Τσίπρας φαίνεται πως είναι αποφασισμένος να παίξει το «μεγάλο παιχνίδι».

Εν μέσω των πρώτων εσωκομματικών αντιδράσεων στις εξαγγελίες του της προηγούμενης Κυριακής, με κριτική που κινείται είτε στην κατεύθυνση της διαχειριστικής προσέγγισης της πολιτικής, είτε στην αποσπασματική λογική των δεσμεύσεων, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μεταβαίνει στο Βατικανό για μία ομολογουμένως ιστορική συνάντηση με τον Πάπα Φραγκίσκο - έστω κι αν δεν πρόκειται για τον πρώτο αριστερό ηγέτη που συναντάται με προκαθήμενο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκκλησίας, καθώς έχουν προηγηθεί μεταξύ άλλων οι Φιντέλ Κάστρο, Δ. Χριστόφιας κ.ά.

Το ταξίδι του κ. Τσίπρα, σύμφωνα με μη κομματικές πηγές, εντάσσεται στο ευρύτερο παιχνίδι διεθνών - και εν μέρει γεωπολιτικών - συσχετισμών δυνάμεων και της επιχειρούμενης αναδιάταξης.

Δεν είναι τυχαίο ότι ατύπως μεν, αλλά επιβεβαιωμένα, στην ατζέντα της συζήτησης συμπεριλαμβάνεται ακόμη και η ειρήνευση στην Μέση Ανατολή, ένα πεδίο ενδιαφέροντος στο οποίο ο Πάπας μπορεί να έχει ρόλο και λόγο, όμως ο κ. Τσίπρας μέχρι στιγμής όχι.

Ιδιαίτερη σημασία έχει δε και ένα άλλο στοιχείο: ότι τουλάχιστον έως το απόγευμα της Τετάρτης, η συνάντηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ με τον προκαθήμενο της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας είχε ανεπίσημο και περισσότερο προσωπικό χαρακτήρα και δεν εντασσόταν στο πρωτόκολλο του Βατικανού.

Σε αυτό το πλαίσιο, η επίσκεψη του κ. Τσίπρα στο Βατικανό και η συνάντηση με τον Πάπα Φραγκίσκο προσλαμβάνει ιδιαίτερη βαρύτητα, δεδομένης φυσικά της στάσης που τηρεί ο Πάπας έναντι του ζητήματος της φτώχειας, αλλά και του χρόνου κατά τον οποίο πραγματοποιείται.

Σε μία περίοδο δηλαδή γενικευμένης ρευστότητας σε όλα τα πεδία (οικονομικό, πολιτικό, και γεωστρατηγικό) στην Ευρώπη, στην περιφέρειά της και στα σύνορά της.

Υπό την έννοια αυτή, κάποιες πηγές επιμένουν ότι με την πολιτική κατάσταση που διαμορφώνεται στην Ελλάδα και την διαφαινόμενη εκλογική σύγκρουση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ (ή Σαμαρά - Τσίπρα), ο διεθνής παράγων επιδεικνύει, αν μη τι άλλο, ιδιαίτερο ενδιαφέρον.