Η εικόνα του στρατοπέδου ήταν αποκαρδιωτική. Πλήρης εγκατάλειψη και αμεριμνησία ακόμα και για τη στοιχειωδέστερη προστασία από πυρκαγιά.

Όταν επί εβδομάδες και μήνες η Τοπική Αυτοδιοίκηση μαζί με τις κρατικές υπηρεσίες εφιστούν την προσοχή των ιδιωτών στην λήψη μέτρων προστασίας με κοπή των θάμνων και των χόρτων στα ιδιωτικά οικόπεδα, αποτέλεσε ένα σοκ για όλους η εικόνα εντός και περιμετρικά του παλιού στρατοπέδου. Πλήρης αμεριμνησία για την προφύλαξή του. Μια αντιπυρική ζώνη  περιμετρικά του στρατοπέδου, δοθέντος ότι γειτνιάζει με σταροχώραφα, θα ήταν το ελάχιστο που θα ανέμενε κάποιος.

Κι όμως δεν υπήρχε. Και η φωτιά που ξέσπασε σε κοντινή έκταση από το στρατόπεδο γρήγορα επεκτάθηκε προς αυτό. Μέσα στο στρατόπεδο η βλάστηση δεν ήταν χαμηλή και η φωτιά φούντωσε. Κάνοντας δύσκολο το έργο του ελέγχου και εν τέλει της κατάσβεσής της.

Εξ όσων γνωρίζουμε ο στρατός διαθέτει μηχανήματα για τη δημιουργία αντιπυρικών ζωνών. Θα περιμέναμε λοιπόν να συνδράμει το έργο της αυτοδιοίκησης. Και αποδείχθηκε ότι ούτε τους δικούς του χώρους φρόντισε να προστατεύσει.

Λίαν κακώς.