Μας προτρέπει, λοιπόν, ο ψαλμωδός λέγοντάς μας:
«Δεύτε ίδωμεν πιστοί που εγεννήθη ο Χριστός…»
Εμπρός να δούμε πιστοί που εγεννήθη ο Χριστός μας. Εγενήθη στο σπήλαιο της Βηθλεέμ, όπως είχαν προείπει οι προφήτες και όπως ιστορικά είναι αποδεδειγμένο, αλλά εγενήθη και γεννάται σε κάθε ανθρώπινη καρδιά μιας και «ο Θεός εντός ημών εστίν».
Είναι μέσα μας ο Θεός, μιλάει στις καρδιές μας, αφυπνίζει τις συνειδήσεις των ανθρώπων και μας καλεί όλους σε εξέγερση πνευματική, όπως οι άγιοι Άγγελοι, την βραδυά της Γεννήσεως του Χριστού μας, έψαλαν θριαμβευτικά «Δόξα εν Υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία», και ξεσήκωσαν τους απλοϊκούς ποιμένες και όσους ζούσαν γύρω από τον χώρο των σπηλαίων.
Μέσα στην πρόοδο του χρόνου και στην διαχρονική αξία της αλήθειας του Χριστιανισμού ο Χριστός μας εγενήθη, γεννάται και θα γεννάται στο σπήλαιο της καρδιάς κάθε ανθρώπου, και δια της Εκκλησίας μας προσφέρει την λύτρωση και τον αγιασμό                 του κάθε ανθρώπου που ψάχνει αλλά και συγχρόνως προετοιμάζει την καρδιά να γίνει σπήλαιο που μέσα σε αυτό θα γεννηθεί ο Χριστός.
Αδελφοί μου, «Δεύτε ίδωμεν πιστοί που εγεννήθη ο Χριστός…».
Αυτή η προτροπή που είναι πρόσκληση για πανηγυρισμό, αναζήτηση και προβληματισμό, ας λειτουργήσει δημιουργικά και αγαπητικά στις καρδιές όλων μας, ώστε να σκεφθούμε και να προσεγγίσουμε όλοι τους συνανθρώπους μας που είναι μόνοι, που έχουν οποιαδήποτε ανάγκη, που ασθενούν, που βρίσκονται σε δοκιμασίες, θλίψεις, που ζουν σε εμπόλεμες ζώνες, που πεινούν, που υποφέρουν, ιδιαίτερα τα μικρά παιδιά που ενώ δεν φταίνε σε τίποτα, ταλαιπωρούνται και χάνονται λόγω του εγωισμού, της κακοδαιμονίας, της σκληροκαρδίας των ισχυρών, αλλά και γιατί όχι όλων εκείνων που μπορούσαν και μπορούν και μπορούμε να δώσουμε έμπρακτα την αγάπη μας ζωντανή και άδολή.
Τα λόγια τελείωσαν και η ευχή μας είναι να αφήσουμε τον Γεννηθέντα Χριστό μας, να γεννηθεί μέσα στις καρδιές όλων μας, για να γίνει ο κόσμος αληθινός, ανθρώπινος, για να μπορέσει επιτέλους να ζήσει ο άνθρωπος για να ζήση η ανθρωπότητα αυτό που δυστυχώς χάνεται μακριά από τον Χριστό μας.
Με πολλές πατρικές ευχές.

Ο Πολυανής και Κιλκισίου Εμμανουήλ