθόν, γιατί  έπιασε η μανία των κατεδαφίσεων. Υπήρχαν δύο  τρία κτίσματα χαρακτηριστικά του παρελθόντος της, όπως, το Ντάνεφ (το 2ο Δημοτικό  Σχολείο) πέτρινο διώροφο κτήριο, χαρακτηριστικό Βαλκάνιο κτίσμα, που θεωρήθηκε σκόπιμο να κατεδαφιστεί, και αν δεν υπήρχα ο σύλλογος παλιών Κιλκισιωτών, το παλιό Διοικητήριο θα είχε, την ίδια τύχη, ας σωθούν τουλάχιστον τα εναπομείναντα, Σρατώνες κλπ. και φυσικά ορισμένα  νεοκλασικά επί της 21ης Ιουνίου και όχι μόνο.
Αλλά ας δούμε τι μπορεί να γίνει για την ανάπλαση και αναμόρφωση της πόλης μας. Κατά κύριο λόγο πρέπει να συμμετέχουν όλοι οι κάτοικοι με προτάσεις, πρέπει να βγουν άρχοντες της πόλης άτομα που την αγαπούν και θέλουν να την ομορφύνουν. Δεν βλέπουμε τι πετυχαίνουν άλλοι Δήμοι στην Χώρα μας π.χ. Τρίκαλα, Ξάνθη κλπ  Ας ανοίξουν λοιπόν  στις εφημερίδες της πόλης, που δόξα το Θεό είναι αρκετές, ένα «Κυτίο ιδεών» σε αυτές τις στήλες πολιτών, οι κάτοικοι θα καταθέτουν τις προτάσεις τους για την καλυτέρευση τόσο της μορφής όσο και τα ζωντάνιας της. Σε αυτό λοιπόν το «Κυτίο ιδεών»  καταθέτω τις πρώτες προτάσεις, ας γίνουν μια καλή αρχή για θετικές ιδέες.
Η 21η Ιουνίου, από το φαρμακείο Ιωσηφίδη μέχρι τη διασταύρωση Μητροπόλεως (Περίπτερο Μαρίντση) για τους παλιούς, να γίνει δρόμος ήπιας κίνησης, δηλαδή, διαπλάτυνση των πεζοδρομίων, και διατήρηση του οδοστρώματος μόνο για κυκλοφορία οχημάτων, ώστε να είναι αδύνατη η στάθμευσης.
Που θα πάνε τα αυτοκίνητα. Στην πλατεία Ειρήνης να κατασκευαστεί τριόροφος υπόγειος σταθμός αυτοκινήτων, (Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθούν αρχαία) πάνω από το σταθμό φυσικά μπορεί να δημιουργηθεί πράσινο. Μην μου πείτε από πού τα λεφτά, ευρωπαϊκά προγράμματα υπάρχουν ακόμη, ολοκληρωμένα σχέδια δεν υπάρχουν. Φαντάζεστε ένα κέντρο χωρίς παρκαρισμένα αυτοκίνητα; Που ξέρεις μπορεί τα βράδια να έκλεινε η κυκλοφορία στο κεντρικό κομμάτι της 21ης Ιουνίου και να αναβίωνε η «βόλτα».
Σίγουρα δεν το αγαπώ το «αδιάφορο» Κιλκίς μόνο εγώ, το αγαπούν και άλλοι. Ας ενεργοποιηθούμε όλοι μας  και ας ρίξουμε ιδέες στο «Κυτίο ιδεών».