Ας αντιπαρέλθουμε το γεγονός ότι η κυβέρνηση έφερε τη σχετική τροπολογία με αιφνιδιαστικό τρόπο. Ας αναρωτηθούμε για την σκοπιμότητά της αυτήν καθεαυτήν.
Πιστεύω ότι το ζήτημα έχει τη νομική και την πολιτική του διάσταση.
Νομίζω ότι από άποψη νομική θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι, πράγματι, οι Έλληνες του εξωτερικού δικαιούνται να ψηφίζουν στις εθνικές εκλογές μαζικά και χωρίς περιορισμούς. Από άποψη όμως πολιτική, κάτι τέτοιο, στην πράξη, θα οδηγούσε σε αποτελέσματα εντελώς απαράδεκτα.
Γιατί αυτό;
Καταρχάς, η Ελλάδα είναι από τις ελάχιστες χώρες του κόσμου με τόσο μεγάλη αριθμητικά διασπορά. Δηλαδή, οι Έλληνες του εξωτερικού είναι δυσανάλογα πολλοί αναλογικά με τον πληθυσμό της χώρας.
Συνεπώς, σε περίπτωση που ψηφιζόταν η επίμαχη τροπολογία, θα εξέλεγαν την κυβέρνηση της Ελλάδας άνθρωποι που ζουν στο εξωτερικό για πολλές δεκαετίες. Πολλοί δε από αυτούς δεν πληρώνουν καν φόρους στο ελληνικό κράτος. Αποτέλεσμα: οι εθνικές εκλογικές αναμετρήσεις θα κρίνονταν-σε μεγάλο βαθμό-από ανθρώπους οι οποίοι δεν θα είχαν κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα από μια τυχόν κακή ελληνική κυβέρνηση, αφού δεν θα ήσαν αναγκασμένοι να υποστούν τις συνέπειες μιας κακής εκλογής.
Δεν υποστηρίζω-εννοείται-την απουσία του δικαιώματος του εκλέγειν από τους Έλληνες του εξωτερικού. Αλλά διαφωνώ κάθετα με την επιδίωξη της κυβέρνησης να χορηγηθεί αυτό το δικαίωμα χωρίς όρους και προυποθέσεις.
Γιατί άραγε η κυβέρνηση της ΝΔ επιμένει τόσο πολύ – από το 2019 μάλιστα – σε αυτήν της την επιδίωξη;
Η κυβέρνηση επικαλείται αρχές και αξίες όπως η δημοκρατία και ο πατριωτισμός.
Προφανώς πιστεύει ότι απευθύνεται σε ηλίθιους, σε κάφρους!
Η αλήθεια είναι πολύ πιο πεζή: αποτελεί κοινό μυστικό ότι, σύμφωνα με σχεδόν όλες τις μετρήσεις, η πλειοψηφία των Ελλήνων των ΗΠΑ, της Γερμανίας και της Αυστραλίας ανήκει πολιτικά στον λεγόμενο συντηρητικό χώρο. Δηλαδή, στην πράξη, ψηφίζουν ΝΔ – κατά πλειοψηφία. Αυτό και μόνον αυτό είναι το κίνητρο.
Με μια «κίνηση ματ», η κυβέρνηση επεδίωξε, κατ’ ουσίαν, να αλλάξει το πραγματικό εκλογικό σώμα της χώρας. Ο στόχος της είναι να εξασφαλίσει με αυτόν τον τρόπο συνεχείς εκλογικές νίκες στις εθνικές εκλογές ίσως και για δεκαετίες! Πάντοτε, όποτε μεθοδεύονται τέτοιοι σχεδιασμοί, το πράγμα ντύνεται, όπως ανέφερα και προηγουμένως, με τους μανδύες του πατριωτισμού και της δημοκρατίας. Τόσο θράσος και τέτοια υποκρισία!
Για να μην παρεξηγηθώ: είμαι απολύτως βέβαιος ότι, αν οι μετρήσεις έδειχναν ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων του εξωτερικού ανήκαν πολιτικά στον λεγόμενο κεντροαριστερό ή αριστερό χώρο, θα έσπευδαν να φέρουν την επίμαχη τροπολογία ο Σύριζα, το ΠΑΣΟΚ ή το ΚΚΕ. Δυστυχώς…
Το σύστημα της χώρας μόνο κατ’ ευφημισμόν είναι «πολιτικό σύστημα». Στην πραγματικότητα είναι κομματικό σύστημα, ή, για περισσότερη ακρίβεια, κομματικό καθεστώς.
