Στο σημείο αυτό θα ήθελα να επισημάνω ότι όλοι μας, κι εννοώ αιρετούς σε διάφορα θεσμικά όργανα, οφείλουμε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας στο μέτρο που μας αναλογεί και να αναλογιστούμε τις αιτίες, διότι υπάρχει ένας μεγάλος προβληματισμός και μια απογοήτευση στην κοινωνία και ενίοτε εκφράζεται με ακραίες αντιδράσεις σε μια προσπάθεια για να εκτονωθεί.
Είναι απαράδεκτη και θα πρέπει να είναι καταδικαστέα και κολάσιμη σε κάθε περίπτωση η βία από όπου κι αν προέρχεται και σε οποιαδήποτε έκφανση κι έκφραση της, είτε αφορά βιαιοπραγίες ή καταστροφή περιουσίας ή προσβολή αθλητικών ιδεωδών σε μια χώρα που γέννησε και δίδαξε την δημοκρατία.
Σίγουρα η κοινωνία μας τα τελευταία δύσκολα χρόνια γαλουχήθηκε από συγκεκριμένους κύκλους σε μια λογική αυτοδικίας και «δικαιολογημένης αγανάκτησης» η οποία έτυχε πολιτικής εκμετάλλευσης. Δεν είναι όμως η ώρα να επιδοθούμε σε μια ατέρμονη συζήτηση.
Είναι ώρα περισυλλογής, εθνικής συνεννόησης και δράσης ώστε να απομονωθούν τέτοια φαινόμενα που δεν μας τιμούν ως Έθνος και ως κοινωνία.
Θα πρέπει με ευθύνη όλου του πολιτικού κόσμου να κυριαρχήσει η λογική, η ηρεμία και η ενότητα για να βγούμε επιτέλους από αυτή την δύσκολη συγκυρία και να ξεπεράσουμε την κρίση που δεν είναι μονάχα οικονομική αλλά και κρίση αξιών.
Με βάση τις διαχρονικές μας αξίες και τον ανθρωπισμό μας να προωθήσουμε την κοινωνική μας συνοχή ορίζοντας τα όρια της ελευθερίας μας στο σημείο που ξεκινούν τα όρια της ελευθερίας του άλλου.
Η οικονομική και κοινωνική κρίση που βιώνει η Χώρα μας πέραν των ανυπέρβλητων δυσκολιών με τις οποίες μας επιβαρύνει, μας διδάσκει ότι δεν είναι καιρός για διχασμούς.
Στην μάχη επιβίωσης που δίνει η Πατρίδα, δεν μπορούμε να αφήνουμε κανένα περιθώριο για κανένα διχασμό. Πρέπει να μιλάμε στο κόσμο για ενότητα κι όχι για διάσπαση. Μόνο έτσι θα αποκτήσουμε την δυναμική που τόσο έχουμε ανάγκη ως κοινωνία και ως Έθνος για να πάμε μπροστά.