Ο  κ. Γρ. Κυριακού, ο οποίος είναι αρχαιολόγος και εργάζεται ως υπάλληλος του κέντρου, μας ξενάγησε στο χώρο και μας μίλησε για την ιστορία του κτιρίου.
Το κτίριο κτίστηκε πριν το 1929 και ήταν οικία ενός ζωέμπορου, του κυρίου Χαριτίδη. Αργότερα κατασχέθηκε από την αγροτική τράπεζα και λειτούργησε ως γεωργική υπηρεσία. Ύστερα αποτέλεσε γραφείο του στρατού. Μετά από χρόνια έγινε το ΠΙΚΠΑ, δηλαδή μια υπηρεσία υπεύθυνη για εμβολιασμούς και για τη φροντίδα των φτωχών παιδιών. Το 1994, λειτούργησε εκεί το Κέντρο Κοινωνικής Στήριξης που φροντίζει ανθρώπους με ειδικές ανάγκες.
Ο χώρος σήμερα είναι ειδικά διαμορφωμένος για να φροντίσει και να βοηθήσει τους ανθρώπους αυτούς να αναπτύξουν τις ικανότητές τους. Για το λόγο αυτό υπάρχει και ένα εργαστήρι κεραμικής στο πίσω μέρος του κτιρίου.
Αυτό που μας εντυπωσίασε περισσότερο, όσον αφορά την ιστορία του κτιρίου, ήταν το γεγονός ότι υπάρχει ένα καταφύγιο σε αυτό. Το καταφύγιο βρέθηκε τυχαία τα περασμένα Χριστούγεννα σε μια ανακαίνιση του κτιρίου. Μάλιστα δεν ήταν καταχωρημένο στα σχέδιά του, ήταν δηλ. κρυφό. Μας ενημέρωσαν πως  ο χώρος αυτός ήταν χαμηλοτάβανος. Το πάχος των τοίχων του ήταν δύο μέτρα και το ύψος περίπου 1.50 μέτρο. Ως τώρα δε γνωρίζαμε πως υπάρχουν καταφύγια στην πόλη μας ούτε ξέραμε τη χρησιμότητά τους σε περίοδο πολέμου.
Το κτίριο το φωτογραφίσαμε, το ζωγραφίσαμε και εντυπωσιαστήκαμε από την ιστορία του.
Πιστεύουμε πως ένα τέτοιο κτίριο με τόσο μεγάλη ιστορία είναι σημαντικό για την πόλη μας. Μας θυμίζει την αρχιτεκτονική των κτιρίων του προηγούμενου αιώνα και την ιστορία του Κιλκίς.
Οι μαθητές της Στ τάξης του 8ου δημοτικού
σχολείου Κιλκίς

Οι δύο φωτογραφίες που επιλέξαμε είναι μαθητών της τάξης μας, ενώ το κείμενο αποτελεί ομαδική εργασία)