Στην κατάμεστη αίθουσα ο κ. Χατζηγαποστόλου είπε τα εξής:

Είναι μεγάλη μου τιμή και χαρά που βρίσκομαι εδώ σήμερα για να προλογίσω το βιβλίο του κ. Νίκου Κωνσταντινίδη «Δακρυσμένα Χώματα».

Τον κ. Νίκο Κωνσταντινίδη, εξαίρετο παιδαγωγό, μπορεί να τον γνώρισα προσωπικά τα τελευταία χρόνια, τον διάβαζα όμως μέσα από την πλούσια αρθρογραφία του στον τοπικό έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο.

Είτε κάποιος συμφωνεί είτε κάποιος διαφωνεί με τα γραφόμενα του, τα ελάχιστα που οφείλει να του αναγνωρίσει είναι η άριστη χρήση της ελληνικής γλώσσας, η βαθιά γνώση των θεμάτων που πραγματεύεται, το εμπεριστατωμένο της άποψης που με θάρρος

εκφράζει αλλά και η μεγάλη αγάπη του για τον Πόντο αλλά και τους τόπους του, το Χωρύγι, το Κιλκίς, την Ελλάδα.

Έχει αφιερώσει μεγάλο μέρος της ζωής του στη μελέτη και έρευνα της ποντιακής ιστορίας και του ποντιακού ελληνισμού, όντας και ίδιος ποντιακής καταγωγής – απόγονος ποντίων προσφύγων από την περιοχή του Καρς.

Η συγγραφική του δραστηριότητα, στην οποία διάπλατα ξετυλίγεται η βαθιά γνώση του για την ποντιακή ιστορία, ξεκίνησε με τη συγγραφή μαζί με την αγαπημένη του κόρη και σπουδαία φιλόλογο Αρχοντούλα Κωνσταντινίδου, δύο βιβλίων: το πρώτο με τίτλο «Οι Ρίζες μας, Πόντος - Καύκασος – Χωρύγι Κιλκίς» και το δεύτερο με τίτλο «Ιχνηλατώντας τις Ρίζες μας στο Καρς του

Καυκάσου».

Το τρίτο βιβλίο του συγγραφέα όμως με τίτλο «Δακρυσμένα Χώματα» είναι διαφορετικό από τα δύο προηγούμενα καθώς αποτελεί το πρώτο του μυθιστόρημα, αποδεικνύοντας έτσι και το λογοτεχνικό του ταλέντο. Το λογοτεχνικό αυτό έργο δεν είναι απλώς ένα βιβλίο. Είναι ένα ταξίδι μνήμης, ένα βαθύ και συγκινητικό οδοιπορικό στα μονοπάτια της ιστορίας και της ανθρώπινης ψυχής.

Ο συγγραφέας καταπιάνεται με ένα θέμα που αγγίζει βαθιά την καρδιά όλων μας: την προσφυγιά, και μάλιστα σε όλες της τις μορφές.

Παρουσιάζει, μέσα από τις ζωές των ηρώων, όπως του Δημοσθένη, της Χαρίκλειας, της Αγάπης, της Όλγας, του Νίκου κ.α., την οδυνηρή πορεία των ποντίων προσφύγων, ξεκινώντας από το Φαχρέλ του Κάρς, τον Σεπτέμβριο του 2018 μέχρι και την εγκατάστασή τους στη μητέρα πατρίδα.

Τα δύσκολα και σκληρά χρόνια που ακολούθησαν γι’ αυτούς τις επόμενες δεκαετίες στα χρόνια της Αντίστασης αλλά και του Εμφυλίου Πολέμου.

Ο συγγραφέας μας μεταφέρει επίσης εικόνες από τη ζωή των πολιτικών προσφύγων σε χώρες του πρώην Ανατολικού Μπλοκ, από τα χρόνια της δικτατορίας και της μεταπολίτευσης, μέχρι και των οικονομικών μεταναστών στη Σουηδία.

Με αριστοτεχνικό τρόπο, συνδυάζει τη μυθιστορηματική αφήγηση με τα ιστορικά γεγονότα, προσφέροντάς μας μια ζωντανή εικόνα εποχών που σημάδεψαν ανεξίτηλα το έθνος μας.

Τα «Δακρυσμένα Χώματα» είναι ένας φόρος τιμής στους ανθρώπους που ξεριζώθηκαν από τη γη τους, αλλά ποτέ δεν ξερίζωσαν την αγάπη τους γι’ αυτήν.

 Είναι ένα έργο γεμάτο εικόνες, αρώματα, ήχους και συναισθήματα. Μέσα από τις σελίδες του, ζωντανεύουν πρόσωπα και ιστορίες. Πρόσωπα που θα μπορούσαν να είναι οι δικοί μας παππούδες και γιαγιάδες, ιστορίες που μας φέρνουν πιο κοντά στις ρίζες μας.

Η γραφή του κ. Νίκου Κωνσταντινίδη είναι μοναδική. Με λυρικότητα και ακρίβεια, καταφέρνει να αποτυπώσει την οδύνη της απώλειας, αλλά και τη δύναμη της ελπίδας. Χτίζει χαρακτήρες τόσο ζωντανούς και με ανεπτυγμένο αξιακό κώδικα, που νιώθουμε ότι τους γνωρίζουμε προσωπικά. Και μέσα από τις αληθινές τις περισσότερες φορές ιστορίες τους, ανακαλύπτουμε τη δύναμη της μνήμης και τη σημασία της ταυτότητάς μας.

Ο τίτλος του βιβλίου, Δακρυσμένα Χώματα, είναι τόσο εύστοχος, καθώς συνοψίζει με απλότητα τη βαθιά συγκίνηση που διαπερνά το κείμενο. Τα «δάκρυα» δεν είναι μόνο τα δάκρυα των ηρώων για όσα έχασαν και τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν ακολούθως στη μητέρα πατρίδα· είναι και τα δάκρυα του αναγνώστη, που νιώθει τον πόνο, την αγωνία και την ελπίδα να ξεδιπλώνονται μπροστά του.

Θα ήθελα, επίσης, να σταθώ στη συμβολή του βιβλίου στη διατήρηση της ιστορικής μνήμης. Σε μια εποχή όπου οι αξίες και η πολιτιστική μας κληρονομιά συχνά παραγκωνίζονται, έργα όπως το «Δακρυσμένα Χώματα» μας θυμίζουν ποιοι είμαστε και από πού ερχόμαστε. Μας υπενθυμίζουν τη σημασία της ιστορίας όχι μόνο ως γνώση, αλλά και ως βάση για να κατανοήσουμε το παρόν και να χτίσουμε το μέλλον.

Αγαπητοί φίλοι, το Δακρυσμένα Χώματα είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί. Είναι μια υπενθύμιση ότι, ακόμα και μέσα στις πιο σκοτεινές στιγμές της ιστορίας, η ανθρώπινη ψυχή μπορεί να βρει το φως. Είναι ένα έργο που δεν μας αφήνει απλώς να σκεφτούμε, αλλά μας καλεί να νιώσουμε, να συναισθανθούμε και να θυμηθούμε.

Σας καλώ, λοιπόν, να αφεθείτε στις σελίδες αυτού του υπέροχου έργου, να γνωρίσετε τους ήρωες του Νίκου Κωνσταντινίδη και να βαδίσετε μαζί τους στα «δακρυσμένα χώματα» της ιστορίας μας.

Συγχαίρω θερμά τον συγγραφέα για την εξαιρετική του δουλειά και ευχαριστώ όλους εσάς που βρίσκεστε εδώ απόψε, αποδεικνύοντας έμπρακτα την αγάπη σας για τον Νικο Κωνσταντινίδη, τη λογοτεχνία και την ιστορία.

 Σας ευχαριστώ.