Δεν χρειάστηκε ούτε ιδιαίτερος φωτισμός πέραν αυτού της καπναποθήκης, που προσφέρονταν απόλυτα.
Οι ερασιτέχνες ηθοποιοί της θεατρικής ομάδας της ΤΕΧΝΗΣ, απέδωσαν κατά τον καλύτερο τρόπο τους ρόλους τους. Δεν υστέρησε κανείς. Είχαν ρυθμό, νεύρο, ζωντάνια, άνεση και πειστικότητα. Ήταν ολοφάνερο ότι δούλεψαν πολύ στο έργο.
Με προφίλ επαγγελματία ηθοποιού η Αγγελική Αντωνιάδου, με συνέπεια στις απαιτήσεις του ρόλου της η Μαρία Σαμαρά, καταπληκτικά άνετη και σωστή άρθρωση λόγου η Άντζυ Πλόχουρα, νευρώδης και με ικανότητα να μεταδίδει στο θεατή τα συναισθήματα της  η Κλαούντια Τοπαλίδου και με πολύ ωριμότητα και εσωτερικότητα στην απόδοση του ρόλου της η Πάολα Χαραλαμπίδου. Αν και σύντομη η παρουσία του Οδυσσέα Φραγγελάκη και του Ανέστη Δαμιανίδη επί σκηνής, άφησαν τη σφραγίδα του έμπειρου και φτασμένου ηθοποιού.
Η επιλογή του έργου του Φρανκ Μακ Γκίνες «Εργαζόμενα κορίτσια» ήταν πολύ πετυχημένη. Οι θεατές βίωσαν το «σήμερα» σε όλο το μεγαλείο. Διαχρονικές οι αξίες που αναδεικνύει. Έδωσε το ερέθισμα για προβληματισμό στους θεατές προς πολλές κατευθύνσεις. Έδωσε ολοζώντανα την εικόνα των προβλημάτων που δημιουργούνται με την πρακτική των καταλήψεων, για να κυριαρχήσει τελικά η επιλογή της Ελευθερίας στη σκέψη, στη βούληση και στην πράξη.
Η σκηνοθεσία της εξαιρετικής αυτής παράστασης ανήκει στον Παύλο Δανελάτο, που επιβεβαίωσε ακόμη μια φορά την κλάση του. Βοηθός σκηνοθέτη ήταν ο Μάριος Κωνσταντίνου. Η μουσική, τέλος, ήταν του Κ. Βόμβολου.