Μια πόλη γνωστή στο πανελλήνιο για την προσφορά της στον πολιτισμό και τους αγώνες του Έθνους μας.
Την τίμησαν οι γηγενείς κάτοικοί της, την ύμνησε η Πηνελόπη Δέλτα, στα ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΒΑΛΤΟΥ και πολλοί άλλοι λογοτέχνες. Οπλαρχηγοί του μακεδονικού αγώνα και αγωνιστές του 1912 προβάλλουν από όλα τα σακάκια της . Πρόσφυγες μπόλιασαν με τους γηγενείς και έδωσαν νέα πνοή στην ανάπτυξή της. Πρόσφυγες, από τα Aνω Βοδενά  Στενημάχου της Ανατολικής Ρωμυλίας, ήλθαν οι οικοδεσπότες της εκδήλωσης.
Έλληνες και αυτοί, συμμετείχαν εθελοντές σε όλους τους αγώνες του Έθνους. Ξεχωριστή και επίκαιρη μορφή ο Στενημαχίτης ΕΛΛΗΝΑΣ γιατρός του Βουλγαρικού στρατού Φίλιππος Νίκογλου. Μετέφερε άμεσα, με κίνδυνο της ζωής του, την πληροφορία που είχε από τον Γερμανό συμβουλο του Βουλγαρικού στρατού στη Τζουμαγιά, ότι άμεσα ο Βουλγαρικός στρατός θα ξεκινήσει για την κατάληψη της Θεσσαλονίκης. Μέσω των Ελληνικών προξενικών αρχών  η πληροφορία μεταφέρθηκε  στην Ελληνική Κυβέρνηση, που διέταξε στο στρατό αλλαγή πορείας από τη Δυτική Μακεδονία προς τη Θεσσαλονίκη.
Ο Ελληνικός στρατός, προελαύνοντας με ταχύτητα, βρέθηκε έγκαιρα στη Θεσσαλονίκη, ελευθερώνοντας στο διάβα του πόλεις και χωριά. Έτσι,  ελευθερώθηκε από τους Τούρκους, πριν από 104 χρόνια και η δική μας Γουμένισσα.
Την  εκδήλωση άνοιξε η κ. Νίνα Τάτση με σύντομη, αλλά περιεκτική παρουσίαση του ιστορικού γεγονότος της απελευθέρωσης της Γουμένισσας.
Στη συνέχεια άρχισε το πρόγραμμα του Πολιτιστικού Μουσικού Συλλόγου   με  τη συναυλία «Η νύχτα μυρίζει γιασεμί». Ένα  αφιέρωμα  στο μεγάλο Ελληνοκύπριο συνθέτη Μάριο Τόκα.
Τυχεροί οι Γουμενισσιώτες, που βρέθηκαν στην κατάμεστη αίθουσα του πνευματικού κέντρου, απόλαυσαν μια μουσική πανδαισία, σε μια νύχτα που παντού μύρισε γιασεμί.
Υπό την διεύθυνση του εξαίρετου μαέστρου και πιανίστα Γιάννη Ζγούρα και με τη συνοδεία της λαϊκής ορχήστρας του Πολυάνειου Ωδείου Κιλκίς, που τη συγκρατούσαν, στο μπουζούκι ο Γιώργος Γεωργός, στην κιθάρα ο Αριστοτέλης Μελικιάδης και στο ακορντεόν ο Χρήστος Μαυρόπουλος, πλημμύρισε την αίθουσα με αξέχαστες μελωδίες, σε στίχους, Μάριου Τόκα, Γεράσιμου Μακρογιαννανίτη, Λευτέρη Παπαδόπουλου,  Γιάννη Ρίτσου, Σαράντη Αλεβιζάτου, Φίλιππου Γράψα, Ανδρέα Νεοφυτίδη, Γιάννη Πάριου, Κώστα Φασουλά και Ευγενίας Ασλανίδου.
Στο πρώτο μέρος,  ακούστηκαν από τη χορωδία οι μελωδίες: «Τον Υπερούσιον Θεόν και Κύριον», «Την Ελλάδα αγαπώ», «Δεν κλαίω», «Φωνάζουν οι γειτόνοι», «Σ΄ αγαπώ σαν το γέλιο του Μάη», «Αχ Αννούλα του χιονιά», «Η νύχτα μυρίζει γιασεμί».
Στο δεύτερο μέρος, από σολίστες αποδόθηκαν θαυμάσια τα τραγούδια: «Εξαρτάται»,  «Κι όλο εγώ περίμενα»,  «Άγγελέ μου και φονιά», «Το σημάδι», «Σαν τρελό φορτηγό», «Μια στάση εδώ», «Η επιστροφή του Ασώτου».
Στο τρίτο μέρος  σολίστες με τη συνοδεία της χορωδίας καθήλωσαν το ακροατήριο με τα «Δίδυμα φεγγάρια», «Τον Αύγουστο που μου χρωστάς». «Θάλασσες», «Ο αλήτης», «Επιστροφές καταστροφές», «Μια βροχή» και «Σ΄ αναζητώ στη Σαλονίκη»
Ο σύντομος σχολιασμός των τραγουδιών από την  προέδρου του συλλόγου Σταυρούλα Γιοβανούδη, η παράλληλη προβολή εικόνας, η ποιότητα του ήχου της χορωδίας,  οι μαγικές νότες του πιάνου από τον Γιάννη Ζγούρα και της ορχήστρας του Πολυάνειου ωδείου, οι εξαιρετικοί σολίστες, έδωσαν την ευκαιρία στο  ακροατήριο, να  απολαύσει  τα τραγούδια και να καταχειροκροτήσει όλους τους συντελεστές αυτής της όμορφης βραδιάς.
Κατά την ανταλλαγή αναμνηστικών ο Πρόεδρος του Αγίου Τρύφωνα, ευχαρίστησε τη χορωδία για την εκπληκτική ερμηνεία του προγράμματος και η πρόεδρος της χορωδίας για την πρόσκληση και  την παροχή ανεπανάληπτης φιλοξενίας, υπήρξε δε υπόσχεση και για νέα συνεργασία.
Η κυρία Γιοβανούδη παρέλαβε τιμητική πλακέτα, καλάθι με προϊόντα της Γουμένισσας και φυσικά κόκκινο κρασί με την επωνυμία του συλλόγου, ΑΓΙΟΣ ΤΡΥΦΩΝ, χάρισε δε στον κ. Τάτση το Ιστορικό λεύκωμα που εκδόθηκε στην επέτειο 100 χρόνων ελευθερίας του Κιλκίς, και επιμελήθηκε ο Γουμενισσιώτης ιστορικός ερευνητής, συγγραφέας αλλά πάνω από όλα δάσκαλος, κ. Χρήστος Ίντος..
Ακολούθησε δεξίωση της χορωδίας στις φιλόξενες εγκαταστάσεις του συλλόγου, όπου όλοι, φιλοξενούμενοι και φιλοξενούντες, με ένα ποτηράκι λευκό ή κόκκινο κρασάκι και με συνοδεία, τι άλλο, ορχήστρας με τα χάλκινα της Γουμένισσας, χαλάρωσαν, χόρεψαν  και τραγούδησαν τραγούδια της παρέας.