Είναι δεμένη τάξη. Το 1963 συναντήθηκαν για τα γιορτάσουν τα δεκάχρονα από την αποφοίτησή τους. Το επόμενο ραντεβού έγινε το 1978, για τα 25χρονα.
Τα 50χρονα πάλι, το 2003, ήταν μαζί και ανανέωσαν για τα 55 χρόνια από την αποφοίτησή τους. Το Σάββατο 7 Ιουνίου λοιπόν συναντήθηκαν.
Να γράψουμε πως συγκινήθηκαν; πως δάκρυσαν πολλά μάτια από χαρά και λύπη καθώς 17 από το σύνολο των 60 μαθητών και μαθητριών της τάξης έφυγαν πρόωρα από τη ζωή;
Ήρθαν συνολικά 55 άτομα. Οι 41 συμμαθητές - τριες και οι υπόλοιποι 12 σύζυγοι των αποφοίτων του ’53. Γλέντησαν με την ψυχή τους, θυμήθηκαν, συγκινήθηκαν, έμαθαν για τα καλά και τα κακά νέα, ήταν σαν μια οικογένεια που συναντήθηκε ύστερα από χρόνια και καλούσε προσκλητήριο.
Χαιρέτισε η κ. Αθηνά Νικολοπούλου - Διαλυνά και το γλέντι ξεκίνησε με τη συμμετοχή όλων.
Την άλλη μέρα συναντήθηκαν στην εκκλησία του Αη Γιώργη. Και τέλεσαν μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής 17 συμμαθητών και συμμαθητριών τους και εφτά καθηγητών τους που έφυγαν πρόωρα. Αργότερα παρακάθησαν σε επιμνημόσυνη δεξίωση στο ΛΟΦΟ και ακολούθησε επίσκεψη στο κτήριο του Μεικτού Γυμνασίου Κιλκίς. Είναι το κτήριο που ανακαινισμένο φιλοξενεί το Λαογραφικό Μουσείο Κιλκίς. Ξεναγήθηκαν στους χώρους όπου κάποτε ανέμελα παιδιά,  μάθαιναν γράμματα.
Πριν φύγουν και ανανεώσουν το επόμενο ραντεβού τους συγκέντρωσαν 700 ευρώ και ενίσχυσαν με αυτά τη λειτουργία του Κέντρου Κοινωνικής Στήριξης. σε ένδειξη στοργής και αγάπης προς τα παιδιά με ειδικές ανάγκες και δεξιότητες.
Ήταν παιδιά κι αυτοί το 1953 όταν αποφοιτούσαν και …λες και ήταν χτες.