Γράφει η Σοφία Κεσίδου.

Πιστεύω πως είναι μεγάλη τύχη στη ζωή να μοιραστείς τον εργασιακό βίο με ανθρώπους καλοσυνάτους, ευφυείς, συνεργατικούς, με κατανόηση και προθυμία.

Μια τέτοια τύχη αξιώθηκα, τα τελευταία 20 χρόνια, που απασχολήθηκα στον τομέα του πολιτισμού, συνεργαζόμενη με τον Βασίλη του σπηλαίου. Τον Βασίλη του Κιλκίς, τον Βασίλη Μακρίδη.

Ακόμη και τους τελευταίους μήνες που όδευε προς την ολοκλήρωση της εργασιακής του καριέρας, είχε τη διάθεση και προθυμία ενός πρωτοδιόριστου υπαλλήλου.

Δεν τον έφθασε όμως ως εδώ η τύχη τον Βασίλη. Ήταν το πάθος, η προσπάθεια, η αυταπάρνηση του.

Έχει συνδέσει τη ζωή του με την ύπαρξη του σπηλαίου από την ηλικία των 7 ετών, όταν έμπαινε και ανακάλυπτε τα μυστικά του, με αποτέλεσμα σήμερα να είναι ο καλύτερος ξεναγός που θα μπορούσε να έχει το σπήλαιο.

Όποιος επιθυμεί να λάβει πληροφορία σε σχέση με το σπήλαιο και την ιστορία του ξέρει ότι απευθυνόμενος στο Βασίλη θα έχει πλήρεις και εμπεριστατωμένες απαντήσεις.

Η επάρκεια, η κατάρτιση του, το προσωπικό του ενδιαφέρον για τα σπήλαια και την εξερεύνηση, η αφοσίωση του σε ότι κάνει, η αδιαμαρτύρητη προσφορά του σε ότι του ζητηθεί, η εκτός ωραρίου παροχή των υπηρεσιών κάθε φορά που ειδικό γεγονός το απαιτούσε τον έκαναν ξεχωριστό και πολύτιμο συνάδελφο.

Πόσες φορές σε τυχαίο πέρασμα από το σπήλαιο δεν τον είδα να καθαρίζει όλο τον αύλειο χώρο του σπηλαίου, να αντικαθιστά καμμένους λαμπήρες, να αποκαθιστά φθορές κ.α.

Ήθος, προθυμία και φιλότιμο δεν θα μπορούσαν να βρουν ιδανικότερο εκφραστή από το πρόσωπο του Βασίλη, όχι μόνο ως συμπεριφορά συναδέλφου αλλά και ως συμπολίτη.

Το Κιλκίς του χρωστά πολλά. Οι Κιλκισιώτες του χρωστούν πολλά.

Με δική του πρόταση το 2011 αλλά και την συμπαράσταση της καθηγήτριας του ΑΠΘ, Ευαγγελίας Τσουκαλά, δημιουργήθηκε μόνιμη Παλαιοντολογική έκθεση, το Κέντρο Προβολής Λόφου Αγίου Γεωργίου-Σπηλαίου Δήμου Κιλκίς και έτσι το Κιλκίς μπορεί να καυχιέται για τα πολύτιμα εκθέματα του.

Οι τιμητικές διακρίσεις που έχει λάβει καταδεικνύουν πόσο σημαντική και αναγνωρίσιμη είναι η προσφορά του (από τον Πρύτανη του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, βραβείο Guinnes Word Records για την ανακάλυψη των μεγαλύτερων χαυλιόδοντων στον κόσμο, διάκριση από τους δήμους Γρεβενών, Ηρακλεωτών Γρεβενών, Πωγονίου Ιωαννίνων, Σιδηροκάστρου, Αριδαίας, Νομαρχία Γρεβενών και ΑΠΘ και από το δήμο Κιλκίς).

Ο Δήμος Γρεβενών τον ανακήρυξε επίτιμο δημότη του γιατί η ανακάλυψη ενός χαυλιόδοντα από τον Βασίλη το 1996 έβαλε το δήμο Γρεβενών στον παγκόσμιο χάρτη της παλαιοντολογίας.

Η ακάματη, ακαταπόνητη και ανυστερόβουλη προσφορά του ήταν ο λόγος που επελέγη, ως ο διακριθείς για την κοινωνική του προσφορά εκπρόσωπος του δήμου Κιλκίς, να είναι ο τελευταίος λαμπαδηδρόμος που παρέδωσε την ολυμπιακή φλόγα για το ταξίδι της στους Ολυμπιακούς αγώνες του 2018 στην Νότια Κορέα.

Βασίλη μου, άξια και περήφανα υπηρέτησες τον δήμο και την μεγάλη σου αγάπη, το σπήλαιο. Τώρα θα έχεις χρόνο για τις καλλιτεχνικές σου ανησυχίες, τις φωτογραφίες, τις ζωγραφικές σου. Τώρα θα ασχολείσαι περισσότερο με την ανάδειξη του παλιού Κιλκίς, όπως τόσες φορές νοσταλγικά μας θυμίζεις.

Θα μας λείψεις αλλά πάντα θα ξέρουμε που θα σε βρούμε και πως θα είσαι παρόν. Σου εύχομαι να χαρείς την σύνταξη σου, με την οικογένεια σου και τα αγαπημένα σου πρόσωπα, να απολαύσεις τους καρπούς των κόπων σου και φυσικά να ξεκουραστείς. Αν και είμαι βέβαιη ότι και μετά την συνταξιοδότηση σου το σπήλαιο θα είναι το σημείο αναφοράς σου, το στέκι σου, ο πρωινός περίπατος και η τελευταία καληνύχτα σου. Η ανάσα σου, το βλέμμα, το μυαλό σου πάντα θα εισπνέουν, ατενίζουν και θα σκέφτονται τη Πουλασάκ το τρυπί. Εκεί που πρωτομάτωσες τα γόνατα σου, εκεί που πρωτοψιθύρισες ερωτόλογα, εκεί που πρωτοπερπάτησες τη μαγεία της γης. Είμαι βέβαιη ότι θα είσαι πάντα ο πρώτος και αναντικατάστατος caveman της πόλης.

Να είσαι πάντα καλά συνάδελφε μου!Καλή σύνταξη και καλή συνέχεια στις υπόλοιπες ασχολίες σου.

 

*Το κεραμικό σου έχει βρει τη θέση του στην καρδιά και στο σπίτι μου.