Ένα ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ με τίτλο «από την Καβάλα στη νέα Καβάλα», ετοιμάζει ο δήμος  Πολυκάστρου  σε  συνεργασία με τους πολιστικούς συλλόγους των χωριών Ν. Καβάλα, Σιταριά και Λιμνότοπος. Την παραγωγή, έρευνα και δημοσιογραφική επιμέλεια του ντοκιμαντέρ ανέλαβε η δημοσιογράφος Δέσποινα Μοσχούτα, ενώ την σκηνοθεσία και την διεύθυνση φωτογραφίας ο Νίκος Μοσχούτας. Πρόκειται για την ιστορία διακοσίων οικογενειών από την Καβάλα οι οποίες  εγκαταστάθηκαν στον δήμο Πολυκάστρου, όταν στην Καβάλα συνέβη το κραχ του καπνού, με αποτέλεσμα την μεγάλη ανεργία και τις απεργίες που ξέσπασαν από το 1928 έως το 1934.Τα χρόνια που η Καβάλα ήταν βασίλισσα του καπνού είναι πια παρελθόν, τα καπνεργοστάσια κλείνουν το ένα μετά το άλλο, ο λαός λιμοκτονεί κυριολεκτικά, και τότε έρχεται η πρόταση του κράτους για την αγροτική αποκατάσταση στην λίμνη Αρτζάν Αματόβου η οποία είχε αποστραγγισθεί.
Η αποκατάσταση περιελάμβανε πενήντα στρέμματα χωράφια και ένα καινούργιο σπίτι σε κάθε οικογένεια ,και στην συνέχεια παραχώρηση ζώων και δανείων ώστε να μπορέσουν να καλλιεργήσουν την γη. Έτσι λοιπόν διακόσιες οικογένειες προσφύγων από την Μ. Ασία, τον Πόντο και την Θράκη, παίρνουν την μεγάλη απόφαση να ζήσουν την μεγάλη περιπέτεια μιας νέας προσφυγιάς, να έρθουν στο «Αμάτοβο», και από καπνεργάτες να γίνουν αγρότες.
Το τηλεοπτικό συνεργείο ξεκίνησε τα γυρίσματα από την Καβάλα, κατaγράφοντας την ιστορία των πρώην καπνεργατών στο Μουσείο καπνού, στις καπναποθήκες, στους  προσφυγομαχαλάδες και  σε χαρακτηριστικά σημεία της πόλης προσπαθώντας να αποτυπώσει τη ζωή τους εκεί. Η συνέχεια γράφεται στα χωριά Ν. Καβάλα, Λιμνότοπος, Σιταριά,  Χρυσόκαμπος. Εικόνες, φωτογραφίες, πολύτιμες αφηγήσεις όσων απέμειναν από την δεύτερη γενιά, δίνουν το στίγμα των ανθρώπων οι οποίοι από καπνεργάτες γίνονται αγρότες ξαφνικά, με όλες τις δυσκολίες και τα ευτράπελα που σηματοδότη σαν αυτήν την προσπάθεια.
Στο δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ αναβιώνουν κάποιες χαρακτηριστικές σκηνές αυτής της ζωής, όπως οι εργασίες στα χωράφια όπου συμμετείχαν με πολύ ενθουσιασμό οι ηθοποιοί της θεατρικής ομάδας του δήμου Πολυκάστρου. Πολύτιμος συνεργάτης ο Κώστας Γιάντσης από το «κτήμα Μπαϊρι» της Αξιούπολης, που έβαλε κάρα, άλογα, άροτρα και γνώσεις παραδοσιακής  καλλιέργειας για να μπορέσουν να γυριστούν οι αντίστοιχες σκηνές.
Και επειδή οι Καβαλιώτες ήταν άνθρωποι που δεν έχαναν το κέφι τους παρά τις δυσκολίες, ονομαστές έμειναν οι χοροεσπερίδες που διοργάνωναν με τα γραμμόφωνα που έπαιζαν από τανγκό και βαλς, μέχρι φόξ-τρότ και σουίγκ. Άλλωστε είχαν τον αέρα μιας πόλης όπως η Καβάλα που για αρκετά χρόνια μεσουρανούσε ως βασίλισσα του καπνού γεγονός που έφερε ευημερία και καλοζωία όχι μόνο στους καπνέμπορους αλλά και στους καπνεργάτες και γενικά σε όλο τον λαό της Καβάλας. Όταν λοιπόν οι Καβαλιώτισσες πήγαιναν στο παζάρι της Αξιούπολης με τα καπέλα και τα παρασόλια
(ομπρελίνα) τους για να μην τις καίει ο ήλιος, προκαλούσαν έκπληξη μεγάλη στις ντόπιες, οι οποίες τις σχολίαζαν ποικιλοτρόπως και τις αποκαλούσαν «κοκόνες».
Η παραγωγή του ντοκιμαντέρ είναι αυτήν την εποχή στο στάδιο της αναζήτησης του κατάλληλου ρουχισμού εποχής 1935 και μετά, ώστε να μπορέσουν να γυριστούν οι σκηνές με την άφιξη των Καβαλιωτών, καθώς και οι χοροεσπερίδες της εποχής.
Το ντοκιμαντέρ θα ολοκληρωθεί τον Ιούνιο και θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στις 24 Ιουλίου σε εκδήλωση που θα διοργανωθεί με αφορμή τη συμπλήρωση 76 χρόνων από τότε που εγκαταστάθηκαν οι Καβαλιώτες στις νέες Καβάλες.