Να είστε όλοι εκεί.Η μνήμη δεν πρέπει, δεν επιτρέπεται να γεράσει

Γιατί σήμερα αντιφασιστικό φεστιβάλ;
Γιατί πιστεύω πως κάθε μέρα  είναι ημέρα αγώνα ενάντια στη «μαύρη τάξη».
Γιατί πιστεύω ότι παρά τα χρόνια που πέρασαν και την «αμνησία» που μεσολάβησε, κάποιοι είναι αμετανόητοι και ο σπόρος τους ήδη κινείται.
Γιατί πιστεύω ότι δίπλα  στην ιδέα και την πολιτική, μπορεί πάντα επάξια να σταθεί κάθε μορφή τέχνης που αμφισβητεί και επανεξετάζει, όπως στην περίπτωσή μας, ο κινηματογράφος και η μουσική.
Γιατί όσο υπάρχουν οι φασίστες θα υπάρχουν και οι αντι-φασίστες, δεμένοι όλοι μαζί σε ένα σκληρό και αέναο αγώνα.
Γιατί οι νέοι σήμερα δεν ενδιαφέρονται πια για τίποτα και τους είναι όλα ένα άγνωστο και αδιάφορο πεδίο πραγμάτων που –νομίζουν-ότι ανήκουν στο παρελθόν αλλά επιζούν και ήδη επιδρούν στις ζωές τους σήμερα.
Γιατί οι μεγαλύτεροι έχουν ξεχάσει πια.
Γιατί υπάρχουν ακόμη άνθρωποι και αγωνιστές σαν τη Αλίντα Δημητρίου που με τις ταινίες-καταγραφές τους επιμένουν να ξύνουν τη μνήμη, να μην αφήνουν τις αισθήσεις να ησυχάσουν, να φιλμάρουν το ζωντανό χθες για να κτυπήσουν την καμπάνα του κινδύνου στο απώτερο μέλλον.
Γιατί ακόμη αγωνίζονται κάποιοι για μια καλύτερη ζωή.
Το μέλλον είναι δικό μας, μπορούμε ακόμη να το αλλάξουμε αρκεί να έχουμε πίστη. Γιατί χωρίς αγώνα δεν έχει νόημα η ζωή κι ας ακούγεται σήμερα κάτι τέτοιο πολύ ρομαντικό…
Εμείς, στο τέλος θα νικήσουμε. Εσείς, θα πάρετε θέση; Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Αλίντα Δημητρίου – τιμώμενη δημιουργός
του 1ου Αντιφασιστικού Φεστιβάλ
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1933 και σπούδασε σκηνοθεσία. Παράλληλα με τη διοργάνωση κινηματογραφικών προβολών κατά την περίοδο 1970-1975, συμμετείχε σε σεμινάρια για την ταινία μικρού μήκους, έγραψε και μετέφρασε άρθρα σε κινηματογραφικά περιοδικά καθώς και το βιβλίο Φιλμογραφία Ταινιών Μικρού Μήκους (1939-1979), ενώ αργότερα το 1992 εξέδωσε το Λεξικό Ταινιών Μικρού Μήκους. Σκηνοθέτησε πάνω από 50 ντοκιμαντέρ μεταξύ των οποίων και παραγγελίες του Υπουργείου Πολιτισμού και της ΔΕΗ.
Στο αφιέρωμα αυτό προβάλλουμε δύο ολοκαίνουργιες ταινίες της με θέμα τη γυναίκα στην Κατοχή και στον Εμφύλιο.

Τετάρτη 29.4
19.00: Πουλιά στο βάλτο, ντοκιμαντέρ της Αλίντας Δημητρίου
Σενάριο: Αλίντα Δημητρίου
Βοηθός σκηνοθέτη: Αφροδίτη Νικολαίδου
Φωτογραφία: Αλέξης  Γρίβας – Αφροδίτη Νικολαίδου
Μοντάζ: Ηλέκτρα  Βενάκη
Έτος παραγωγής :2008
Χώρα παραγωγής: Ελλάδα
Γλώσσα: Ελληνικά
Έγχρωμη
Διάρκεια: 104 min.
Υπόθεση:
Η ταινία αναφέρεται στη συμμετοχή και προσφορά των γυναικών στον απελευθερωτικό αγώνα1941-44, αλλά και στις διώξεις που υπέστησαν μετά την απελευθέρωση για τη συμμετοχή τους αυτή
Στηρίζεται στις προφορικές μαρτυρίες των γυναικών που επέζησαν.
Μέσα από τις μνήμες, τα βιώματα ή και τα ψυχολογικά τραύματά τους αποκαλύπτεται μια στάση ζωής για πράξεις που αναφέρονται μονάχα στους άνδρες,
Πρόθεση της ταινίας είναι να αποκαλύψει το ρόλο μιας κοινωνικής ομάδας «χωρίς φωνή» ο οποίος αγνοείται από την επίσημη γραπτή ιστορία. Ο νεότερος κλάδος της «προφορικής ιστορίας» ερευνά τις ζωντανές μαρτυρίες των μη επωνύμων, μαζί και τις βιωματικές εμπειρίες τους για να φωτίσει πληρέστερα το παρελθόν, και τις δυναμικές της ιστορίας που δε μπόρεσαν να πραγματοποιηθούν.
Στην ταινία ομάδα «χωρίς φωνή» είναι οι γυναίκες. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ:10ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, 2008
Βραβείο Κοινού.  Ελληνικό Κέντρο Κιν/ου: Βραβείο Ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους
ΧΑΛΚΙΔΑ: 2ο Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ, 2008 Πρώτο βραβείο Ντοκιμαντέρ
20.45μμ: Όμηρος Ταχμαζίδης, δημοσιογράφος: «η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ελλάδα, μύθος ή πραγματικότητα;».
Ο Όμηρος Ταχμαζίδης είναι δημοσιογράφος και αρχισυντάκτης της τοπικής δωρεάν διανεμόμενης και ανεξάρτητης  εφημερίδας  Gratis καθώς και βασικός συντάκτης του πολιτιστικού περιοδικού της Θεσσαλονίκης «Ένεκεν».
21.15: Το αστέρι, ταινία   του Νικολάι Λεμπέντεφ
Παραγωγή: Ρωσία, 2002.
Διάρκεια: 97΄
Παίζουν: :Ιγκόρ Πετρένκο, Αλεξέι ΠανίνΑτριόμ Σεμάκιν
Υπόθεση:
Μια ταινία για το μεγάλο πόλεμο, μια ταινία συγκινητική η οποία «σκάβει» και μέσα από τη φρίκη του πολέμου ανακαλύπτει την κρυμμένη ανθρωπιά και τον αγώνα για τα μεγάλα ιδανικά. Σκηνοθετημένο από τον Νικολάι Λεμπέντοφ, «Το αστέρι» («Zvezda») γυρίστηκε το 2002 και είναι μία ταινία η οποία βαδίζει επάνω στη μεγάλη σοβιετική και ρωσική κινηματογραφική παράδοση. Η δράση εκτυλίσσεται στα τέλη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στο Πολωνικό Μέτωπο που χωρίζει τα Γερμανικά από τα Ρωσικά στρατόπεδα. «Το Αστέρι» είναι το συνθηματικό για μια σοβιετική ανιχνευτική μονάδα που αποστέλλεται στα μετόπισθεν του εχθρού για να κατασκοπεύσει τις κινήσεις του στρατεύματος. Οι απεσταλμένοι ξεκινούν έχοντας γνώση ότι δύο ομάδες που στάλθηκαν για τον ίδιο σκοπό, συνελήφθηκαν κι εξαφανίστηκαν χωρίς να αφήσουν ίχνη.
23.00: Sugar Factory- συναυλία

Πέμπτη 30.4
19.00: Η ζωή στους βράχους, ντοκιμαντέρ της Αλίντας Δημητρίου
Παραγωγή: Αλίντα Δημητρίου
Βοηθός σκηνοθέτη: Αφροδίτη Νικολαϊδου
Φωτογραφία: Αλέξης Γρίβας - Αφροδίτη Νικολαϊδου
Μοντάζ: Ηλέκτρα Βενάκη
Σενάριο-Σκηνοθεσία: Αλίντα Δημητρίου
Έτος παραγωγής 2009
Digital Beta.  Έγχρωμη. Διάρκεια 98 min.
Υπόθεση
Στην ταινία, τριαντατρείς Γυναίκες  καταθέτουν τη μαρτυρία τους για τις διώξεις που υπέστησαν αυτές και οι οικογένειες  τους, μετά την υπογραφή της Βάρκιζας στις 12 Φεβρουαρίου 1945, επειδή έλαβαν μέρος στην Εθνική Αντίσταση.
Άλλες από αυτές τις Γυναίκες για να διασωθούν πήγαν στο Δημοκρατικό Στρατό, ενώ άλλες συνελήφθηκαν και είτε φυλακίστηκαν είτε τις έστειλαν εξορία.
Πρόθεση της ταινίας είναι να αποκαλύψει το ρόλο μιας κοινωνικής ομάδας «χωρίς φωνή» ο οποίος αγνοείται από την επίσημη γραπτή ιστορία
Ο νεότερος κλάδος της «προφορικής ιστορίας» ερευνά τις ζωντανές μαρτυρίες των μη επωνύμων, μαζί και τις βιωματικές εμπειρίες τους για να φωτίσει πληρέστερα το
παρελθόν, και τις δυναμικές της ιστορίας που δε μπόρεσαν να πραγματοποιηθούν. Στην ταινία ομάδα «χωρίς φωνή» είναι οι Γυναίκες. Σκιαγράφηση της ταινίας Η ταινία αποτελείται από δύο μέρη.  Στο πρώτο μέρος οι Γυναίκες μιλάνε για το Δημοκρατικό Στρατό: Γιατί πήγαν στο βουνό. Τις συνθήκες διαβίωσης.  Πολέμησαν στην πρώτη γραμμή δίπλα στους άνδρες. Δεν το μετάνιωσαν. Το δεύτερο μέρος αναφέρεται στις Γυναίκες που έστειλαν στην εξορία:
Χίος – Τρίκερι – Μακρόνησος
20.45: Γιώργος Γιαννόπουλος, εκδότης-συγγραφέας: «η οικονομική διάσταση του ρατσισμού σήμερα. Η εμπλοκή της Αφρικής».
Ο Γιώργος Γιαννόπουλος είναι συγγραφέας και εκδότης του πολιτιστικού περιοδικού της Θεσσαλονίκης «Ένεκεν».
21.15: Αντιφασιστικά και ροκ τραγούδια από τη Γενοβέφα Ναβροζίδου
21.30: Blue Flames - συναυλία
Ευχαριστούμε θερμά την Αλίντα Δημητρίου για την παραχώρηση των δύο ταινιών της.  Το περιοδικό «Ένεκεν» της Θεσσαλονίκης. Το Θανάση Ντέμκο, τεχνικό του Δήμου Κιλκίς.  Κατά τη διάρκεια του διήμερου θα φιλοξενείται στο φουαγιέ του Συνεδριακού Κέντρου έκθεση φωτογραφίας με θέμα τα παλιά πολυβολεία του Κιλκίς από την εποχή του εμφύλιου.