«Κάθε ημέρα και εβδομάδα δεχόμαστε διαφημιστικά μηνύματα έντυπα ή τηλεοπτικά, για <<σούπερ>> προσφορές σε είδη διατροφής και καθημερινής ανάγκης.
    Έτσι ο καταναλωτής θα πρέπει να βρίσκεται καθημερινά σε μια διαρκή αναζήτηση και μετακίνηση προκειμένου να αγοράσει από το τάδε super market το άλφα προϊόν διατροφής, στο άλλο super market το βήτα προϊόν καθαρισμού και πάει λέγοντας.
    Μ’ αυτά και μ’ αυτά όμως η ακρίβεια καλά κρατεί, ο τιμάριθμος επί της ουσίας δεν πέφτει, αφού οι τιμές βδομάδα με τη βδομάδα όλο και <<τσιμπάνε>>, οι προσφορές δεν είναι μόνιμες και οι μισθοί και οι συντάξεις κατρακυλάνε, η ανεργία φουντώνει, οι απολύσεις περισσεύουν, η εργασία γίνεται ανεκτίμητο αγαθό και η ψυχολογία της κοινωνίας θλιβερή. Τα φιλανθρωπικά ιδρύματα δεν προλαβαίνουν ποια οικογένεια να πρωτοστηρίξουν.
    Αν οι ιδιοκτήτες super market καθώς και οι βιομήχανοι, παραγωγοί και έμποροι είχαν πράγματι ευαισθησία και αγνές προθέσεις απέναντι στον εργαζόμενο καταναλωτή και την ελληνική οικογένεια θα καθιέρωναν μόνιμα μειωμένες τιμές στα προϊόντα πρώτης ανάγκης και διατροφής, χωρίς να χρειάζεται να ξοδεύουν πακτωλό χρημάτων σε διαφημιστικές καμπάνιες, το κόστος των οποίων τελικά μετακυλύετε στον καταναλωτή μέσω των τιμών.
Απαιτούμε μόνιμα μειωμένες τιμές και έλεγχο της διαμόρφωσης των τιμών! Στην κρίση η πολιτεία οφείλει να παρεμβαίνει και όχι να παρακολουθεί.»