Μπορεί να έχουν ενισχυθεί τα Τελωνεία μας με προσωπικό, αλλά η πραγματικότητα δείχνει πως το προσωπικό και οι γραμμές εισόδου-εξόδου δεν αρκούν για ανθρώπινες συνθήκες διέλευσης.

Αγανακτισμένοι οι τουρίστες από τις πολύωρες αναμονές και ταλαιπωρίες ξεσπούν όλη την ημέρα στις κόρνες των αυτοκινήτων, ουσιαστικά απαιτώντας να περάσουν χωρίς ελέγχους, μειώνοντας έτσι τον χρόνο αναμονής.

Υπάρχει όμως κι ένα Τελωνείο όπου τα πράγματα εξελίσσονται πιο δύσκολα για τους Έλληνες απ’ ότι για τους τουρίστες. Το μικρό Τελωνείο της Δοϊράνης στο ν. Κιλκίς, βρίσκεται στην άκρη του ομώνυμου οικισμού, μεταξύ του οικισμού και της λίμνης. Μικρό το Τελωνείο, «μικρή» και η ουρά των τουριστών, σε σχέση με τα Τελωνεία των Ευζώνων και του Προμαχώνα.

Το «μικρή» βέβαια είναι σχετικό. Πολλές φορές η ουρά των αυτοκινήτων βγαίνει εκτός οικισμού και φθάνει το ένα χιλιόμετρο, μέχρι τη σιδηροδρομική γραμμή και η αναμονή είναι μεγάλη. Οπότε οι τουρίστες αρχίζουν την… πίεση προς αστυνομικούς και τελωνειακούς, απαιτώντας με τα συνεχή κορναρίσματά τους το «άνοιγμα» των συνόρων, δηλαδή τη διέλευση χωρίς έλεγχο.

Κι εδώ αρχίζει η απόγνωση των κατοίκων του μικρού συνοριακού σταθμού της Δοϊράνης. Τα αυτοκίνητα είναι μέσα στον οικισμό και τα κορναρίσματά τους μέσα στα σπίτια τους. Όλη την ημέρα, πρωί και βράδυ. Κι έτσι θα πάει μέχρι και τα τέλη Αυγούστου!

Αφήστε που ο παραλίμνιος δρόμος του οικισμού, από το Μουσείο Λίμνης μέχρι το Τελωνείο, είναι απροσπέλαστος για επισκέπτες, αυτούς τους λίγους του καλοκαιριού!