Με μία λαμπρή εκδήλωση τίμησε ο Σύλλογος Γυναικών Πολυκάστρου ΄΄ΕΥΚΡΑΝΤΗ΄΄, την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας την 8η Μαρτίου 2013.
Σε μία κατάμεστη αίθουσα από γυναικείες παρουσίες η εκδήλωση ξεκίνησε με το μήνυμα της προέδρου του Συλλόγου Γαρυφαλλιάς ΚΑΡΒΟΥΝΙΑΡΗ για την ημέρα.
Η πρόεδρος του Λυκείου Ελληνίδων κυρία ΝΙΑΚΑ ΔΑΦΝΗ η οποία ήταν η κεντρική ομιλήτρια της εκδήλωσης μάγεψε τις γυναίκες με την πολύ περιεκτική και γλαφυρή ομιλία της.
Την εκδήλωση ομόρφυναν με την εξαιρετική παρουσία τους τα χορευτικά τμήματα του Λυκείου Ελληνίδων που χόρεψαν χορούς της Θράκης και των Κυκλάδων.
Στην εκδήλωση παραβρέθηκε ο Βουλευτής της Ν.Δ κύριος Γεώργιος ΓΕΩΡΓΑΝΤΑΣ, ο αντιπεριφερειάρχης κύριος Χρήστος ΓΚΟΥΝΤΕΝΟΥΔΗΣ, ο Δήμαρχος Παιονίας κύριος Αθανάσιος ΛΑΠΟΡΔΑΣ, ο πρώην Δήμαρχος Πολυκάστρου και αντιδήμαρχος Παιονίας κύριος Δημήτριος ΚΟΥΛΙΝΑΣ, η αντιδήμαρχος Πολιτισμού κυρία ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ Έλενα, η πρόεδρος της σχολικής επιτροπής Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης κυρία ΣΥΜΕΩΝΙΔΟΥ Κωνσταντίνα καθώς και εκπρόσωποι των Συλλόγων της περιοχής.
Αξίζει να παρατεθεί ένα μέρος, ίσως και το πιο συγκινητικό, της ομιλίας της κ. Νιάκα, ώστε να τιμήσουμε με αυτόν τον τρόπο και από μέρους μας τις γυναίκες. Η ομιλία έκλεισε ως εξής: «…Κλείνοντας την ομιλία μου, θα ήθελα να σας διαβάσω ένα πολύ τρυφερό κείμενο – αφιέρωμα στη Γυναίκα του Νίκου Πιλάβιου με θέμα «Και ο Θεός έπλασε τη Γυναίκα» που δείχνει ακριβώς τις ξεχωριστές ικανότητες που μας χάρισε ο Θεός.
«Όταν ο Θεός έπλαθε τη γυναίκα, έφτασε να δουλεύει ως αργά το βράδυ της έκτης μέρας της Δημιουργίας. Κάποια στιγμή, πέρασε ένας άγγελος και τον ρώτησε: «Γιατί ξοδεύεις τόσο χρόνο σ’ αυτό το δημιούργημά σου;» Και ο Θεός, απάντησε: «Έχεις δει όλες τις προδιαγραφές που πρέπει να καλύψω σ’ αυτή τη μορφή; Θα πρέπει να είναι φτιαγμένη από εύπλαστο υλικό και να έχει πάνω από 200 κινούμενα μέρη, να λειτουργεί με όλα τα είδη τροφίμων, να μπορεί να αγκαλιάζει κάμποσα παιδιά ταυτόχρονα και την ίδια στιγμή να δίνει ένα χάδι που να μπορεί να θεραπεύσει οτιδήποτε: από ένα τραυματισμένο γόνατο μέχρι μια ραγισμένη καρδιά. Και θα πρέπει να μπορεί να τα κάνει όλα αυτά με δύο χέρια μόνο». Ο άγγελος εντυπωσιάστηκε: «Μόνο με δύο χέρια; Αδύνατον! Αυτό, είναι πολύ δουλειά για μια μέρα, Κύριε... Περίμενε μέχρι αύριο, και τότε τέλειωσε την». «Α, όχι», είπε ο Θεός. «Είμαι τόσο κοντά στο να ολοκληρώσω αυτό το δημιούργημα, που το ‘χω μέσα στην καρδιά μου, που δεν μπορώ να σταματήσω. Θα το ονομάσω, “γυναίκα”…». Ο άγγελος πλησίασε κοντύτερα και άγγιξε την γυναίκα. «Μα την έχεις κάνει πολύ τρυφερή, Κύριε». «Είναι τρυφερή», είπε ο Θεός, «αλλά την έχω κάνει και πολύ ανθεκτική. Δεν μπορείς να φανταστείς τι θα μπορεί να αντέξει και να ξεπεράσει. Θα μπορεί να εργάζεται 18 ώρες την ημέρα και να γιατρεύει τον εαυτό της όταν αρρωσταίνει». «Θα μπορεί να σκέφτεται;», ρώτησε ο άγγελος. Ο Θεός απάντησε: «Όχι μόνο θα μπορεί να σκέφτεται, αλλά θα μπορεί να σκέφτεται πρακτικά και λογικά, και να διαχειρίζεται πολλά διαφορετικά πράγματα μαζί». Ο άγγελος άγγιξε το μάγουλο της γυναίκας. «Κύριε, μοιάζει σαν αυτό το δημιούργημά σου να στάζει κάτι»! «Δεν στάζει...είναι ένα δάκρυ», διόρθωσε ο Θεός τον άγγελο. «Και σε τί χρειάζεται», ρώτησε ο άγγελος. Και ο Θεός είπε: «Τα δάκρυα είναι ο τρόπος της να εκφράζει την λύπη, τις αμφιβολίες της, την αγάπη της, την μοναξιά της, τα βάσανά της και την αξιοπρέπειά της». Αυτό έκανε μεγάλη εντύπωση στον άγγελο: «Κύριε είσαι μεγαλοφυΐα! Σκέφτηκες τα πάντα! Η γυναίκα είναι πράγματι έξοχη»! «Ναι, πράγματι είναι», είπε ο Θεός. «Η γυναίκα θα έχει δυνάμεις πού θα εντυπωσιάζουν τον άνδρα. Θα μπορεί να αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα και να αντέχει βαριά φορτία. Θα αντέχει χαρά, αγάπη και γνώμες. Θα χαμογελάει όταν νοιώθει την ανάγκη να ουρλιάξει. Θα τραγουδάει όταν νοιώθει την ανάγκη να κλάψει. Θα κλαίει όταν είναι χαρούμενη και θα γελάει όταν φοβάται. Θα μάχεται γι’ αυτό που πιστεύει. Θα αντιστέκεται στην αδικία. Δεν θα δέχεται το «όχι» σαν απάντηση, όταν θα μπορεί να δει καλύτερη λύση. Θα δίνει όλο της τον εαυτό ώστε η οικογένειά της να θριαμβεύσει. Θα παίρνει μια φίλη της ή ένα φίλο της μαζί στο γιατρό όταν φοβάται. Η αγάπη της θα είναι άνευ όρων. Θα κλαίει όταν τα παιδιά της πετυχαίνουν. Θα είναι χαρούμενη όταν οι φίλοι της τα καταφέρνουν. Θα χαίρεται όταν μαθαίνει για μια γέννα. Η καρδιά της θα ραγίζει όταν ένας συγγενής ή ένας φίλος θα πεθαίνει, αλλά θα βρίσκει την δύναμη να συνεχίζει στη ζωή. Θα ξέρει ότι ένα φιλί και ένα χάδι, μπορούν να θεραπεύσουν μια ραγισμένη καρδιά. Θα υπάρχει μόνο ένα πρόβλημα μ’ αυτήν: Θα ξεχνάει τι αξίζει…!»
