Είμαι 26 ετών και δεν έχω ζήσει άλλη στιγμή στη ζωή μου τόσο πολύ το αίσθημα της ευθύνης. Ευθύνη απέναντι στους γονείς μου, στους παππούδες μου, στους φίλους μου, στον εαυτό μου..Στους πρώτους γιατί μετά από όσα πέρασαν στη ζωή τους δικαιούνται κάποια χρόνια ανέμελα, χωρίς άλλες ευθύνες, ώστε να χαρούν έστω και τώρα τους κόπους μιας ζωής. Και στους δεύτερους γιατί μέσα σε αυτούς είμαι και εγώ και θέλω ένα πιο αξιοπρεπές μέλλον τόσο για μένα όσο και για τα παιδιά μου.
Όσα με κόπο κατέκτησαν εργαζόμενοι τα προηγούμενα χρόνια, ξηλώνονται μεθοδικά και με ταχύτατους ρυθμούς τα τελευταία δύο χρόνια: Εργασιακά δικαιώματα, στοιχειώδεις μισθοί, κοινωνική ασφάλιση και κράτος πρόνοιας, δημόσιες επιχειρήσεις, κράτος δικαίου, δημοκρατικές ελευθερίες, όλα θυσιάζονται στο βωμό του νεοφιλελευθερισμού. Όμως ο κόσμος άλλο δεν αντέχει και δε δικαιούται μια τέτοια αντιμετώπιση. Αυτό που πρέπει να γίνει αυτοσκοπός όλων μας είναι να καταφέρουμε για μας και για τα παιδιά μας, μια αξιοπρεπή ζωή, σε ένα περιβάλλον βιώσιμο και καθαρό, και με συνθήκες εργασίας όχι ενός προσκυνημένου στους επενδυτές λαού, αλλά ενός λαού μορφωμένου και έτοιμου για ανάπτυξη. Ο καθένας θα πρέπει να παλέψει με όποιον τρόπο μπορεί, αλλά όλοι μαζί πρέπει να βγούμε στους δρόμους για την ανατροπή, «μόνο έτσι θα γυρίσει ανάποδα η γη».
Αυτό το κείμενο γράφεται ως μια απάντηση στο ερώτημα: γιατί τώρα υποψήφια στις εκλογές, και γιατί με το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Και η απάντηση είναι όλα τα παραπάνω. Η απάντηση μιας νέας κοπέλας όπως τα παιδιά σας. Και ταυτόχρονα είναι μια παρότρυνση για τους μεγάλους, να τα ρωτήσετε αυτά τα παιδιά πριν πάτε στην κάλπη, πώς θέλουν το μέλλον τους. Γιατί τώρα είναι η δική μας σειρά να πάρουμε αποφάσεις, και εσείς, σαν γονείς πρέπει απλά να μας βοηθήσετε, όπως τόσο καλά ξέρετε να κάνετε, και όχι να ψηφίσετε με τη δύναμη της συνήθειας αυτούς που μας έφτασαν εδώ.
Ο κόσμος είναι επικίνδυνος, όχι εξαιτίας αυτών που κάνουν το κακό, αλλά εξαιτίας αυτών που τους κοιτάζουν χωρίς να κάνουν τίποτα. Α. Einstein

Αγαθοπούλου
Ειρήνη Ελένη